Mieczysław Szymanowicz

Mieczysław Szymanowicz (ur. 28 listopada 1893 w Kończyskach, zm. 1 sierpnia 1920 we Lwowie[1]) – żołnierz armii austriackiej, oficer Błękitnej Armii i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Mieczysław Szymanowicz
Ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1893
Kończyska

Data i miejsce śmierci

1 sierpnia 1920
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Błękitna Armia
Wojsko Polskie

Jednostki

144 pułk piechoty SK

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Jana i Anastazji z Dutkiewiczów[2]. Absolwent gimnazjum i kursów rolniczych w Tarnowie. W 1914 wcielony do austriackiego 57 pułku piechoty. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W czasie walk na frontach I wojny światowej trafił do włoskiej niewoli[2].

Jesienią 1918 wstąpił ochotniczo do Armii Polskiej we Francji. W stopniu podporucznika, na czele 2 kompanii 144 pułku piechoty Strzelców Kresowych, powróci do Polski i walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. 10 czerwca 1920, dowodząc kompanią, wyparł nieprzyjaciela z zajmowanych porcji[2]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[3].

Zmarł na skutek ran odniesionych w bitwie pod Brodami[2].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Lista strat 1934 ↓, s. 881.
  2. a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 147.
  3. Mazaraki 1929 ↓, s. 27.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18 lutego 1922 roku, s. 104.

Bibliografia edytuj