Mieczysław Szostek
Mieczysław Szostek (ur. 20 września 1933 w Legionowie) – polski lekarz, profesor nauk medycznych, poseł na Sejm PRL IX kadencji, przewodniczący Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy (1981–1990).
| ||
Data i miejsce urodzenia | 20 września 1933 Legionowo | |
Poseł IX kadencji Sejmu PRL | ||
Okres | od 13 października 1985 do 3 czerwca 1989 | |
Przynależność polityczna | poseł bezpartyjny | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
ŻyciorysEdytuj
Do 3 września 1939 mieszkał w Legionowie, po czym przeprowadził się w okolice Siedlec, gdzie ukończył szkołę podstawową i średnią. W latach 1952–1958 studiował na Akademii Medycznej w Warszawie. Następnie podjął pracę zawodową w I Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej, którą kierował prof. Jan Nielubowicz.
W 1963 uzyskał specjalizację I stopnia z chirurgii ogólnej, a w 1967 II stopnia (uzyskał tytuł doktora medycyny na podstawie pracy Rekanalizacja zakrzepów żylnych). W 1975 uzyskał habilitację na podstawie pracy Chirurgiczne leczenie zespołu pozakrzepowego. W 1980 został kierownikiem Kliniki Chirurgii Ogólnej i Chorób Klatki Piersiowej. W latach 1964–1965 był stypendystą British Medical Council i odbył szkolenie w Wielkiej Brytanii. W 1984 przebywał na trzymiesięcznym szkoleniu w szwedzkim Lund, a w 1985 w RFN. W 1985 i 1986 był konsultantem Światowej Organizacji Zdrowia ds. chirurgii naczyniowej, prowadząc kursy szkoleniowe w Indiach, Chinach i Korei.
Przez szereg kadencji zasiadał w Radzie Narodowej miasta stołecznego Warszawy, był jej przewodniczącym w latach 1981–1990 (jako pierwsza bezpartyjna osoba w historii tego gremium). Od 1985 do 1989 pełnił mandat posła na Sejm PRL IX kadencji w okręgu Warszawa Ochota, zasiadając w Komisji Obrony Narodowej, Komisji Polityki Społecznej, Zdrowia i Kultury Fizycznej, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw zmieniających przepisy dotyczące rad narodowych i samorządu terytorialnego oraz w Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o mieniu komunalnym. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego.
W latach 1991–1993 był prezydentem Europejskiego Towarzystwa Chirurgów Naczyniowych, a potem nadal członkiem jego zarządu. W 1999 został prorektorem Akademii Medycznej w Warszawie ds. Klinicznych, Inwestycji i Współpracy z Regionem, a 16 grudnia 2003 prezesem zarządu Fundacji Rozwoju Chirurgii Naczyniowej[1].
Promotor prac doktorskich, a także habilitacyjnych. Opublikował wiele prac w polskich i zagranicznych czasopismach, wygłosił też wiele referatów.
Obecnie pełni funkcję dziekana Wydziału Nauk o Zdrowiu w Collegium Mazovia Innowacyjnej Szkole Wyższej w Siedlcach[2].
5 czerwca 2014 Rada m.st. Warszawy nadała mu tytuł Honorowego Obywatela miasta stołecznego Warszawy[3].
OdznaczeniaEdytuj
25 maja 2005 „za wybitne zasługi w działalności naukowej i dydaktycznej” odznaczony został Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski[4].
Ponadto:
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2000)[5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Lekarz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”
- Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”
- Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- „Z Życia Akademii Medycznej w Warszawie” nr 5 (84), 1999
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej