Michael Bublé
Michael Steven Bublé (ur. 9 września 1975 w Burnaby[1]) – kanadyjski piosenkarz jazzowy i popowy oraz aktor.
Michael Bublé (2011) | |
Imię i nazwisko |
Michael Steven Bublé |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
od 1996 |
Wydawnictwo | |
Podpis Michaela Bublé | |
Strona internetowa |
Odznacza się oryginalną, ciepłą barwą głosu. Wykonuje głównie covery, m.in. Franka Sinatry, The Beatles, Raya Charlesa, Bee Gees, Elvisa Presleya. Współpracował m.in. z Davidem Fosterem, Stevie’em Wonderem, Nelly Furtado, Laurą Pausini i Chrisem Bottim.
Życiorys
edytujDzieciństwo
edytujUrodził się i dorastał w Burnaby[2]. Jest synem Amber (z d. Santago) i Lewisa Bublé, gospodyni domowej i rybaka[3]. Ma dwie młodsze siostry: Crystal i Brandee[3]. Jego dziadkowie byli włoskimi imigrantami: rodzice matki pochodzili z okolic Pescary, ojca – z Dalmacji[4].
Zainspirowany przez dziadka, Mitcha Santagę, zainteresował się amerykańskimi standardami jazzowymi i artystami, takimi jak Tony Bennett, Frank Sinatra czy Dean Martin[2]. Duży wpływ na ukształtowanie jego gustu i późniejszego stylu muzycznego miał także album Binga Crosby’ego Merry Christmas oraz twórczość Harry’ego Connicka juniora[5].
Kariera zawodowa
edytujJako nastolatek zaczął karierę aktorską, brał udział w licznych przesłuchaniach oraz grał w amatorskim teatrze[5]. Coraz częściej występował także wokalnie – z powodzeniem uczestniczył w konkursach dla młodych talentów oraz zaczął koncertować po klubach jazzowych[6]. W tym okresie jego pierwszą menedżerką została Beverly Delich[7], dzięki której pomocy przez następne kilka lat grał koncerty w Vancouver i Toronto[8], m.in. był stałą atrakcją w hotelu „Georgia”[9], a w 1997 podpisał kontrakt na regularne występy w klubie nocnym „BaBalu”, ponadto śpiewał gościnnie w programie telewizyjnym Vicky Gabereau Show[10]. W tym okresie kontynuował karierę aktorską: wystąpił jako młody Elvis Presley w musicalu Red Rock Diner, zagrał w spektaklu Forever Swing[11] oraz pojawił się epizodycznie m.in. w filmie Bruce’a Paltrow Duety[12]. Poza tym niezależna wytwórnia First Dance wydała jego pierwsze płyty: BaBalu (2001) i Dream (2002), na których umieścił jazzowe standardy[13].
Podczas występu na weselu Caroline Mulroney, córki byłego premiera Kanady Briana Mulroneya, zwrócił na siebie uwagę Davida Fostera, który zaoferował mu pomoc obejmującą m.in. umożliwienie koncertowania w Los Angeles[14], poza tym zachęcił go do zadbania o nowy wizerunek[15]. Jesienią 2001 nawiązał współpracę z Paulem Anką, który zaoferował częściowe sfinansowanie jego płyty[16]. Po podpisaniu w 2002 kontraktu z wytwórnią Warner Bros.[17] rozpoczął nagrania kolejnych coverów jazzowych w studiu nagraniowym Davida Fostera w Malibu[18]. Jego nowym menedżerem wówczas został Bruce Allen[18]. 11 lutego 2003 należąca do Warner Bros. wytwórnia 143 Records wydała jego album, zatytułowany po prostu Michael Bublé, który osiągnął ogromny sukces komercyjny, rozchodząc się w krótkim czasie w nakładzie 2 mln egzemplarzy[19]. Promował go coverami utworów: „Kissing a Fool” George Michaela, „How Can You Mend a Broken Heart?” Bee Gees i „Sway” Deana Martina[20]. Również w 2003 wydał świąteczny minialbum pt. Let It Snow oraz zagrał w filmie Charlesa Martina Smitha Zimne piekło[20]. W 2004 otrzymał nagrodę Juno w kategorii „najlepszy młody talent”, ponadto był nominowany do nagrody za album roku[21], ale przegrał z Samem Robertsem i płytą We Were Born in a Flame[20]. Po skompletowaniu zespołu koncertowego odbył międzynarodową trasę obejmującą występy w USA (m.in. przez dwa tygodnie grał w hotelu „Roosevelt” w Los Angeles) i Europie[22]. Zarejestrowane występy z tras wydał na swoim pierwszym albumie koncertowym pt. Come Fly with Me, który ukazał się w marcu 2004. W tym samym roku nawiązał współpracę z Alainem Changiem, który zaczął komponować, aranżować i produkować dla niego piosenki[23].
