Wikipedia

Michael Chandler (zawodnik MMA)

Michael Chandler Jr. (ur. 24 kwietnia 1986 w High Ridge) – amerykański zapaśnik oraz zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), trzykrotny mistrz Bellator MMA z 2011, 2016 i 2018 w wadze lekkiej. Od 2021 roku związany z UFC.

Michael Chandler
Ilustracja
Michael Chandler w 2014
Pseudonim

Iron

Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1986
High Ridge

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

173 cm

Masa ciała

70 kg

Styl walki

zapasy

Debiut

2009

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

półśrednia (2010-2011, 2019) lekka (od 2011)

Klub

Sanford MMA

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

31

Zwycięstwa

23

Przez nokauty

11

Przez poddania

7

Przez decyzje

5

Porażki

8

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 13 listopada 2022.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Życiorys i przeszłość zapaśnicza edytuj

Urodził i wychował się w High Ridge, jako drugie z czworga dzieci Michaela Sr. i Betty. Ma niemieckie i irlandzkie pochodzenie. W szkole średniej w każdym semetrze był na liście honorowej m.in. zajęcie drugiego miejsca na Mistrzostwach Stanowych MSHSAA jako senior w zapasach. Został uznany za najbardziej wartościowego zapaśnika w jego starszym sezonie[1].

Po ukończeniu Northwest High School w 2004 roku, zapisał się na Uniwersytet Missouri bez stypendium sportowego, wchodząc w skład szkolnej drużyny zapaśniczej. Podczas studiów w Missouri, był czterokrotnym kwalifikatorem NCAA Division I, zebrał 100 zwycięstw w karierze, a także zajął piąte miejsce w NCAA jako senior, zdobywając wyróżnienie DI All-American. Zgromadził rekord 31-15 rekord na 12 przeciwników i 100-40 jako ogólny rekord w swoich czterech latach. Specjalizował się w usługach zarządzania finansami osobistymi z niewielkim udziałem w nieruchomościach[2]. Ma bliskie relacje z Danwem Hodge, mistrzem Bellator MMA Benem Askrenem oraz byłym mistrzem UFC w wadze półśredniej Tyronem Woodleyem[2].

Kariera MMA edytuj

Strikeforce edytuj

W 2009 roku zadebiutował zawodowo w mieszanych sztukach walki (MMA).

Do maja 2010 stoczył dwa zwycięskie pojedynki na galach Strikeforce.

Bellator MMA edytuj

We wrześniu tego samego roku, zadebiutował w Bellator FC. Do końca roku stoczył dwa zwycięskie starcia, po czym w marcu 2011, wystartował w turnieju Bellatora wagi lekkiej[3].

W ćwierćfinale, który miał miejsce 12 marca 2011 pokonał przed czasem debiutującego w organizacji, Polaka Marcina Helda, w półfinale, 9 kwietnia wypunktował Lloyda Woodarda, a w finale, który odbył się 14 maja pokonał jednogłośnie na punkty, Brazylijczyka Patricky Freire i otrzymał szanse walki o tytuł wagi lekkiej[4].

19 listopada 2011 na gali Bellator 58, zwyciężył Eddiego Alvareza[5], dusząc go w 4. rundzie i odbierając mu pas mistrzowski. W latach 2012–2013, dwukrotnie bronił tytułu. W trzeciej obronie pasa, 2 listopada 2013, ponownie skrzyżował rękawice z Alvarezem[6], ostatecznie przegrywając z nim niejednogłośnie na punkty i tracąc mistrzostwo na jego rzecz. Ze względu, iż walka była bardzo wyrównana, po niedługim czasie ogłoszono trzecie starcie Chandlera z Alvarezem, lecz ostatecznie do niego nie doszło, gdyż na tydzień przed galą, Alvarez doznał wstrząśnienia mózgu na jednym z treningów i musiał wycofać się z pojedynku. W zastępstwie za niego, 17 maja 2014 na Bellator 120, zmierzył się z Willem Brooksem, o tymczasowy pas mistrzowski wagi lekkiej, sensacyjnie przegrywając z nim niejednogłośnie na punkty[7]. W rewanżu, który miał miejsce 15 listopada 2014 ponownie uległ Brooksowi, tym razem przez techniczny nokaut w 4. rundzie. Stawką pojedynku było zwakowane mistrzostwo wagi lekkiej[8].

