Michel Pignolet de Montéclair

Michel Pignolet de Montéclair (ochrzczony 4 grudnia 1667 w Andelot, zm. 22 września 1737 w Domont[1][2][3]) – francuski kompozytor i teoretyk muzyki.

Michel Pignolet de Montéclair
Data i miejsce urodzenia

4 grudnia 1667 (data chrztu)
Andelot

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

22 września 1737
Domont

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, teoretyk

Życiorys edytuj

Kształcił się przy szkole katedralnej w Langres, gdzie jego nauczycielem był Jean-Baptiste Moreau[1][2][3]. Od 1687 roku przebywał w Paryżu[1][2]. Pozostawał w służbie księcia de Vaudémont, z którym odbył podróż do Włoch[1][2]. O szczegółach tej podróży niewiele jednak wiadomo[3]. Prowadził działalność pedagogiczną, do grona jego uczniów należały córki François Couperina[1][2][3]. Od 1697 do 1737 roku grał na kontrabasie w Operze Paryskiej[1][2]. Był jednym z pierwszych muzyków grających na tym instrumencie[2][3].

Zaliczany jest do grona czołowych francuskich twórców operowych w okresie po śmierci Jeana-Baptiste’a Lully’ego[1][3]. Opery Montéclaira cechują się podkreśleniem dramatycznej funkcji kolorystyki i wprowadzeniem chórów a cappella[1]. Skomponował m.in. operę baletową Les Festes de l’été (wyst. Paryż 1716) i tragédie lyrique Jephté (wyst. Paryż 1732)[2][3]. Jego twórczość instrumentalna obejmuje m.in. Sérénade ou concert divisez en 3 suites na skrzypce, flety proste i oboje (1697), 6 Concerts na 2 flety (b.d.), 6 Concerts na flet i basso continuo (b.d.), Brunetès anciènes et modernes na flet lub skrzypce (b.d.)[2]. Był autorem licznych prac teoretycznych stanowiących współcześnie ważne źródło wiedzy o muzyce XVIII-wiecznej[1], wydał pierwszy francuski podręcznik gry na skrzypcach (1711)[3].

Prace edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych)[1][2]

  • Nouvelle méthode pour apprendre la musique (1709)
  • Leçons de musique divisées en quatre classes (ok. 1709)
  • Méthode facile pour apprendre à jouer du violon (1711)
  • Petite méthode pour apprendre la musique aux enfans et même aux personnes plus avencées en âge (ok. 1730)
  • Principes de musique divisez en quatre parties (1736)

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 342–343. ISBN 83-224-0656-8.
  2. a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2489–2490. ISBN 0-02-865529-X.
  3. a b c d e f g h The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 601. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne edytuj