Podczas prac nad kolejnym albumem nawiązał współpracę m.in. z Amy Foster, z którą napisał utwór „Home” umieszczony na ścieżce dźwiękowej do filmu Clare Kilner Pretty Man, czyli chłopak do wynajęcia (2004)[24]. W lutym 2005 wydał album It’s Time, który promował m.in. coverem przeboju Niny Simone „Feeling Good”[25]. Płyta rozeszła się w nakładzie ponad 6 mln egzemplarzy na świecie[26]. Album spędził 72 tygodnie na pierwszym miejscu listy Billboard Jazz Albums[27]. W listopadzie 2005 wydał drugi album koncertowy pt. Caught in the Act, za który był nominowany do nagrody Grammy w kategorii „najlepszy wykonawca tradycyjnego popu”[28]. Tuż przed galą rozdania statuetek w wywiadzie dla „The Canadian Press” wyraził niezadowolenie z powodu nietransmitowania w telewizji rozdania nagród w jego kategorii, jednocześnie zapowiedział bojkot imprezy, twierdząc, że nagrodę i tak otrzyma Tony Bennett. Wyjaśnił: Czemu miałbym iść na rozdanie Grammy? Przecież przegram. Tak, przegram. W zasadzie mogą już od razu napisać jego nazwisko na tej przeklętej rzeczy. Nie idę[29][30]. Słowa wywołały duże kontrowersje w mediach, a Bublé w wydanym oświadczeniu zapewnił, że jego wypowiedź była jedynie żartem, poza tym nie ma żalu do organizatorów wydarzenia oraz szczerze szanuje twórczość Bennetta[31][32].
1 maja 2007 wydał album pt. Call Me Irresponsible[33], na którym – poza coverami jazzowych standardów – umieścił dwie autorskie piosenki: „Lost” i „Everything”[34]. Za wydawnictwo odebrał swoją pierwszą w karierze nagrodę Grammy – za „najlepszy tradycyjny popowy album wokalny”. Płytę promował m.in. swoją wersją utworu „Me and Mrs. Jones”, która dotarła do pierwszego miejsca Listy Przebojów Programu Trzeciego za rok 2007[35]. Sam album przez 57 tygodni pozostawał na pierwszym miejscu amerykańskiej listy Billboard Jazz Albums[27]. W czerwcu 2009 wydał koncertowy album pt. Michael Bublé Meets Madison Square Garden[36]. W sierpniu 2009 zakończył prace nad materiałem na kolejny album pt. Crazy Love[37], który wydał 9 października 2009. Album zadebiutował na pierwszym miejscu amerykańskiej listy Billboard 200 i przez 71 tygodnie pozostawał na szczycie notowania Billboard Jazz Albums[27]. Na płycie umieścił m.in. autorski singiel „Haven’t Met You Yet”[38], którym zwrócił się w kierunku muzyki popowej[39] i który stał się jego kolejnym międzynarodowym przebojem[39]. W lutym 2010 pobiegł w finiszu sztafety z ogniem olimpijskim podczas ceremonii rozpoczęcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010 organizowanych w Vancouver[40].
W październiku 2011 wydał album pt. Christmas, na którym umieścił covery świątecznych przebojów, m.in. swoją interpretację piosenki Mariah Carey „All I Want for Christmas Is You”.
