Miguel Díaz-Canel
Miguel Mario Díaz-Canel Bermúdez (ur. 20 kwietnia 1960 w Placetas) – kubański polityk, działacz państwowy i partyjny. W latach 2009–2012 minister szkolnictwa wyższego Kuby, w latach 2012–2013 wiceprzewodniczący Rady Ministrów Kuby, w latach 2013–2018 wiceprzewodniczący Rady Państwa Kuby, w latach 2018–2019 przewodniczący Rady Ministrów Kuby oraz przewodniczący Rady Państwa Kuby. Od 10 października 2019 prezydent Kuby. Od 19 kwietnia 2021 Pierwszy Sekretarz Komunistycznej Partii Kuby.
| ||
 Miguel Díaz-Canel (2019) | ||
| Data i miejsce urodzenia | 20 kwietnia 1960 Placetas | |
|---|---|---|
| Pierwszy Sekretarz Komunistycznej Partii Kuby | ||
| Okres | od 19 kwietnia 2021 | |
| Poprzednik | Raúl Castro | |
| Prezydent Kuby | ||
| Okres | od 10 października 2019 | |
| Przynależność polityczna | Komunistyczna Partia Kuby | |
| Poprzednik | on sam jako Przewodniczący Rady Państwa | |
| Przewodniczący Rady Państwa Kuby | ||
| Okres | od 19 kwietnia 2018 do 10 października 2019 | |
| Przynależność polityczna | Komunistyczna Partia Kuby | |
| Poprzednik | Raúl Castro | |
| Następca | on sam jako Prezydent Kuby | |
| Przewodniczący Rady Ministrów Kuby | ||
| Okres | od 19 kwietnia 2018 do 21 grudnia 2019 | |
| Przynależność polityczna | Komunistyczna Partia Kuby | |
| Poprzednik | Raúl Castro | |
| Następca | Manuel Marrero Cruz[1] | |
| Wiceprzewodniczący Rady Państwa Kuby | ||
| Okres | od 24 lutego 2013 do 19 kwietnia 2018 | |
| Przynależność polityczna | Komunistyczna Partia Kuby | |
| Poprzednik | José Ramón Machado Ventura | |
| Następca | Salvador Valdés Mesa | |
| ||
| Odznaczenia | ||
| ||
ŻyciorysEdytuj
Urodził się w Placetas w prowincji Villa Clara. Jego ojciec, Miguel Díaz-Canel, był pracownikiem zakładu mechanicznego w Santa Clara, a matka, Aida Bermúdez, nauczycielką.
W 1982 ukończył inżynierię elektroniczną na Universidad Central Marta Abreu de las Villas w Santa Clara. Po zakończeniu studiów rozpoczął służbę w kubańskich siłach zbrojnych[2][3]. Od 1985 zaangażował się w działalność polityczną, zajmując kolejne stanowiska w strukturach Komunistycznej Partii Kuby. Został wykładowcą na swoim macierzystym uniwersytecie, gdzie kształcił m.in. członków Związku Młodych Komunistów (Unión de Jóvenes Comunistas, UJC), młodzieżówki partii komunistycznej. W latach 1987–1989 brał udział w „misji internacjonalistycznej” w Nikaragui, w ramach kubańskiej delegacji partii komunistycznej. W 1989 został członkiem komitetu KPK w prowincji Santa Clara oraz członkiem Komitetu Narodowego ZWK. W 1991 wszedł w skład Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Kuby, a w 1993 został drugim sekretarzem Komitetu Narodowego Związku Młodych Komunistów[3].
W 1994 objął stanowisko pierwszego sekretarza KPK w prowincji Santa Clara, które zajmował przez dziewięć lat, po czym w latach 2003–2009 pełnił funkcję pierwszego sekretarza KPK w prowincji Holguín. Wszedł również w skład Biura Politycznego KPK. Od 8 maja 2009 do 21 marca 2012 zajmował stanowisko ministra szkolnictwa wyższego w rządzie Raúla Castro, po czym został mianowany na urząd wiceprzewodniczącego Rady Ministrów[3]. 24 lutego 2013 Raúl Castro mianował go na urząd wiceprzewodniczącego Rady Państwa[4].
