Mieczysław Lesz
Mieczysław Stanisław Lesz (ur. 20 maja 1911 we Lwowie, zm. 21 grudnia 1998) – polski profesor doktor habilitowany inżynier mechanik i polityk, minister handlu wewnętrznego (1957–1965) oraz minister członek rządu (1965–1968).
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 20 maja 1911 Lwów | |
| Data i miejsce śmierci | 21 grudnia 1998 Warszawa | |
| Minister członek rządu | ||
| Okres | od 14 grudnia 1965 do 11 kwietnia 1968 | |
| Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
| Minister handlu wewnętrznego | ||
| Okres | od 17 sierpnia 1957 do 14 grudnia 1965 | |
| Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
| Poprzednik | Marian Minor | |
| Następca | Edward Sznajder | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
ŻyciorysEdytuj
Syn Mieczysława i Olgi. Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej, uzyskał następnie stopień profesora doktora habilitowanego[1], specjalizował się również w ekonomii. Od 1936 do 1939 pracował w przemyśle, od 1940 do 1942 pracownik Politechniki Lwowskiej, następnie był inżynierem w Kazaniu. W latach 1942–1945 w Armii Czerwonej i partyzantce. W okresie 1945–1949 dyrektor generalny Centralnego Zarządu Przemysłu Metalowego.
Należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, w 1932 wstąpił do Komunistycznej Partii Polski. Następnie członek Polskiej Partii Robotniczej oraz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (od 1948). Od 1959 do 1964 był zastępca członka, a następnie do 1968 członkiem Komitetu Centralnego PZPR.
Od 1949 podsekretarz stanu w Ministerstwie Górnictwa i Energetyki, a od 1950 do 1953 w Ministerstwie Górnictwa, następnie do 1956 zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, a do 1957 Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. W latach 1957–1965 minister handlu wewnętrznego, a od 1965 do 1968 minister członek rządu i jednocześnie zastępca przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki. Od 1968 pracownik naukowy Instytutu Chemii Ogólnej.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (1964)[2] i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1946)[3].
Został pochowany na warszawskim Cmentarzu Północnym[4].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Nowa Nauka Polska, nauka-polska.pl [dostęp 2019-07-13] (pol.).
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 51, poz. 330.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – warszawskie cmentarze.
BibliografiaEdytuj
- Informacje w BIP IPN
- Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991, PWN Warszawa 1991, 483 s. ISBN 83-01-10386-8