23 kwietnia 2012 po raz pierwszy wystąpił w Polsce, grając koncert w gdańskiej Ergo Arenie[41][42]. W kwietniu 2013 wydał album pt. To Be Loved[43], który promował m.in. teledyskami do singli „It’s a Beautiful Day”[44] i „You Make Me Feel So Young”[45]. W kwietniu tego samego roku do sprzedaży trafiła jego autobiografia pt. „Na scenie. Poza sceną”[46], a w listopadzie premierę miał album Robbie’ego Williamsa pt. Swings Both Ways, na której znalazł się m.in. utwór „Soda Pop” nagrana przez wykonawcę w duecie z Bublé. Po wydaniu płyty To Be Loved wyruszył w kolejną międzynarodową trasę koncertową, obejmującą m.in. występ 4 listopada 2014 w Krakowie[47][48].
W październiku 2016 wydał album pt. Nobody But Me[49][50], który promował m.in. tytułowym singlem[51]. Miesiąc po premierze płyty ogłosił przerwę w karierze spowodowaną chorobą nowotworową jego syna[52]. Ze względu na sytuację rodzinną odwołał szereg zaplanowanych występów, m.in. podczas gali rozdania BBC Music Awards 2016[53] i Brit Awards 2017, którą miał także poprowadzić[54]. W lipcu 2018 powrócił na scenę, grając koncert podczas festiwalu British Summer Time w Londynie[55]. W listopadzie tego samego roku wydał album pt. Love, który promował podczas międzynarodowej trasy koncertowej, obejmującej m.in. dwa koncerty w Polsce[56][57].
Życie prywatne
edytujBył zaręczony z aktorką Debbie Timuss, jednak rozstali się w 2005[58]. Następnie spotykał się z aktorką Emily Blunt, z którą pozostawał w nieformalnym związku do 2008[58][59]. Pięć miesięcy po rozstaniu z Blunt poznał aktorkę Luisanę Lopilato[60], której oświadczył się w grudniu 2009[61] i z którą 31 marca 2011 wziął ślub cywilny w Buenos Aires[62]. 27 sierpnia 2013 urodził się im syn Noah[63].
Jest miłośnikiem hokeja, w dorosłym życiu został współwłaścicielem klubu Vancouver Giants grającego w młodzieżowej lidze hokeja Western Hockey League[64].
Dyskografia
edytuj- BaBalu (2001)
- Dream (2002)
- Michael Bublé (2003)
- It’s Time (2005)
- Call Me Irresponsible (2007)
- Crazy Love (2009)
- Christmas (2011)
- To Be Loved (2013)
- Nobody but Me (2016)
- Love (2018)
- Higher (2022)
Filmografia
edytujTytuł | Rok | Rola | Uwagi | Źródło |
---|---|---|---|---|
Tylko w duecie | 2000 | jako piosenkarz | film fabularny | [65] |
Totally Blonde | 2001 | jako Van Martin | film fabularny | [66] |
Zimne pieklo | 2003 | jako Hap | film fabularny | [67] |
The Zen of Bennett | 2012 | jako on sam | film dokumentalny | [68] |
Nagrody i wyróżnienia
edytujRok | Kategoria | Tytułem | Nagroda | Nota | Źródło |
---|---|---|---|---|---|
2004 | Nowy artysta roku | Nagroda Juno | Wygrana | [21] | |
Album roku | Michael Bublé | Nominacja | |||
2006 | Popowy album roku | Wygrana | |||
Album roku | Wygrana | ||||
Singiel roku | „Home” | Wygrana | |||
Artysta roku | Wygrana | ||||
Wybór fanów | Nominacja | ||||
2007 | Najlepszy tradycyjny popowy album wokalny | Call Me Irresponsible | Nagroda Grammy | Wygrana | [69] |
Wybór fanów | Nagroda Juno | Nominacja | [21] | ||
2008 | Wybór fanów | Wygrana | |||
Artysta roku | Nominacja | ||||
Album roku | Call Me Irresponsible | Nominacja | |||
Popowy album roku | Nominacja | ||||
2009 | Najlepszy tradycyjny popowy album wokalny | Michael Bublé Meets Madison Square Garden | Nagroda Grammy | Wygrana | [69] |
Singiel roku | „Lost” | Nagroda Juno | Nominacja | [21] | |
2010 | Najlepszy tradycyjny popowy album wokalny | Crazy Love | Nagroda Grammy | Wygrana | [69] |
Artysta roku | Nagroda Juno | Nominacja | [21] | ||
Singiel roku | „Haven’t Met You Yet” | Wygrana | |||