19 kwietnia 2018 Raúl Castro zrezygnował ze stanowisk rządowych, a nowym przewodniczącym Rady Państwa oraz Rady Ministrów Kuby został wybrany Miguel Díaz-Canel[5]. 10 października 2019, w wyniku przywrócenia po 43 latach funkcji Prezydenta Kuby, parlament wybrał go na to stanowisko na czteroletnią kadencję[6]. 21 grudnia 2019, również po 43 latach, przywrócono urząd Premiera Kuby i Miguel Díaz-Canel przekazał władzę szefa rządu Manuelowi Marrero Cruzowi[7].
Podjęte przez niego reformy m.in. zakazały dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność, płeć, tożsamość płciową, rasę lub orientację seksualną. Ustalił również limit kadencji prezydenta do dwóch (liczących pięć lat)[8][9][10].
19 kwietnia 2021 r. został wybrany na stanowisko Pierwszego Sekretarza Komunistycznej Partii Kuby, zastępując Raúla Castro[11].
Wizyty zagraniczneEdytuj
Republika Południowej Afryki (16 marca 2015)[12]
Angola (17 marca 2015): Polityk wziął udział w obchodach 40. rocznicy uzyskania przez to państwo niepodległości i nawiązaniu kubańsko-angolskich stosunków dyplomatycznych[13].
Namibia (20 marca 2015): Wziął udział w obchodach 25. rocznicy niepodległości tego państwa[14].- Angola (26 września 2017): Uczestniczył w inauguracji prezydenta João Lourenço[15].
Wenezuela (30 maja 2018): Oficjalna wizyta państwowa[16].
Stany Zjednoczone (18 września 2018): Uczestniczył w Zgromadzeniu Ogólnym Organizacji Narodów Zjednoczonych[17].
Francja (1 listopada 2018): Spotkał się z francuskim premierem Édouardem Philippe[18].
Federacja Rosyjska (1–3 listopada 2018): Oficjalna wizyta państwowa, odbył spotkanie z prezydentem Władimirem Putinem[19].
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (4–6 listopada 2018): Oficjalna wizyta państwowa[20].
Chińska Republika Ludowa (6–10 listopada 2018): Wizyta państwowa, odwiedził Pekin i Szanghaj[21].
Wietnam (9–10 listopada 2018): Oficjalna wizyta państwowa[22][23].
Laos (10–11 listopada 2018): Oficjalna wizyta państwowa[24].
Wielka Brytania (12 listopada 2018): Odbył spotkanie z Jeremym Corbynem, liderem opozycyjnej Partii Pracy. Rozmawiał również z kanclerzem skarbu Philipem Hammondem[25].
Meksyk (1 grudnia 2018): Wziął udział w inauguracji prezydenta Andrésa Manuela Lópeza Obradora[26].- Wenezuela (9–10 stycznia 2019): Uczestniczył w inauguracji prezydenta Nicolása Maduro.
Nikaragua (28–29 marca 2019)- Wenezuela (28 lipca 2019): Oficjalna wizyta państwowa[27].
- Meksyk (17 października 2019): Oficjalna wizyta państwowa[28][29].
Irlandia (18–21 października 2019): Oficjalna wizyta państwowa[30][31].
Białoruś (23 października 2019): Oficjalna wizyta państwowa[32].
Azerbejdżan (25–27 października 2019): Wziął udział w szczycie Ruchu Państw Niezaangażowanych[33].- Federacja Rosyjska (27–29 października 2019): Oficjalna wizyta państwowa[34].
Argentyna (10 grudnia 2019): Udział w inauguracji prezydenta Alberto Fernándeza[35].
Ordery i odznaczeniaEdytuj
- Wielki Łańcuch Orderu Oswobodziciela (Wenezuela, 2018)[36]
PrzypisyEdytuj
- ↑ jako Premier Kuby
- ↑ Presidente de la República (2019-); Presidente de los Consejos de Estado y de Ministros (2018-2019); Primer vicepresidente (2013-2018), CIDOB [dostęp 2021-02-10].
- ↑ a b c Díaz-Canel no es un relevo histórico (hiszp.). martinoticias.com, 2013-02-25. [dostęp 2017-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Raúl Castro Says His New 5-Year Term as Cuba’s President Will Be His Last (ang.). nytimes.com, 2013-02-24. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Koniec ery braci Castro. Kuba ma nowego prezydenta.
