Wikipedia

Mika Kojonkoski

fiński skoczek narciarski, trener

Mika Kojonkoski (ur. 19 kwietnia 1963 w Raumie w Finlandii) – fiński skoczek narciarski, trener i polityk.

Mika Kojonkoski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 19 kwietnia 1963[1]
Rauma
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Kariera skoczkaEdytuj

Jego największym sukcesem było 9. miejsce w zawodach Pucharu Świata w Chamonix w 1986 roku. Poza tym najwyżej klasyfikowany był w drugiej dziesiątce (zimą w sezonie 1985/86 oraz 1986/87).

StudiaEdytuj

Po zakończeniu kariery skoczka, przez dwa lata studiował matematykę na Uniwersytecie w Jyväskylä. Naukę tę jednak przerwał, by zająć się trenowaniem. Ukończył biologię sportu oraz studia psychologiczne na tej samej uczelni.

Kariera trenerskaEdytuj

Mika Kojonkoski jest jednym z najlepszych trenerów skoczków narciarskich na świecie. Potwierdzeniem tego jest m.in. wielokrotne zdobywanie przez niego tytułów „trenera roku”. Często wykorzystuje zdobytą wiedzę w dziedzinie psychologii.

Austria (1997–1999)Edytuj

Pierwszą drużyną, jaką miał okazję trenować, była drużyna austriacka. W tamtym okresie jedynym liczącym się w Pucharze Świata Austriakiem był Stefan Horngacher, będący przywódcą drużyny. Ekipę tę Kojonkoski prowadził do 1999 roku. Pod jego opieką w reprezentacji nastąpił wyraźny postęp. Dużą sensacją było wygranie pierwszego konkursu PŚ w Engelbergu przez Andreasa Widhölzla, a wśród 10 najlepszych było aż pięciu Austriaków. Kadrę austriacką przejął po Kojonkoskim Alois Lipburger.

Sukcesy podopiecznych Kojonkoskiego w Austrii w latach 1997-1999 (chronologicznie)

Medal Zawodnik Zawody Rok
  Andreas Widhölzl Igrzyska olimpijskie 1998
  Austria Igrzyska olimpijskie 1998
  Andreas Widhölzl Puchar Świata 1998
  Andreas Widhölzl PŚ w lotach 1998
  Austria Puchar Narodów 1998
  Austria Mistrzostwa świata 1999
  Austria Puchar Narodów 1999

Finlandia (1999–2002)Edytuj

Następną drużyną, którą prowadził Mika Kojonkoski, była drużyna fińska. Pod jego wodzą Finowie osiągali bardzo dobre wyniki zarówno w Pucharze Świata, jak i w mistrzostwach świata. Jednym z najlepszych skoczków drużyny stał się Janne Ahonen, który pod opieką Miki Kojonkoskiego regularnie punktował w zawodach, plasując się w pierwszej dziesiątce oraz zdobył brąz na mistrzostwach świata w fińskim Lahti w 2001 roku[2]. Na tychże mistrzostwach ekipa fińska wywalczyła srebrny medal[3]. Kadrę tę przejął po nim w 2002 roku Fin Tommi Nikunen.

Sukcesy podopiecznych Kojonkoskiego w Finlandii w latach 1999-2002 (chronologicznie)

Medal Zawodnik Zawody Rok
  Janne Ahonen Turniej Czterech Skoczni 2000
  Janne Ahonen MŚ w lotach 2000
  Janne Ahonen Puchar Świata 2000
  Janne Ahonen PŚ w lotach 2000
  Finlandia Puchar Narodów 2000
  Janne Ahonen Turniej Czterech Skoczni 2001
  Janne Ahonen Mistrzostwa świata 2001
  Finlandia Mistrzostwa świata 2001
  Finlandia Mistrzostwa świata 2001
  Risto Jussilainen Puchar Świata 2001
  Risto Jussilainen PŚ w lotach 2001
  Finlandia Puchar Narodów 2001
  Matti Hautamäki Turniej Czterech Skoczni 2002
  Matti Hautamäki Igrzyska olimpijskie 2002
  Finlandia Igrzyska olimpijskie 2002
  Matti Hautamäki MŚ w lotach 2002
  Matti Hautamäki Puchar Świata 2002
  Finlandia Puchar Narodów 2002

Norwegia (2002–2011)Edytuj

Od 2002 roku Mika Kojonkoski był trenerem narodowej kadry Norwegii. Początkowo podpisał kontrakt na dwa lata. Kiedy rozpoczynał pracę w Norwegii, tamtejsza ekipa przechodziła poważny kryzys. Zawodnicy nie osiągali dobrych wyników i niemalże nie liczyli się na arenie międzynarodowej. Jego praca zaczęła jednak przynosić szybkie efekty, kiedy to w sezonie 2002/03 jedne z pierwszych zawodów w norweskim Trondheim okazały się wielkim sukcesem Norwegów. Również mistrzostwa świata we włoskim Predazzo w 2003 roku udowodniły, że norweska kadra należała do czołówki. Potwierdził to brązowy medal drużyny oraz srebrny medal Tommy’ego Ingebrigtsena na skoczni K-95.

