Mieczysław Weryha Darowski (powstaniec listopadowy)

Mieczysław Weryha Darowski[1] herbu Ślepowron (ur. 25 marca 1810 w Jurowcach, zm. 28 lutego 1889 w Krakowie) – powstaniec listopadowy, właściciel dóbr, działacz niepodległościowy, samorządowy, gospodarczy, społeczny i filantropijny.

Mieczysław Weryha Darowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1810
Jurowce

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1889
Kraków

Miejsce zamieszkania

Jurowce, Lwów, Kraków

Narodowość

polska

Rodzice

Aleksander, Wiktoria z d. Rylska

Małżeństwo

1. Aniela Gozdowicz
2. Eugenia Gozdowicz

Dzieci

Ludwik, Janusz, Mieczysław, Kazimierz, Klaudia Wanda, Rozalia

Krewni i powinowaci

Szymon Weryha Darowski (dziadek), Aleksandra, Urszula, Maria, Szymon (rodzeństwo), Bolesław (kuzyn)

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Mieczysław Weryha Darowski na rycinie

Życiorys

edytuj

Wywodził się z rodu senatorskiego Weryha Darowskich herbu Ślepowron[2], pierwotnie pochodzącego z ziemi sanockiej, a potem rozrzuconej po różnych miejscach[3]. Był wnukiem Szymona (zm. 1785) oraz synem Aleksandra Darowskiego (porucznik dragonów austriackich, pisarz korony) i Wiktorii z domu Rylskiej herbu Ostoja[4][3][5][6]. Jego rodzice posiadali dobra ziemskie Niezwojowice, Miroszów, Jurowce, Raczkowa i inne[6]. Urodził się 25 marca 1810 w Jurowcach[7][6][8][3][9][10][11]. Miał rodzeństwo: siostry Aleksandrę (żona Wacława Darowskiego), Urszulę, Marię oraz brata Szymona Juliana (1824-1899)[3][5]. Był kuzynem Bolesława[5].

Od dzieciństwa mieszkał w Krakowie u rodziny Trzebińskich i w tym mieście uczęszczał do szkół[3]. Będąc studentem 6 grudnia 1830 dowiedział się o wybuchu powstania listopadowego[10]. Przystąpił do narodowej insurekcji wyruszając 9 stycznia z rodzinnych Jurowiec, na koniu darowanym przez pobliskiego ziemianina Teofila Ostaszewskiego i w towarzystwie przy boku Józefa Radziejewskiego[10][3]. Po przekroczeniu Wisły koło Dąbrowy wjechał na obszar Królestwa Polskiego[10]. Od 21 lutego 1831 służył w linii bojowej[7][6]. 13 kwietnia został podoficerem, 26 maja mianowany podporucznikiem, a 15 czerwca porucznikiem[7][4][3][6]. Służył w szeregach 3 pułku ułanów, następnie był porucznikiem w pułku jazdy poznańskiej[7][3][5]. Walczył w bitwie pod Dębem Wielkim (31 marca 1831), bitwie pod Mińskiem Mazowieckim (26 kwietnia 1831) i bitwie pod Ostrołęką (26 maja 1831)[7][12]. Następnie brał udział w wyprawie litewskiej 1831 gen. Henryka Dembińskiego, którego był adiutantem[3][5][12]. Uczestniczył w bitwie pod Rajgrodem (29 maja 1831), walkach pod Wilnem, w bitwie Szawlami (29 maja 1831), w bitwie pod Rajgrodem (29 maja 1831)[7]. Został wysłany przez gen. Dembińskiego z misją powstrzymania generałów Antoniego Giełguda i Dezyderego Chłapowskiego od przekroczenia granicy pruskiej, zakończonej niepowodzeniem[12][6]. Potem wraz z wojskami gen. Dembińskiego przebił się do stolicy i uczestniczył w obronie Warszawy (6-7 września 1831)[7][8]. Odniósł rany ręki pod Ciechanowem[7][6]. Uchwałą obu izb sejmowych z 5 sierpnia 1831 otrzymał dowody uznania[7]. Za swoje czyny i męstwo został odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari nr 2299 (30 sierpnia 1831)[13][4][3][6][9]. W późniejszych latach pielęgnował kontakty z uczestnikami tego zrywu niepodległościowego[3]. Był członkiem Związku Dwudziestu Jeden, galicyjskiej organizacji spiskowej działającej od 1832 do 1832[14].