Popowy album roku | Crazy Love | Wygrana | |||
Album roku | Wygrana | ||||
Autor roku | „Haven’t Met You Yet” i „Hold On” (z Alanem Changiem) |
Nominacja | |||
Wybór fanów | Wygrana | ||||
2011 | Nominacja | ||||
2012 | Album roku | Christmas | Wygrana | ||
Artysta roku | Nagroda Juno | Nominacja | [21] | ||
Wybór fanów | Nominacja | ||||
2013 | Najlepszy tradycyjny popowy album wokalny | To Be Loved | Nagroda Grammy | Wygrana | [69] |
Wybór fanów | Nagroda Juno | Nominacja | [21] | ||
2014 | Artysta roku | Nominacja | |||
Album roku | To Be Loved | Nominacja | |||
Popowy album roku | Nominacja | ||||
Singiel roku | „It’s a Beautiful Day” | Nominacja | |||
2015 | Wybór fanów | Wygrana | |||
2018 | Album roku | Nobody But Me | Nominacja | ||
Album roku – adult contemporary | Wygrana | ||||
2019 | Artysta roku | Nominacja | |||
Album roku – adult contemporary | Love | Nominacja | |||
Producent roku | „My Funny Valentine” i „Where or When” (z Jochemem van der Saagiem) |
Nominacja | |||
2020 | Album roku | Love | Nominacja | ||
2022 | Najlepszy tradycyjny popowy album wokalny | Higher | Nagroda Grammy | Wygrana | [70] |
Przypisy
edytuj- ↑ Aaron Latham: Michael Bublé Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-09-29]. (ang.).
- ↑ a b Bublé 2013 ↓, s. 8.
- ↑ a b Bublé 2013 ↓, s. 9.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 8–9.
- ↑ a b Bublé 2013 ↓, s. 14.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 15–16.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 17.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 19, 23.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 19.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 20–21.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 21.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 22.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 20, 22.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 22–23.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 24–25.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 24.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 26–27.
- ↑ a b Bublé 2013 ↓, s. 28.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 31.
- ↑ a b c Bublé 2013 ↓, s. 32.
- ↑ a b c d e f g Past Nominees + Winners – The JUNO Awards. junoawards.ca. [dostęp 2022-01-30]. (ang.).
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 34–35.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 32–33.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 39.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 38–39.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 40.
- ↑ a b c Michael Bublé | Biography, Music & News | Billboard [online], billboard.com [dostęp 2024-04-24] (ang.).
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 44.
- ↑ Crooner Michael Buble lashes out at Grammys | CTV News [online], ctvnews.ca [dostęp 2024-04-24] (ang.).
- ↑ https://www.cbc.ca/news/entertainment/bubl%C3%A9-plans-to-give-up-grammys-for-hockey-game-1.630889.
- ↑ https://www.thestar.com/entertainment/2007/01/31/buble_regrets_dissing_grammys.html
- ↑ Buble nominowany do Grammy - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Nieodpowiedzialny Michael Bublé - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 43, 46.
- ↑ Archiwum Listy Przebojów Programu Trzeciego – Podsumowanie roku 2007. lp3.pl. [dostęp 2016-09-29]. (pol.).
- ↑ Koncertowe wydawnictwo Michaela Bublé - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 62.
- ↑ Bublé 2013 ↓, s. 64.
- ↑ a b Bublé 2013 ↓, s. 68.