W 2015 wrócił na zwycięskie tory, pokonując 19 czerwca Dereka Camposa[9]. 24 czerwca 2016 na gali Bellator 157: Dynamite 2, zdobył zwakowany przez Willa Brooksa pas wagi lekkiej, nokautując prawym sierpowym Patricky Freire w 1. rundzie[10].

19 listopada 2016 obronił pas przeciwko Bensonowi Hendersonowi wygrywając z nim niejednogłośnie na punkty[11]. 24 czerwca 2017 stracił mistrzostwo na rzecz Brenta Primusa z którym przegrał przez techniczny nokaut w 1. rundzie wskutek odniesionej kontuzji nogi która zmusiła sędziego do przerwania walki[12].

Po niefortunnej przegranej z Primusem wygrał dwa kolejne pojedynki po czym 14 grudnia 2018 w Honolulu ponownie zmierzył się z nim o tytuł, tym razem pokonując go jednogłośnie na punkty[13].

25 października 2019 roku ogłoszono, że powróci do klatki, aby zmierzyć się z Bensonem Hendersonem na gali Bellator & Rizin: Japan 29 grudnia 2019 roku, ale Henderson został zmuszony do wycofania się z walki powołując się na kontuzję[14]. Został zastąpiony przez Sidneya Outlawa, a walka odbyła się w limicie wagowym do 72,5 kg. Pokonał Outlawa przez nokaut w pierwszej rundzie[15].

Rewanż z Bensonem Hendersonem został przełożony na Bellator 244 6 czerwca 2020 roku. Wydarzenie zostało przełożone z powodu pandemii COVID-19 i ostatecznie miało miejsce 7 sierpnia 2020 r. na Bellator 243[16]. Wygrał walkę przez nokaut w pierwszej rundzie[17].

UFC edytuj

17 września 2020 roku ogłoszono, że podpisał kontrakt z UFC[18].

W pierwszym pojedynku w tej organizacji zmierzył się przeciwko Danowi Hookerowi na UFC 257 24 stycznia 2021 roku[19]. Wygrał walkę przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie[20]. To zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[21].

W kolejnej walce zmierzył się z długoletnim weteranem Charlesem Oliveirą o wakujące mistrzostwo UFC w wadze lekkiej, po odejściu byłego mistrza Chabiba Nurmagomiedowa[22]. Chociaż udało mu się trafić Oliveirę w pierwszej rundzie, przegrał walkę przez techniczny nokaut na początku drugiej rundy[23].

Na UFC 268, które miało miejsce 6 listopada 2021 roku skrzyżował rękawice z byłym tymczasowym mistrzem UFC w wadze lekkiej Justinem Gaethje[24]. Przegrał walkę przez jednogłośną decyzję[25]. Pojedynek został nagrodzony bonusem za walkę wieczoru[26].

7 maja 2022 roku, podczas UFC 274 znokautował kopnięciem frontalnym byłego tymczasowego mistrza UFC wagi lekkiej Tonego Fergusonona w drugiej rundzie[27]. Dzięki fenomenalnemu nokautowi Amerykanin został nagrodzony bonusem za występ wieczoru[28].

Podczas UFC 281 12 listopada 2022 stoczył walkę z tymczasowym mistrzem UFC w wadze lekkiej, Dustinem Porierem[29]. Pojedynek doszedł do trzeciej rundy, w której Porier poddał Chandlera duszeniem zza pleców[30]. Dzięki wielu zwrotom akcji pojedynek nagrodzono bonusem za walkę wieczoru[31].

Na początku lutego 2023 roku ogłoszono, że wraz z Conorem McGregorem będzie trenerem w 31. sezonie programu The Ultimate Fighter. Po jego zakończeniu dojdzie do pojedynku trenerów podczas jednej z numerowanych gal[32].