Najbardziej udanym okresem norweskiej kadry był sezon 2003/04, drużyna zajęła wtedy pierwsze miejsca we wszystkich konkursach drużynowych. Na drugim miejscu w ogólnej klasyfikacji PŚ uplasował się Roar Ljøkelsøy, a na trzecim Bjørn Einar Romøren. Na igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 roku norwescy skoczkowie wywalczyli brąz drużynowo, natomiast Lars Bystøl zdobył złoty i brązowy medal. Roar Ljøkelsøy dwukrotnie został mistrzem świata w lotach. Ponadto rekord świata (nieoficjalny) w długości skoku narciarskiego należy do Johana Remena Evensena (246,5 metra, Vikersund, 2011 r.)[4]. Na mistrzostwach świata w japońskim Sapporo w 2007 roku podopieczni Miki Kojonkoskiego zdobyli srebrny medal, natomiast Roar Ljøkelsøy wywalczył brązowy medal na dużej skoczni.

W sezonie 2006/07 Mika Kojonkoski odmłodził kadrę narodową, wprowadzając dwóch nowych zawodników – Andersa Jacobsena i Toma Hilde. Pierwszy z nich odniósł błyskawicznie duży sukces skokach narciarskich, wszedł do czołówki Pucharu Świata[5]. Ostatecznie zajął 2. miejsce w generalnej klasyfikacji PŚ (pierwszy był wówczas Adam Małysz). Jacobsen jest też zwycięzcą 55. Turnieju Czterech Skoczni. W słabszym dla Norwegów sezonie 2008/09 podopieczni Miki Kojonkoskiego zdobyli na mistrzostwach świata w Libercu srebrne medale[6], a Jacobsen stanął na najniższym stopniu podium w konkursie indywidualnym. Na igrzyskach olimpijskich w 2010 roku norwescy skoczkowie zajęli 3. miejsce w zawodach drużynowych[7], a na mistrzostwach świata w lotach narciarskich przegrali jedynie z Austriakami.

Kojonkoski z Norwegami osiągał największe sukcesy, szczególnie w sezonie 2003/04, ale także w kolejnych latach. Ponadto w pierwszej dziesiątce Pucharu Świata zawsze znajdował się zawodnik z Norwegii. Od sezonu 2002/2003 drużyna zajmowała następujące miejsca w klasyfikacji końcowej Pucharu Narodów:

  • 2002/03 – 3. miejsce (3273 punkty)
  • 2003/04 – 1. miejsce (5008 punktów)
  • 2004/05 – 3. miejsce (4124 punkty)
  • 2005/06 – 2. miejsce (3525 punktów)
  • 2006/07 – 2. miejsce (3710 punktów)
  • 2007/08 – 2. miejsce (5303 punktów)
  • 2008/09 – 3. miejsce (4175 punktów)
  • 2009/10 – 2. miejsce (3117 punktów)
  • 2010/11 – 2. miejsce (4683 punktów)

Natomiast przed przejęciem drużyny przez Kojonkoskiego:

  • 1997/98 – 5. miejsce (1987 punktów)
  • 1998/99 – 4. miejsce (2489 punktów)
  • 1999/00 – 5. miejsce (1624 punkty)
  • 2000/01 – 4. miejsce (460 punktów)
  • 2001/02 – 7. miejsce (897 punktów)

Sukcesy podopiecznych Kojonkoskiego w Norwegii w latach 2002-2011 (chronologicznie)

Medal Zawodnik Zawody Rok
  Tommy Ingebrigtsen Mistrzostwa świata 2003
  Norwegia Mistrzostwa świata 2003
  Norwegia Puchar Narodów 2003
  Sigurd Pettersen Turniej Czterech Skoczni 2004
  Roar Ljøkelsøy MŚ w lotach 2004
  Norwegia MŚ w lotach 2004
  Roar Ljøkelsøy Puchar Świata 2004
  Bjørn Einar Romøren Puchar Świata 2004
  Roar Ljøkelsøy PŚ w lotach 2004
  Norwegia Puchar Narodów 2004
  Roar Ljøkelsøy Mistrzostwa świata 2005
  Norwegia Mistrzostwa świata 2005
  Roar Ljøkelsøy Puchar Świata 2005
  Roar Ljøkelsøy PŚ w lotach 2005
  Norwegia Puchar Narodów 2005
  Roar Ljøkelsøy Turniej Czterech Skoczni 2006
  Roar Ljøkelsøy MŚ w lotach 2006
  Norwegia MŚ w lotach 2006
  Lars Bystøl Igrzyska olimpijskie 2006
  Roar Ljøkelsøy Igrzyska olimpijskie 2006
  Lars Bystøl Igrzyska olimpijskie 2006
  Norwegia Igrzyska olimpijskie 2006
  Bjørn Einar Romøren PŚ w lotach 2006
  Norwegia Puchar Narodów 2006
  Anders Jacobsen Turniej Czterech Skoczni 2007
  Roar Ljøkelsøy Mistrzostwa świata 2007
  Norwegia Mistrzostwa świata 2007
  Anders Jacobsen Puchar Świata 2007
  Anders Jacobsen PŚ w lotach 2007
  Norwegia Puchar Narodów 2007
  Norwegia MŚ w lotach 2008
  Tom Hilde PŚ w lotach 2008
  Norwegia Puchar Narodów 2008
  Anders Jacobsen Mistrzostwa świata 2009
  Norwegia Mistrzostwa świata 2009
  Norwegia Puchar Narodów 2009
  Norwegia Igrzyska olimpijskie 2010
  Anders Jacobsen MŚ w lotach 2010
  Norwegia MŚ w lotach 2010
  Norwegia Puchar Narodów 2010
  Tom Hilde Turniej Czterech Skoczni 2011
  Norwegia Mistrzostwa świata 2011
  Norwegia Mistrzostwa świata 2011
  Norwegia Puchar Narodów 2011

