Mieczysław Kwieciński
Mieczysław Kwieciński (ur. 2 czerwca 1893 w Miechowie, poległ 23 maja 1915 w Przepiórowie) – porucznik Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 czerwca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 maja 1915 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1915 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
b.jpg)
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Mateusza (urzędnika) i Weroniki z domu Klatt.
W 1911 ukończył średnią szkołę handlową w Kielcach i rozpoczął studia na wydziale chemii uniwersytetu w Liège. Tam też przystąpił do struktur Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Odbył kurs oficerski dla członków tychże Związków. w 1913 r. objął wraz z Aleksandrem Myszkowskim, również późniejszym oficerem Legionów, szefostwo szkoły podoficerskiej. W maju 1913 r. zaprezentował efekty swojej pracy komendantowi Związku Józefowi Piłsudskiemu[1]. Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się do służby i od sierpnia 1914 r. dowodził IV plutonem 13 kompanii strzeleckiej. W dniu 9 października 1914 został mianowany na stopień podporucznika[2].
Następnie (po reorganizacji w I Brygadę) walczył w Legionach Polskich, gdzie objął dowództwo plutonu w 3 kompanii II batalionu 5 pułku piechoty. Z dniem 1 stycznia 1915 został awansowany do rangi porucznika, po czym został dowódcą 4 kompanii II batalionu 5 pp. Brał udział w bitwach pod Konarami i Przepiórowem, w których odznaczył się odwagą i bohaterstwem. Poległ w drugiej z tych bitew prowadząc swą kompanię do kontrataku na bagnety. Mieczysław Kwieciński nie zdążył założyć rodziny[3].
W 1916 został ekshumowany, a jego szczątki przeniesiono na cmentarz parafialny w Iwanowicach koło Słomnik[3]. Uroczystości pogrzebowe trwały 4 i 5 maja 1916 w kilku miejscach ziemi miechowskiej[4].
Pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, nadanym dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.12845 z 17 maja 1922, opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z dnia 6 stycznia 1923[5].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 6482)
- Krzyż Niepodległości
- Znak oficerski „Parasol”[2]
Przypisy edytuj
- ↑ Marek Gałęzowski, Kwieciński Mieczysław [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 162.
- ↑ a b Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku ↓.
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 85.
- ↑ Manifestacyjny pogrzeb Legionisty. „Nowości Illustrowane”. Nr 23, s. 9, 3 czerwca 1916.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 I 1923, s. 20.
Bibliografia edytuj
- Marek Gałęzowski, Kwieciński Mieczysław [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 162-163.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Kwieciński Mieczysław. [dostęp 2020-01-22].
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-01-22].