Życie prywatne edytuj

Zaczął spotykać się z Brie Willett w 2013 roku po mailowaniu przez prawie dwa lata. Pobrali się w 2014 r. Para adoptowała syna w 2018 r[33].

Jest właścicielem Training Camp, siłowni fitness i MMA w Nashville.

Osiągnięcia edytuj

Mieszane sztuki walki edytuj

Zapasy edytuj

  • National Collegiate Athletic Association[34]:
    • 2009: NCAA Division I All-American – V miejsce
    • 2008: Big 12 Conference – 2. miejsce
    • 2009: Big 12 Conference – 2. miejsce
  • Missouri State High School Activities Association:
    • 2004: MSHSAA High School State Championship – 2. miejsce

Lista zawodowych walk w MMA edytuj

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
  Conor McGregor (22-6) UFC 303 29.06.2024   Las Vegas Main Event
Przegrana 23-8   Dustin Poirier (28-7. 1 NC) Poddanie (duszenie zza pleców) 3 2:00 UFC 281 12.11.2022   Nowy Jork Bonus za walkę wieczoru
Wygrana 23-7   Tony Ferguson (25-6) KO (kopnięcie frontalne) 2 0:17 UFC 274 07.05.2022   Phoenix Bonus za występ wieczoru
Przegrana 22-7   Justin Gaethje (22-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 268 06.11.2021   Nowy Jork Bonus za walkę wieczoru
Przegrana 22-6   Charles Oliveira (30-8) TKO (ciosy pięściami) 2 0:19 UFC 262 15.05.2021   Houston Pojedynek o wakujący pas mistrzowski UFC w wadze lekkiej, Main Event
Wygrana 22-5   Dan Hooker (20-9) TKO (ciosy pięściami) 1 2:30 UFC 257 23.01.2021   Abu Zabi Debiut w UFC, Bonus za występ wieczoru, Co-Main Event
Wygrana 21-5   Benson Henderson (28-8) KO (cios) 1 2:09 Bellator 243 07.08.2020   Uncasville Main Event
Wygrana 20-5   Sidney Outlaw (14-3) KO (cios) 1 2:59 Bellator 237 29.12.2019   Saitama Limit umowny do 72,5 kg, Co-Main Event
Przegrana 19-5   Patricio Freire (28-4) TKO (ciosy pięściami) 1 1:01 Bellator 221 11.05.2019   Rosemont Stracił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej, Main Event
Wygrana 19-4   Brent Primus (8-0) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 Bellator 212 14.12.2018   Honolulu Zdobył pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej, Main Event
Wygrana 18-4   Brandon Girtz (15-7) Poddanie (duszenie trójkątne ramionami) 1 4:00 Bellator 197 13.04.2018   Missouri City Main Event
Wygrana 17-4   Goiti Yamauchi (22-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Bellator 192 20.01.2018   Inglewood
Przegrana 16-4   Brent Primus (7-0) TKO (zatrzymanie przez lekarza) 1 2:22 Bellator 180 24.06.2017   Nowy Jork Stracił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej
Wygrana 16-3   Benson Henderson (24-6) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 Bellator 165 19.11.2016   San Jose Obronił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej, Main Event
Wygrana 15-3   Patricky Freire (16-7) KO (cios) 1 2:14 Bellator 157 24.06.2016   Missouri City Zdobył pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej
Wygrana 14-3   David Rickels (16-3) TKO (ciosy pięściami) 2 3:05 Bellator 145 06.11.2015   Missouri City
Wygrana 13-3   Derek Campos (15-4) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:17 Bellator 138 19.06.2015   Missouri City
Przegrana 12-3   Will Brooks (14-1) TKO (ciosy pięściami) 4 3:48 Bellator 131 15.11.2014   San Diego Pojedynek o wakujący pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej, Co-Main Event
Przegrana 12-2   Will Brooks (13-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 Bellator 120 17.05.2014   Southaven Pojedynek o tymczasowy pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej, Co-Main Event
Przegrana 12-1   Eddie Alvarez (24-3) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 Bellator 106 02.11.2013   Long Beach Stracił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej, Main Event
Wygrana 12-0   David Rickels (14-1) KO (cios) 1 0:44 Bellator 97 31.07.2013   Rio Rancho Obronił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej, Main Event
Wygrana 11-0   Rick Hawn (14-1) Poddanie (duszenie zza pleców) 2 3:07 Bellator 85 17.01.2013   Irvine Obronił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej, Main Event
Wygrana 10-0   Akihiro Gōno (33-17-7) TKO (ciosy pięściami) 1 0:56 Bellator 67 04.05.2012   Ontario Obronił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej, Main Event
Wygrana 9-0   Eddie Alvarez (22-2) Poddanie (duszenie zza pleców) 4 3:06 Bellator 58 19.11.2011   Hollywood Zdobył pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej, Main Event
Wygrana 8-0   Patricky Freire (9-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Bellator 44 14.05.2011   Atlantic City Wygrał turniej wagi lekkiej Bellator 4 sezonu
Wygrana 7-0   Lloyd Woodard (11-0) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Bellator 40 09.04.2011   Oklahoma Półfinał turnieju wagi lekkiej Bellator 4 sezonu
Wygrana 6-0   Marcin Held (10-1) Poddanie (duszenie trójkątne ramionami) 1 3:56 Bellator 36 12.03.2011   Shreveport Debiut w wadze lekkiej, Ćwierćfinał turnieju wagi lekkiej Bellator 4 sezonu
Wygrana 5-0   Chris Page (1-2) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 0:57 Bellator 32 10.10.2010   Kansas City Limit umowny do 75 kg
Wygrana 4-0   Scott Stapp (2-0) TKO (ciosy pięściami) 1 1:57 Bellator 31 30.09.2010   Lake Charles Debiut w Bellator, Limit umowny do 75 kg
Wygrana 3-0   Salvador Woods (4-8) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 0:59 Strikeforce: Heavy Artillery 15.05.2010   Missouri City
Wygrana 2-0   Richard Bouphanouvong (1-1) TKO (ciosy pięściami) 2 2:07 Strikeforce 5: Challengers 20.11.2009   Kansas City Limit umowny do 75 kg
Wygrana 1-0   Kyle Swadley (3-3) TKO (ciosy pięściami) 1 3:30 First Blood 08.08.2009   Missouri City Debiut w MMA