- ↑ Po 43 latach Kuba przywraca urząd prezydenta kraju. onet.pl. [dostęp 2019-10-13].
- ↑ Po 43 latach Kuba ma znów premiera. Został nim "wrażliwy politycznie" architekt. tvn24.pl, 2019-12-22. [dostęp 2019-12-24].
- ↑ Emiliano Rodríguez Mega, Cuba acknowledges climate change threats in its constitution, „Nature”, 567 (7747), 2019, s. 155–155, DOI: 10.1038/d41586-019-00760-3 [dostęp 2021-02-10] (ang.).c?
- ↑ Marc Frank, Explainer: What is old and new in Cuba's proposed constitution, „Reuters”, 21 lutego 2019 [dostęp 2021-02-10] (ang.).
- ↑ Cuba expands rights but rejects radical change in updated constitution, UPI [dostęp 2021-02-10] (ang.).
- ↑ Cuba's Communist Party appoints Miguel Diaz-Canel as leader (ang.). rte.ie, 2021-04-19. [dostęp 2021-04-21].
- ↑ Díaz-Canel reaffirms Cuba’s unconditional support for the African cause, JSC: Jamaicans in Solidarity with Cuba, 23 marca 2015 [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ Diaz-Canel: We come to Angola to confirm our friendship, our brotherhood, JSC: Jamaicans in Solidarity with Cuba, 23 marca 2015 [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ Cuba´s First Vice-president Attends Inauguration of Namibian President, Radio Cadena Agramonte [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ Miguel Diaz-Canel Heading Cuba's Delegation to New Angolan President's Inauguration, www.radiohc.cu [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ 30 de Mayo de 2018, Miguel Díaz-Canel viajó a Venezuela en su primera gira oficial como presidente de Cuba, infobae [dostęp 2021-02-03] (hiszp.).
- ↑ https://www.miamiherald.com/news/nation-world/world/americas/cuba/article219003055.html
- ↑ Cuban President Leaves for International Tour, en.escambray.cu, 31 października 2018 [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ Russian, Cuban presidents to discuss strategic partnership, TASS [dostęp 2021-02-03].
- ↑ Cuban President to visit North Korea in coming weeks, foreign minister says, NK News - North Korea News, 25 października 2018 [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ China Confirms Visit of Cuban President Miguel Diaz-Canel, web.archive.org, 31 października 2018 [dostęp 2021-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-31].
- ↑ Reuters Staff, Cuba president to visit Russia, China, North Korea in November, „Reuters”, 25 października 2018 [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ Miguel Díaz-Canel Arrives in Vietnam on Official Visit, en.escambray.cu, 8 listopada 2018 [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ Cuba's President Diaz-Canel Takes East Asia Solidarity Tour to Laos, Laotian Times, 12 listopada 2018 [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ Historic visit by Cuban President, cuba-solidarity.org.uk [dostęp 2021-02-03].
- ↑ Díaz-Canel en México, www.cubadebate.cu [dostęp 2021-02-03].
- ↑ LLEGÓ DÍAZ-CANEL A CARACAS, Presidencia de Cuba, 28 lipca 2019 [dostęp 2021-02-03] (hiszp.).
- ↑ Cuban president arrives in Mexico on state visit, en.granma.cu [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ Cuban president arrives in Mexico on official visit, www.radiohc.cu [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ Cuban president Miguel Díaz-Canel makes history with Irish visit, www.irishtimes.com [dostęp 2021-02-03].
- ↑ Presidents of Cuba and Ireland meet in Dublin, OnCubaNews English, 22 października 2019 [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ Díaz-Canel and Lukashenko, a meeting between friends, en.granma.cu [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ President Ilham Aliyev met with President of Cuba Miguel Diaz-Canel
- ↑ Talks with President of Cuba Miguel Diaz-Canel Bermudez, President of Russia [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ 10 de Diciembre de 2019, Minuto a minuto: la asunción de Alberto Fernández, infobae [dostęp 2021-02-03] (hiszp.).
- ↑ Radio Rebelde, Cuban President Diaz Canel awarded Libertadores Order in Venezuela, Radio Artemisa Digital English Digital Edition [dostęp 2021-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-17] (ang.).