Microserangium
Microserangium – rodzaj chrząszczy z rodziny biedronkowatych i podrodziny Microweiseinae. Obejmuje 18 opisanych gatunków. Zamieszkują Azję Wschodnią, Południową i Południowo-Wschodnią.
Microserangium | |||
Miyatake, 1961 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
Microserangium | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Microserangium shikokense Miyatake, 1961 | |||
Synonimy | |||
|
MorfologiaEdytuj
Drobne o chrząszcze o ciele długości od około 1 do około 1,6 mm, półkulistego kształtu (szeroko-owalne z silnie wysklepionym wierzchem). Ubarwione są w odcieniach żółtawego, brązu i czerni, czasem z dwubarwnymi pokrywami. Wierzch ciała jest nagi, tylko na zewnętrznych brzegach przedplecza i pokryw z rozproszonymi długimi szczecinkami[1].
Głowa jest poprzeczna, o wyciągniętym ku przodowi nadustku i spłaszczonym spodzie, w spoczynku silnie wycofana w głąb przedtułowia. Frontoklipeus jest dobrze wykształcony i wokół panewek czułkowych głęboko wykrojony. Czułki umieszczone są przed oczami i zbudowane z dziewięciu członów, z których pierwszy jest przysadzisty, drugi mniejszy i kulistawy, trzeci trójkątny, a ostatni tworzy spłaszczoną, owalną buławkę z kanciastym szczytem[1]. Oczy są duże, zbudowane z drobnych omatidiów[2]. Żuwaczki są uwstecznione, zakończone sterczącym zębem wierzchołkowym. Głaszczki szczękowe mają ostatni człon dłuższy niż szerszy, o kształcie beczułki ze ściętym wierzchołkiem[1]. Gula jest poprzeczna[2].
Silnie poprzeczne przedplecze ma zaokrąglone kąty przednie i zaopatrzone w jamki do chowania czułków podgięcia. Tarczka jest dość duża, trójkątna w zarysie. Pokrywy zwykle mają niepunktowaną powierzchnię oraz wąskie, niepełne, dochodzące do ⅔ ich długości epipleury z dołkami do chowania ud. Tylna para skrzydeł ma mocno zredukowane użyłkowanie. Przedpiersie ku przodowi uwydatnione jest w płat zakrywający od spodu narządy gębowe, a między biodra wypuszcza szeroki, pozbawiony żeberek, na szczycie prawie ścięty wyrostek. Śródpiersie jest szerokie i bardzo krótkie. Zapiersie jest szerokie i nagie. Odnóża mają szerokie i płaskie biodra oraz trójczłonowe, rzadko czteroczłonowe stopy. Golenie środkowej i tylnej pary mają guzy po zewnętrznej stronie za środkiem długości[1].
Odwłok ma pięć widocznych na spodzie sternitów (wentrytów), z których ostatni jest duży i na tylnej krawędzi zaokrąglony[2]. Pierwszy wentryt jest dłuższy niż trzy następne razem wzięte i ma niepełne, dochodzące do krawędzi bocznych linie udowe[1][2]. Genitalia samca mają silnie asymetryczny tegmen z krótkimi lub mocno uwstecznionymi paramerami[1]. Samice mają niewielką, dwu- lub trójkomorową spermatekę o dobrze zesklerotyzowanym infundibulum oraz owalne pokładełko pozbawione gonostylików[2][1].
RozprzestrzenienieEdytuj
Rodzaj azjatycki. Większość gatunków występuje w Chinach. Poza tym przedstawiciele rodzaju znani są z południowej Japonii, Wietnamu, Indii i Sri Lanki[2][1][3].
TaksonomiaEdytuj
W 1940 roku Edward Albert Chapin wprowadził rodzaj Serangiella, wyznaczając jego gatunkiem typowym Oeneis flavescens, opisanego w 1866 roku przez Wiktora Moczulskiego[4]. W 1961 roku Mutsuo Miyatake wprowadził rodzaj Microserangium, gatunkiem typowym wyznaczając opisanego w tej samej publikacji Microserangium shikokense[5]. W 1977 roku Đúc Nhuân Hoàng zauważył, że Oeneis flavescens został jednak błędnie oznaczony. Jako gatunek typowy rodzaju próbował on potraktować kombinację Serangiella flavescens Chapin, 1940[6]. Krok ten próbowali podeprzeć Adam Ślipiński i Daniel Burckhardt, przy okazji synonimizując Microserangium z Serangiella[7]. W 2013 roku Wang Xingmin, Adam Ślipiński i Ren Shunxiang zauważyli jednak, że Serangiella flavescens nie została nigdy formalnie opisana, w związku z czym, zgodnie z zasadami ICZN, uznali nazwy Serangiella i Serangiella flavescens za niedostępne, a jako ważną nazwę rodzajową przywrócili Microserangium[1].
Do rodzaju tego należy 18 opisanych gatunków[2][1][3]:
- Microserangium bacthaiense Hoang, 1978
- Microserangium brunneonigrum Poorani, 2000
- Microserangium ceylonicum (Weise, 1901)
- Microserangium coconiense Duverger, 1997
- Microserangium dactylicum Wang & Ren, 2013
- Microserangium deltoides Wang & Ren, 2013
- Microserangium erythrinum Wang & Ren, 2013
- Microserangium fuscum Wang & Ren, 2013
- Microserangium glossoides Wang & Ren, 2013
- Microserangium hainanense Miyatake, 1961
- Microserangium laterale (Motschulsky, 1866)
- Microserangium lonchiatum Wang, Huo & Ren, 2014
- Microserangium okinawense Miyatake, 1961
- Microserangium rhapidophorum Wang, Huo & Ren, 2014
- Microserangium semilunatum Wang & Ren, 2013
- Microserangium shennongense Wang & Ren, 2013
- Microserangium shikokense Miyatake, 1961
- Microserangium vietnamicum (Hoang, 1978)
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d e f g h i j Xingmin Wang, Adam Ślipiński, Shunxiang Ren. The genus Microserangium Miyatake (Coleoptera, Coccinellidae) from China. „ZooKeys”. 359, s. 13-33, 2013. DOI: 10.3897/zookeys.359.6057.
- ↑ a b c d e f g H.E. Escalona, A. Ślipiński. Generic revision and phylogeny of Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae). „Systematic entomology”. 37 (1), s. 125–171, 2012. DOI: 10.1111/j.1365-3113.2011.00601.x.
- ↑ a b Wang X., Huo L., Ren S.. Serangiini and Sticholotidini (Coleoptera: Coccinellidae) from Tibet, China. „Annales zoologici”. 64 (1), s. 15-31, 2014. DOI: 10.3161/000345414X680528.
- ↑ E.A. Chapin. New genera and species of lady-beetles related to Serangium Blackburn (Coleoptera: Coccinellidae). „Journal of the Washington Academy of Sciences”. 30, s. 263-272, 1940.
- ↑ M. Miyatake. A new genus of the Coccinellidae from Japan and the Ryukyu Islands (Coleoptera). „Memoirs of the College of Agriculture, Ehime University”. 6 (2), s. 37-43, 1961.
- ↑ D.N. Hoàng. On some types of Sticholotidinae and Scymninae in the collection of Motschulsky. „Zoologichesky Zhurnal”. 56 (12), s. 1882-1889, 1977.
- ↑ Adam Ślipiński, Daniel Burckhardt. Revision of the Australian Coccinellidae (Coleoptera). Part 5. Tribe Serangiini. „Annales Zoologici”. 56 (1), s. 37-58, 2006.