Osiadł w rodzinnych Jurowcach pod Sanokiem[3]. Był właścicielem dóbr[15]. Zaprzyjaźnił się Wincentym Polem, mieszkającym w nieodległej Kalnicy[3]. Wspierał lud w swojej wsi[3]. Jako właściciel dóbr ziemskich Brzeżawa w lutym 1846 uczestniczył na ziemi sanockiej w przygotowaniach konspiracyjnych celem wzniecenia walk w ramach powstania krakowskiego, przygotowanego na 21/22 lutego 1846, po czym znalazł się na przygotowanej przez cyrkuł sanocki liście uczestników konspiracji[16][9]. Podczas rabacji chłopskiej w 1846 jego majątek zrabowano[3][8], a jego samego w majątku krewnego Rylskiego w Pielni przywiązano do drzewa i maltretowano, po czym pozostawiono uznając, że już nie żyje[12][6]. Po tym opuścił Jurowce i osiadł z rodziną we Lwowie[17][3]. Był właścicielem gmachu, mieszczącego Szkołę Politechniczną[17][3]. Wspierał więźniów stanu aresztowanych po 1846 i działał w celu ich uwolnienia[17][3]. 14 kwietnia 1848 został członkiem Rady Narodowej Lwowskiej[8][12]. Założył wtedy stowarzyszenie rzemieślnicze i towarzystwo urzędników gospodarczych wiejskich[8][12]. W maju 1848 był uczestnikiem Zjazdu Słowiańskiego w czeskiej Pradze. Po zniszczeniu gmachu politechniki w wyniku bombardowania 1848 jego majątek uległ ponownie utracie[3][18]. Przy pomocy finansowej (potem zwróconej) od Włodzimierza Dzieduszyckiego odbudował tę infrastrukturę[3]. Ponownie pracował na dobytek rodziny[17]. Później był ajentem zagranicznego towarzystwa ubezpieczeń[3]. W okresie powstania styczniowego był członkiem organizacji narodowej we Lwowie[19].

Od 31 stycznia 1846 był czynnym członkiem C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, pełniąc funkcję zastępca członka komitetu do około 1858[20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30]. Od około 1858 do około 1860 był likwidatorem w Głównej Agenturze C. K. Prywatnego Pierwszego Austriackiego Towarzystwa Ubezpieczeń w Wiedniu[31][32]. Od około 1860 był członkiem okręgu lwowskiego Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego[33][34][35][36][37][38][39][40][41], w tym od około 1870 do około 1875 piastował stanowisko przewodniczącego tegoż[42][43][44][45][46], a w kolejnych latach do końca życia pozostawał członkiem tego oddziału[47][48][49][50][51][52][53][54][55][56][57][58][59][60][7]. Od około 1860 do około 1885 był członkiem korespondentem Towarzystwa Gospodarskiego w Krakowie[33][61][62][63][64][65][66][67][68][69][70][71][72][73][47][74][75][76][77][78][79][80][81][82]. Po wprowadzeniu autonomii galicyjskiej od około 1867 do około 1871 zasiadał w radzie gminy miejskiej Lwowa będąc członkiem sekcji II dla spraw finansów, przemysłu i handlu[83][84][85][86]. Około 1867/1868 był likwidatorem w reprezentacji lwowskiej Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie[87]. Od około 1871 do około 1880 był zastępcą członka w C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej dla Miasta Lwowa[88][89][90][91][47][92][93][94][95][7].

Z przekonań był chrześcijańskim demokratą[3][17][15]. Był wymieniany wśród członków Polskiego Stronnictwa Demokratycznego. Przez lata nie udzielał się jednak bezpośrednio w kołach politycznych, ale wytrwale działał w duchu patriotycznym[3]. Przyczynił się do polonizacji Lwowa[3]. Jako weteran z 1831 gromadził wokół siebie młodzież z różnych zawodów, kształtując ich ducha, uświadamiając pod względem narodowym oraz udzielając wskazówek do pracy patriotycznej[96]. Młodym konspiratorom radził także w zakresie prowadzonej tajnej działalności niepodległościowej[97]. Młodzieży przekazał także swój księgozbiór[8]. Z jego biblioteki korzystano wobec braku Czytelni Akademickiej[8]. Był szanowany i uwielbiany przez młodzież[97]. Organizował koła rzemieślnicze[9]. W 1868 był założycielem stowarzyszenia młodzieży rękodzielniczej „Gwiazda” dla czeladzi rzemieślniczej, wiele razy był wybierany prezesem tegoż[7][3][12][6][15], a finalnie obdarzono go tytułem honorowego prezesa[8]. Działał w C. K. Radzie Szkolnej Powiatowej[7]. Przez wiele lat należał do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[98]. Wspierał potrzebujących, był znany z działalności filantropijnej i dobroczynnej[7][3]. Wraz z dominikaninem o. Dalmacym Ufryjewiczem kierował komitetem organizującym dostawy zboża celem zasiewu w Alzacji, dotkniętej klęską głodu po ataku pruskim z 1870, za co otrzymał krzyż oficerski Legii Honorowej[7][4][8][6]. Poza Wincentym Polem przyjaźnił się też i współdziałał z Sewerynem Goszczyńskim, Hugonem i Teofilem Wiśniowskimi, Henrykiem Janko, Julianem Goslarem, Teofilem Lenartowiczem, Kornelem Ujejskim[3][8].