- ↑ Terminator pobiegnie z olimpijskim ogniem - Dziennik.pl [online], dziennik.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Michael Bublé zaśpiewał dla pełnej Ergo Areny. rozrywka.trojmiasto.pl. [dostęp 2016-09-29]. (pol.).
- ↑ Rubaszny gwiazdor w garniturze - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ MICHAEL BUBLE - "To Be Loved" - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Zobacz teledysk "It's A Beautiful Day" Michaela Buble - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Zobacz nowy klip Michaela Buble - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Poznaj Michaela Bublé: muzyk wydaje autobiografię - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Paweł Gaik: Koncert Michaela Buble w Kraków Arena. Od randki do dzikiego seksu [zdjęcia, relacja]. muzyka.onet.pl. [dostęp 2016-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-21)]. (pol.).
- ↑ Muzyczna uczta w Krakowie. Michael Buble zaczarował 12 tysięcy widzów! „Sama radość!”. rmf24.pl. [dostęp 2016-09-29]. (pol.).
- ↑ https://kultura.onet.pl/muzyka/wiadomosci/nobody-but-me-nowa-plyta-michaela-buble/1z436ss.
- ↑ MICHAEL BUBLE - "Nobody But Me" - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ "Nobody But Me": posłuchaj nowego utworu Michaela Bublé - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Trzyletni syn Michaela Buble ma raka. Jest oficjalny komentarz artysty - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Michael Buble odwołał udział w gali BBC Music Awards - Muzyka w INTERIA.PL [online], interia.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Michael Buble odwołał swój udział w Brit Awards 2017 - Muzyka w INTERIA.PL [online], interia.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Michael Buble wzruszony na pierwszym koncercie po dwuletniej przerwie. Podziękował fanom za wsparcie - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Michael Bublé na dwóch koncertach w Polsce - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Romantyczna randka z Kanadyjczykiem. Michaela Bublé w Krakowie. Relacja, zdjęcia - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ a b Michael Buble: 'I was reckless with hearts when I first became famous' | Irish Independent [online], independent.ie [dostęp 2024-04-24] (ang.).
- ↑ Michael Buble ciągle tęskni - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Argentyńska aktorka nową miłością Michaela Buble - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Michael Buble zaręczony - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Michael Buble został okradziony w dzień swojego ślubu - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Michael Buble welcomes son Noah with wife Luisana Lopilato... and posts photo of the happy family fresh from the delivery room. dailymail.co.uk. [dostęp 2016-09-29]. (ang.).
- ↑ Bublé dla starych i młodych - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Tylko w duecie (2000) Duets (original title). imdb.com. [dostęp 2016-09-29]. (ang.).
- ↑ Totally Blonde (2001). imdb.com. [dostęp 2016-09-29]. (ang.).
- ↑ Zimne pieklo (2003) The Snow Walker (original title). imdb.com. [dostęp 2016-09-29]. (ang.).
- ↑ The Zen of Bennett (2012). imdb.com. [dostęp 2016-09-29]. (ang.).
- ↑ a b c d Grammy: Michael Bublé. grammy.com. [dostęp 2016-09-29]. (ang.).
- ↑ Grammy 2023: muzyczne Oscary rozdane! Beyoncé pobiła rekord [online], Onet Kultura, 6 lutego 2023 [dostęp 2023-02-17] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Michael Bublé , Na scenie, za sceną, Anna Bezpiańska-Oglęcka (tłum.), Dream Books, 2013, ISBN 978-83-936945-1-8 .
Linki zewnętrzne
edytuj- ISNI: 000000011476603X
- VIAF: 85525797
- LCCN: no2003037212
- GND: 135388716
- BnF: 14600580m
- SUDOC: 084289058
- SBN: MODV290450
- NLA: 54763897
- NKC: xx0036275
- BNE: XX1758504
- NTA: 264119045
- BIBSYS: 9066607
- CiNii: DA17685548
- PLWABN: 9810701931905606
- NUKAT: n2014050305
- J9U: 987007414031905171
- CONOR: 46362467
- BLBNB: 001513210
- KRNLK: KAC2020O1069
- LIH: LNB:Cigj;=CH