Mieczysław Motylewski

oficer Wojska Polskiego

Mieczysław Motylewski (ur. 1 stycznia 1898 we Lwowie, zm. 14 maja 1919 pod Kulikowem) – podporucznik obserwator Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-ukraińskiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Mieczysław Motylewski
Ilustracja
podporucznik obserwator podporucznik obserwator
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1898
Lwów

Data i miejsce śmierci

14 maja 1919
Kulików

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

pułk artylerii polowej nr 11
7 eskadra wywiadowcza

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska †

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Wojskowy Karola
Pogrzeb Mieczysława Motylewskiego. Trumna ze zwłokami wieziona na kadłubie aeroplanu

Życiorys edytuj

Urodził się we Lwowie, w rodzinie Stanisława i Marii ze Schramów. W 1916, po ukończeniu gimnazjum, wcielony został do cesarskiej i królewskiej Armii, i skierowany do szkoły oficerskiej w Preszburgu (obecnie Bratysława). Po ukończeniu szkoły jako kadet-aspirant artylerii odbył służbę na froncie wołyńsko-galicyjskim[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1918 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej[2]. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 11[3]. W tym samym roku został skierowany na front włoski, a pod koniec wojny na francuski. W czasie walk był dwukrotnie ranny[1].

Po rozpadzie Monarchii Austro-Węgier powrócił do kraju by wziąć udział w wojnie polsko-ukraińskiej, obronie Lwowa. Odznaczył się jako komendant dworca w Zimnej Wodzie, a później oficer alarmowy lwowskiej cytadeli[1].

14 lutego 1919 wstąpił do lotnictwa polskiego i przydzielony został do 7 eskadry wywiadowczej. Swoje duże doświadczenie artyleryjskie z czasów wielkiej wojny wykorzystał z powodzeniem w roli obserwatora. Wziął udział we wszystkich walkach swojej eskadry do połowy maja 1919[1].

14 maja 1919 wraz z ppor. Zygmuntem Kostrzewskim (pilotem), ostrzeliwał pozycje ukraińskie pod Kulikowem. W trakcie wykonywania tego zadania ich samolot (Oeffag C.II nr 52.20) został zestrzelony; obaj lotnicy zginęli[1][4].

Pochowany został na Cmentarzu Obrońców Lwowa[5][6].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 302.
  2. Ranglisten 1918 ↓, s. 1120.
  3. a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1147.
  4. Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Bellona, Lampart, 1997. s.287
  5. Pogrzeb lotnika polskiego Nowości Illustrowane 1919 nr 22 s. 9 [1]
  6. Popiel 2014 ↓, s. 15.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 808.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 436.

Bibliografia edytuj