Miguel Borja

Miguel Borja
Pełne imię i nazwisko	Miguel Ángel Borja Hernández
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1993 ; Tierralta
Wzrost	183 cm
Pozycja	napastnik
	Informacje klubowe
Klub	River Plate
Numer w klubie	9
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
	↑ Aktualne na: 15 kwietnia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ; ↑ Aktualne na: 15 kwietnia 2024. ;
Dorobek medalowy
	Copa América
	Multimedia w Wikimedia Commons

Miguel Ángel Borja Hernández (ur. 26 stycznia 1993 w Tierralcie) – kolumbijski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Kolumbii, od 2022 roku zawodnik argentyńskiego River Plate.

Kariera klubowa edytuj

Borja jako nastolatek terminował w akademiach juniorskich klubów takich jak Envigado FC, América Cali czy Deportivo Cali, lecz z różnych powodów nie zdołał zakotwiczyć na dłużej w żadnym z wymienionych zespołów. Szansę na profesjonalny debiut dostał w wieku osiemnastu lat w Deportivo Cali od szkoleniowca Jorge Cruza, kiedy to w czerwcu 2011 wystąpił w spotkaniu krajowego pucharu z drugoligowym Pacífico (1:2). Nie otrzymał jednak propozycji profesjonalnego kontraktu i kilka tygodni później został oddany do niżej notowanej ekipy Cúcuta Deportivo, w którego barwach 17 września 2011 w przegranej 1:2 konfrontacji z Deportivo Pereira zadebiutował w Categoría Primera A. Nie potrafił wywalczyć sobie miejsca w wyjściowym składzie, pełniąc niemal wyłącznie rolę rezerwowego, wobec czego już po sześciu miesiącach udał się na wypożyczenie do drugoligowego Deportivo Tuluá. Tam spędził półtora roku, regularnie pojawiając się na boiskach i wyrobił sobie markę jednego z najzdolniejszych graczy w kraju.

Latem 2013 Borja powrócił do najwyższej klasy rozgrywkowej, na zasadzie wypożyczenia zasilając drużynę CD La Equidad ze stołecznej Bogoty. Tam już w pierwszym występie, 22 sierpnia 2013 w zremisowanym 2:2 meczu z Once Caldas, strzelił premierowe gole w pierwszej lidze, dwukrotnie wpisując się na listę strzelców. Już trzy dni później ponownie zanotował dublet, tym razem w pojedynku z Boyacá Chicó (5:2), a już na początku września za sprawą świetnej formy przeniósł się do beniaminka ligi włoskiej – AS Livorno Calcio, podpisując z nim pięcioletnią umowę. W tamtejszej Serie A zadebiutował 20 października 2013 w przegranym 1:2 spotkaniu z Sampdorią, a ogółem w klubie z Toskanii spędził bardzo nieudany rok – zarówno pod względem drużynowym, jak i indywidualnym. Na koniec sezonu 2013/2014 zajął z Livorno ostatnie, dwudzieste miejsce w tabeli, spadając do drugiej ligi, a on sam pozostawał wyłącznie rezerwowym dla Paulinho, Innocenta Emeghary i Ishaka Belfodila. Łącznie zanotował osiem meczów (wszystkie po wejściu z ławki), nie zdobywając gola.

W lipcu 2014 Borja został wypożyczony do argentyńskiego Club Olimpo z miasta Bahía Blanca, 16 sierpnia 2014 w wygranej 2:1 konfrontacji z Tigre debiutując w argentyńskiej Primera División. Pierwszą bramkę strzelił natomiast 1 września tego samego roku w zremisowanym 1:1 meczu z Lanús (w tym samym spotkaniu strzelił też gola samobójczego), a ogółem barwy Olimpo reprezentował jako podstawowy zawodnik przez pół roku, nie odnosząc poważniejszych osiągnięć. Bezpośrednio po tym powrócił do ojczyzny, gdzie – także na zasadzie wypożyczenia – dołączył do stołecznego Independiente Santa Fe. W 2015 roku dotarł z nim do finału krajowego pucharu – Copa Colombia, wywalczył superpuchar Kolumbii – Superliga Colombiana, a także triumfował w drugich co do ważności rozgrywkach Ameryki Południowej – Copa Sudamericana. Mimo częstych występów i dobrej formy strzeleckiej nie potrafił jednak na stałe przebić się do pierwszej jedenastki i najważniejsze spotkania Santa Fe rozpoczynał głównie na ławce rezerwowych.

Wiosną 2016 Borja po raz drugi został graczem Deportivo Tuluá, tym razem grającego już w pierwszej lidze. Tam spędził fenomenalne półrocze – w wiosennym sezonie Apertura 2016 wywalczył tytuł króla strzelców ligi kolumbijskiej z dziewiętnastoma bramkami na koncie (był to najlepszy wynik od czasu wprowadzenia w Kolumbii półrocznych sezonów), po czym przeszedł do krajowego giganta – klubu Atlético Nacional z siedzibą w Medellín. Z miejsca wywalczył sobie niepodważalną pozycję w wyjściowej jedenastce zespołu prowadzonego przez Reinaldo Ruedę i jako kluczowy piłkarz triumfował z nią w najbardziej prestiżowych rozgrywkach Ameryki Południowej – Copa Libertadores. W rewanżowym meczu finałowym tego turnieju z ekwadorskim Independiente del Valle (1:0) strzelił zwycięską bramkę dla swojej drużyny. W tym samym roku wygrał również z Atlético Nacional puchar Kolumbii (z ośmioma golami został królem strzelców rozgrywek) oraz został najskuteczniejszym graczem Copa Sudamericana (strzelił sześć bramek), a jego ekipa dotarła do finału tego turnieju, przegrywając walkowerem z brazylijskim Chapecoense, którego zawodnicy zginęli tragicznie w katastrofie lotniczej.