Wielokrotnie był dotknięty stratami rodzinnymi i prywatnymi[3]. Dwukrotnie żonaty (pierwszą żona była Aniela z domu Gozdowicz herbu Gozdawa rodem z Rakszawy[4], a drugą żoną była Eugenia Gozdowicz[5]) i dwa razy owdowiał[3][8]. Miał sześcioro dzieci: synów Ludwika, Janusza (ur. 1841, absolwent Politechniki Lwowskiej z 1866[99], inżynier cywilny[100], zm. w 1885 w Pizie[19][101]), Mieczysława (ur. 1843, absolwent Politechniki Lwowskiej z 1866[99], inżynier), Kazimierza (ur. 1844, kształcił się na Politechnice Lwowskiej 1863-1865[99]) oraz córki Klaudię Wandę (zm. 1874, żona Zdzisława Onyszkiewicza) i Rozalię (zm. 1879)[4][3][5]. Prawie wszystkie dzieci zmarły za jego życia: dwie córki w stanie małżeńskim oraz syn Janusz[3][8]. Ponadto z czterech jego synów biorących udział w powstaniu styczniowym 1863 dwóch poniosło śmierć wskutek tychże walk[3][8]: Ludwik w konsekwencji postrzału zmarł w 1863 w Krakowie, a ranny w bitwie pod Grochowiskami Kazimierz zakończył życie na skutek następczej choroby w 1870 we Lwowie[5][8][12][19]. Za jego życia zmarli także jego brat i siostra[8]. W podsumowaniu artykułu na jego cześć na łamach „Czasu” z 3 marca 1889 napisano, że rok 1830 pozostawił mu bohaterskie wspomnienia, rok 1846 rany, rok 1848 ruinę[3].

W 1888 zamieszkał w Krakowie[6][102][15]. W ostatnich chwilach pozostawał pod opieką swojego brata Szymona[3]. Zmarł 28 lutego 1889 w Krakowie w wieku 79 lat[103][102]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera Ra, grobowiec powstańców)[9]. Jego pogrzeb został przeniesiony o jeden dzień, jako że przybywały licznie delegacje ze Lwowa, zaś przed jego domem gromadził się tłum żałobników[6]. Ze Lwowa przyjechała delegacja Czytelni Akademickiej, a nad grobem przemawiali: Bronisław Laskownicki w imieniu lwowskiej młodzieży, a także Tadeusz Romanowicz, Michał Danielak[104][97].

Był autorem pamiętnika, którego rękopis trafił do Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu[10].