Przypisy edytuj

  1. ↑ The Official Website of Michael Chandler – About [online], web.archive.org, 21 listopada 2011 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-21].
  2. ↑ a b Player Bio: Michael Chandler – MUTIGERS.COM – The University of Missouri Official Athletic Site [online], web.archive.org, 22 lutego 2014 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. ↑ Statystyki i rekord w MMA. tapology.com.com. [dostęp 2018-12-15]. (ang.).
  4. ↑ Michael David Smith: Michael Chandler Wins Bellator Tournament, Lombard KOs Vitale. mmafighting.com, 2011-05-14. (ang.).
  5. ↑ Champ Eddie Alvarez meets Michael Chandler at November’s Bellator 58. mmajunkie.com, 2011-10-13. (ang.).
  6. ↑ John Morgan: Eddie Alvarez and Bellator mend fences, book Michael Chandler rematch for PPV. mmajunkie.com, 2013-08-13. (ang.).
  7. ↑ Karol Dąbrowski, Bellator 120: Jackson vs. Lawal – relacja i wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 17 maja 2014 [dostęp 2022-05-08] (pol.).
  8. ↑ Bellator 131: Ortiz vs. Bonnar – wyniki – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-05-08] (pol.).
  9. ↑ Bellator 138: Slice vs. Shamrock – wyniki – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  10. ↑ K. Witek: Wyniki gali Bellator 157: „Dynamite 2” – Quinton Jackson wygrał niejednogłośną decyzją, Chandler nowym mistrzem wagi lekkiej. mmanews.pl, 2016-06-24. (pol.).
  11. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz, Bellator 165 - wyniki, Chandler wygrywa z Hendersonem przez decyzję | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 20 listopada 2016 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  12. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz: Bellator 180: Sonnen vs. Silva – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-06-25. [dostęp 2017-06-25]. (pol.).
  13. ↑ Bellator 212: Michael Chandler dominuje Brenta Primusa i odzyskuje pas [WIDEO] [online], MMA PL, 15 grudnia 2018 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  14. ↑ Sherdog.com, Michael Chandler-Benson Henderson Rematch Set for Bellator Japan [online], Sherdog [dostęp 2021-11-07].
  15. ↑ LIVE! Bellator 237 Results, Streaming Play-By-Play Updates [online], www.mmamania.com [dostęp 2021-11-07] (ang.).
  16. ↑ n, Bellator 244: ‘Chandler vs Henderson 2’ on June 6 postponed due to coronavirus [online], MMAmania.com, 21 kwietnia 2020 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
  17. ↑ Bellator 243 – wyniki i najlepsze akcje [WIDEO] [online], MMA PL, 8 sierpnia 2020 [dostęp 2022-05-08] (pol.).
  18. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. UFC. Wielki transfer z Bellatora. Michael Chandler podpisał kontrakt! [online], sportowefakty.wp.pl, 17 września 2020 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  19. ↑ Dan Hooker vs. Michael Chandler na UFC 257 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  20. ↑ Krzysztof Kordys, UFC 257: Michael Chandler znokautował Dana Hookera w swoim debiucie w oktagonie! (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 24 stycznia 2021 [dostęp 2022-03-14] (pol.).
  21. ↑ Bonusy po UFC 257 – Poirier nagrodzony za historyczny nokaut. Fantastyczny debiut Chandlera [WIDEO] [online], Fansportu.pl, 24 stycznia 2021 [dostęp 2022-03-14] (pol.).
  22. ↑ Konrad Jaros, Charles Oliveira zmierzy się z Michaelem Chandlerem o zwakowany pas wagi lekkiej! [online], MMA - BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 19 marca 2021 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  23. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC 262. Nokaut! Znamy nowego mistrza wagi lekkiej – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 16 maja 2021 [dostęp 2021-11-07] (pol.).
  24. ↑ Michael Chandler zmierzy się z Justinem Gaethje na UFC 268 [online], Fansportu.pl, 31 sierpnia 2021 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  25. ↑ Mnóstwo krwi w oktagonie. Obaj zawodnicy w szpitalu. Brutalna walka w UFC [online], Sport.pl [dostęp 2021-11-07] (pol.).
  26. ↑ Bonusy po UFC 268. Aż sześciu zawodników nagrodzono po świetnej gali! [WIDEO] [online], MMA PL, 7 listopada 2021 [dostęp 2022-03-14] (pol.).
  27. ↑ Polsatsport.pl, UFC 274: Brutalny nokaut Chandlera! Amerykanin chce McGregora [online], www.polsatsport.pl, 8 maja 2022 [dostęp 2022-05-08] (pol.).
  28. ↑ Krzysztof Kordys, Bonusy po gali UFC 274 – Chandler nagrodzony za fenomenalny nokaut frontalnym kopnięciem (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 8 maja 2022 [dostęp 2022-05-08] (pol.).
  29. ↑ l, Dustin Poirier zawalczy z Michaelem Chandlerem [online], Świat walk, 8 września 2022 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  30. ↑ UFC 281: Dustin Poirier poddał Michaela Chandlera. Odwrócił losy szalonego pojedynku! [WIDEO] [online], MMA PL, 13 listopada 2022 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  31. ↑ Bonusy po UFC 281. Doceniono nowych mistrzów i fenomenalną walkę [WIDEO] [online], MMA PL, 13 listopada 2022 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  32. ↑ Bartosz Cieśla, Conor McGregor vs. Michael Chandler już oficjalnie. Irlandczyk i Amerykanin trenerami w nowym sezonie TUF [online], MMA PL, 4 lutego 2023 [dostęp 2023-02-21] (pol.).
  33. ↑ Chuck Mindenhall, How everything changed for Michael Chandler in just six minutes [online], MMA Fighting, 24 grudnia 2017 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
  34. ↑ Michael Chandler – 2007-08 Wrestling. mutigers.com. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Chandler_(zawodnik_MMA)&oldid=73507108”