Mieczysław Stępiński
Mieczysław Stępiński (ur. 1 marca 1884 w Krakowie, zm. w 1940 w Charkowie) – major saperów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 major saperów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 marca 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1929 i 1939–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Batalion Mostowy |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Mieczysław Stępiński urodził się 1 marca 1884 roku, w Krakowie, w rodzinie Kazimierza i Marii z Jamków.
Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1921–1928 służył jako oficer w batalionie mostowym[1] oddelegowany na początku do prac w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[2], a następnie jako kierownik Rejonu Inżynierii i Saperów Pińsk w Kobryniu[3].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[4]. W 1928 roku został dowódcą VI batalionu saperów w Krakowie[5]. 5 listopada 1928 roku otrzymał przeniesienie do 5 Okręgowego Szefostwa Saperów w Krakowie na stanowisko referenta[6]. 12 marca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[7].
Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[8]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Wadowicach[9].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie (1922)[11]
Przypisy edytuj
- ↑ Spis oficerów na dzień 1 czerwca 1921, s. 347.
- ↑ Rocznik oficerski 1923 s. 894, 906.
- ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 818.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 230.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 573, 592.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 344.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 87.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 219.
- ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934 s. 350, 945.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Rozporządzenie Kierownika M.S.Wojsk. L. 8449 G. M. I. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 252)
Bibliografia edytuj
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Rocznik oficerski rezerw 1934.
- Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Jędrzeja Tucholskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2.