Przypisy

edytuj
  1. W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Miecislaus Darowski”.
  2. Rocznik szlachty (II) 1883 ↓, s. 448.
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah L.D.. Mieczysław Weryha Darowski. „Czas”. Nr 52, s. 3, 3 marca 1889. 
  4. a b c d e f Rocznik szlachty (II) 1883 ↓, s. 449.
  5. a b c d e f g h Herbarz polski (4) 1901 ↓, s. 107.
  6. a b c d e f g h i j k l m Ś.p. Mieczysław Darowski. „Dziennik Polski”. Nr 62, s. 2, 3 marca 1889. 
  7. a b c d e f g h i j k l m n o Onufry Hieronim Kunaszowski: Życiorysy uczestników Powstania Listopadowego zebrane na pamiątkę obchodu jubileuszowego pięćdziesięcioletniej rocznicy tego powstania. Lwów: 1880, s. 107.
  8. a b c d e f g h i j k l m n o Kronika. † Mieczysław Darowski. „Kurjer Lwowski”. Nr 61, s. 2, 2 marca 1889. 
  9. a b c d e Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 104. ISBN 83-08-01428-3.
  10. a b c d e Edward Zając. Sanoczanie w powstaniu listopadowym. „Tygodnik Sanocki”. Nr 48 (264), s. 5, 25 listopada 1996. 
  11. Mieczysław Weryha Weryha-Darowski z Darowa h. Ślepowron. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-04-11].
  12. a b c d e f g h Mowa Tadeusza Romanowicza nad zwłokami Mieczysława Darowskiego. „Kurjer Lwowski”. Nr 65, s. 2-3, 6 marca 1889. 
  13. Stanisław Tarnowski: Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych. Lwów: 1881, s. 138.
  14. Marian Tyrowicz, Darowski Weryha Mieczysław (1810-1889), „Polski Słownik Biograficzny”, t. 4.
  15. a b c d Borzemski 1930 ↓, s. 25.
  16. Józef Białynia Chołodecki: Sanockie w r. 1846 (wspomnienie w sześćdziesiątą rocznicę wypadków). Lwów: 1906, s. 11.
  17. a b c d e Dębicki 1903 ↓, s. 97.
  18. Dębicki 1903 ↓, s. 97, 99.
  19. a b c Marian Hubert Terlecki: Udział Podkarpacia w powstaniu styczniowym. Krosno: 1997, s. 95. ISBN 83-87282-47-2.
  20. Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1848. Lwów: 1848, s. 583.
  21. Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1847. Lwów: 1847, s. 509.
  22. Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1849. Lwów: 1849, s. 538.
  23. Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1850. Lwów: 1850, s. 564.
  24. Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1851. Lwów: 1851, s. 631.
  25. Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1852. Lwów: 1852, s. 615.
  26. Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1853. Lwów: 1853, s. 622.
  27. Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1854. Lwów: 1854, s. 638.
  28. Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1855. Lwów: 1855, s. 460.
  29. Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1856. Lwów: 1856, s. 270.
  30. Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857. Lwów: 1857, s. 355, 358.
  31. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 314.
  32. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lwów: 1860, s. 320.
  33. a b Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861. Lwów: 1861, s. 407.
  34. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1862. Lwów: 1862, s. 420.
  35. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1863. Lwów: 1863, s. 428.
  36. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1864. Lwów: 1864, s. 437.
  37. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1865. Lwów: 1865, s. 451.
  38. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866. Lwów: 1866, s. 466.
  39. Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 814.
  40. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 538.
  41. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 580.
  42. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 512.
  43. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 510.
  44. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 526.
  45. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 569.
  46. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 572.
  47. a b c Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876, Lwów 1876, s. 581 [zarchiwizowane z adresu 2016-11-11].
  48. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877, Lwów 1877, s. 556 [dostęp 2021-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-13].
  49. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 544.
  50. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 541.
  51. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 547.
  52. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 564.
  53. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 565.
  54. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 566.
  55. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 550.
  56. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 550.
  57. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 550.
  58. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 551.
  59. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 551.
  60. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 643.
  61. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1862. Lwów: 1862, s. 433.
  62. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1863. Lwów: 1863, s. 442.
  63. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1864. Lwów: 1864, s. 451.
  64. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1865. Lwów: 1865, s. 465.
  65. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866. Lwów: 1866, s. 479.
  66. Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 830.
  67. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 549.
  68. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 592.
  69. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 523.
  70. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 521.
  71. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 537.
  72. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 579.
  73. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 581.
  74. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 566.
  75. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 554.
  76. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 550.
  77. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 566.
  78. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 572.
  79. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 573.
  80. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 573.
  81. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 558.
  82. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 558.
  83. Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 162.
  84. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 90.
  85. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 99.
  86. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 82.
  87. Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 931.
  88. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 202.
  89. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 201.
  90. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 225.
  91. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 222.
  92. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 187.
  93. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 175.
  94. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 171.
  95. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 176.
  96. Borzemski 1930 ↓, s. 12, 24.
  97. a b c Borzemski 1930 ↓, s. 26.
  98. Kronika. † Mieczysław Darowski. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 3, s. 24, 1889. 
  99. a b c Bratnia Pomoc 1897 ↓, s. 207.
  100. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 474.
  101. Tu jeszcze figurował. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 196.
  102. a b Kronika. † Mieczysław Darowski. „Kurjer Lwowski”. Nr 61, s. 2, 1 marca 1889. 
  103. † Mieczysław Weryha-Darowski. „Gazeta Lwowska”. Nr 49, s. 3, 1 marca 1889. 
  104. Kraków. „Dziennik Polski”. Nr 62, s. 3, 3 marca 1889. 

Bibliografia

edytuj