W grudniu 2016 Borja wraz z Atlético Nacional wziął udział w Klubowych Mistrzostwach Świata, gdzie jego ekipa odpadła w półfinale z japońskim Kashima Antlers (0:3) i zajęła ostatecznie trzecie miejsce. Ogółem w 2016 roku strzelił 39 goli, co dało mu dziewiąte miejsce na liście najskuteczniejszych piłkarzy świata roku kalendarzowego. Został wówczas wybrany Południowoamerykańskim Piłkarzem Roku w prestiżowym plebiscycie gazety „El País” jako trzeci Kolumbijczyk w historii (po Carlosie Valderramie i Teófilo Gutiérrezie), a także znalazł się w Equipo Ideal de América – najlepszej jedenastce kontynentu. W barwach Atlético Nacional spędził pół roku.

W lutym 2017 Borja za sumę 10,5 miliona dolarów przeszedł do ówczesnego mistrza Brazylii – klubu SE Palmeiras. W Campeonato Brasileiro Série A zadebiutował 14 maja 2017 w wygranym 4:0 pojedynku z CR Vasco da Gama, dwukrotnie wpisując się na listę strzelców.

Kariera reprezentacyjna edytuj

W styczniu 2013 Borja został powołany przez Carlosa Restrepo do reprezentacji Kolumbii U-20 na Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20. Na argentyńskich boiskach rozegrał osiem z dziewięciu możliwych spotkań (lecz tylko trzy w wyjściowym składzie), zdobywając trzy gole w konfrontacji pierwszej rundy z Boliwią (6:0). Jego drużyna triumfowała natomiast w tych rozgrywkach, zostając młodzieżowym mistrzem kontynentu. Cztery miesiące później wziął udział w prestiżowym towarzyskim Turnieju w Tulonie, podczas którego wystąpił we wszystkich pięciu meczach (w jednym w pierwszej jedenastce) i strzelił po bramce w konfrontacjach fazy grupowej z Koreą Płd (1:0) oraz DRK (1:0). Wraz z ekipą dotarł wówczas do finału, ulegając w nim Brazylii (0:1). W czerwcu tego samego roku znalazł się w składzie na Mistrzostwa Świata U-20 w Turcji, gdzie jego pozycja nie uległa jednak zmianie – wciąż pozostając rezerwowym dla duetu napastników tworzonego przez Jhona Córdobę i Brayana Pereę, rozegrał dwa z czterech meczów (obydwa po wejściu z ławki). Kolumbijczycy odpadli natomiast z młodzieżowego mundialu w 1/8 finału, ulegając po serii rzutów karnych Korei Płd (1:1, 7:8 k).

W lipcu 2016 Borja znalazł się w ogłoszonym przez Carlosa Restrepo składzie reprezentacji Kolumbii U-23 na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro. Tam wystąpił w trzech z czterech meczów (w dwóch w wyjściowym składzie), tworząc formację ofensywną z graczami takimi jak Teófilo Gutiérrez czy Dorlan Pabón, a jego kadra odpadła z męskiego turnieju piłkarskiego w ćwierćfinale wskutek porażki z gospodarzem i późniejszym triumfatorem – Brazylią (0:2).

W seniorskiej reprezentacji Kolumbii Borja zadebiutował za kadencji selekcjonera José Pekermana, 10 listopada 2016 w zremisowanym 0:0 spotkaniu z Chile w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Rosji. Premierowe gole w pierwszej kadrze strzelił natomiast 14 listopada 2017 w wygranym 4:0 sparingu z Chinami, dwukrotnie wpisując się na listę strzelców.

Statystyki kariery edytuj

Klubowe edytuj

Klub	Sezon	Kraj	Rozgrywki	Liga		Puchar kraju		Międzynarodowe			Ogółem
Klub	Sezon	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Rozgrywki	Mecze	Gole	Mecze	Gole
Deportivo Cali	2011		Primera A	0	0	1	0	—			1	0
Cúcuta Deportivo	2011		Primera A	5	0	—		—			5	0
Cortuluá	2012		Primera B	22	4	5	0	—			27	4
Cortuluá	2013		Primera B	11	4	4	2	—			15	6
La Equidad	2013		Primera A	2	4	—		—			2	4
Livorno	2013–2014		Serie A	8	0	—		—			8	0
Olimpo	2014		Primera División	16	3	—		—			16	3
Santa Fe	2015		Primera A	33	10	5	0	CL + CS	11	0	49	10
Cortuluá	2016			21	19	3	3	—			24	22
Atlético Nacional	2016			7	1	6	5	CL + CS + KMŚ	14	11	27	17
SE Palmeiras	2017		Série A
Ogółem
	Kolumbia			101	42	24	10	CL + CS + KMŚ	25	11	150	63
	Włochy			8	0	—		—			8	0
	Argentyna			16	3	—		—			16	3
	Brazylia
Ogółem				125	45	24	10	CL + CS + KMŚ	25	11	174	66

Legenda:

Reprezentacyjne edytuj

Reprezentacja	Kraj	Rok	Towarzysko		Eliminacje		Turnieje			Ogółem
Reprezentacja	Kraj	Rok	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Rozgrywki	Mecze	Gole	Mecze	Gole
Kolumbia		2016	—		1	0	—			1	0
Kolumbia		2017	—		—		—			0	0
Ogółem			—		1	0	—			1	0

Bibliografia edytuj

Miguel Borja w bazie National Football Teams (ang.)
Miguel Borja, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
M. Borja, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .

[1] Aktualne na: 15 kwietnia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Aktualne na: 15 kwietnia 2024.

[a]

[b]