Współpracę z drużyną Norwegii Kojonkoski zakończył po sezonie 2010/2011[8].

Współpraca z Chinami (2018–)Edytuj

We wrześniu 2018 ogłoszono, iż Kojonkoski będzie wspomagał Chiny w przygotowaniach do Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022[9]. Jego zadania zostały określone jako nadzorowanie pracy trzydziestu skoczków i wyszkolenie sześciu trenerów w ośrodku narciarskim w fińskim Kuopio[10]. Współpracownikami Kojonkoskiego zostali Janne Happonen i Pekka Niemelä[11]. W listopadzie 2018 początkujący chińscy skoczkowie i skoczkinie narciarskie rozpoczęli pierwsze treningi pod okiem Kojonkoskiego[12].

Życie prywatneEdytuj

Mika Kojonkoski jest żonaty z Ulle. Ma troje dzieci: dwie córki – Rosę i Ripsę oraz syna – Rene. Interesuje się poezją i psychologią. Lubi grać w golfa. Ma posiadłość w Hiszpanii[13], gdzie spędza czas między sezonami.

PolitykaEdytuj

Angażuje się również w politykę, choć twierdzi, że nie jest w tym dobry. Przyznaje, iż nie interesuje go polityka sama w sobie, lecz wszystkie społeczne aspekty życia. Otrzymał również propozycję startu w wyborach do Parlamentu Europejskiego, jednak z niej nie skorzystał[14]. Zasiada z ramienia Partii Koalicji Narodowej w Radzie Miasta Kuopio[15].

W 2018 roku zakończył pracę w Fińskim Komitecie Olimpijskim[12].

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ FIS: Mika Kojonkoski.
  2. ↑ https://www.fis-ski.com/DB/general/results.html?sector=JP&raceid=1295 dostęp: 26.03.2011.
  3. ↑ http://data.fis-ski.com/dynamic/results.html?sector=JP&raceid=1296 dostęp: 26.03.2011.
  4. ↑ http://www.dziennikwschodni.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20110212/SPORTS/668468575 dostęp: 22.03.2011.
  5. ↑ https://www.skijumping.pl/zawodnicy/250/anders-jacobsen/ dostęp: 22.03.2011.
  6. ↑ http://data.fis-ski.com/dynamic/results.html?sector=JP&raceid=2654 dostęp: 22.03.2011.
  7. ↑ http://data.fis-ski.com/dynamic/results.html?sector=JP&raceid=2839 dostęp 22.03.2011.
  8. ↑ http://www.wprost.pl/ar/235653/Kojonkoski-konczy-prace-z-norweskiim-skoczkami/ dostęp: 22.03.2011.
  9. ↑ Adam Bucholz: Mika Kojonkoski pomoże Chińczykom w przygotowaniach do igrzysk w Pekinie. skijumping.pl, 2018-09-07. [dostęp 2018-11-13].
  10. ↑ Adrian Dworakowski: Chińczycy z nowym trenerem przygotowują się do zimy. skijumping.pl, 2018-09-19. [dostęp 2018-11-13].
  11. ↑ Adrian Dworakowski: Chińska ofensywa przed ZIO 2022. Młodzi skoczkowie z Azji szkolą się również w Norwegii. skijumping.pl, 2018-11-03. [dostęp 2018-11-13].
  12. ↑ a b Adam Bucholz: Chińscy skoczkowie dotarli już do Finlandii. skijumping.pl, 2018-11-10. [dostęp 2018-11-13].
  13. ↑ http://www.skokinarciarskie.pl/index.php?a=news&b=pokaz&id=2461 dostęp: 26.03.2011.
  14. ↑ http://sport.interia.pl/raport/adam-malysz-wielki-dziekujemy/news/slynny-trener-nie-dal-sie-skusic-politykom,1287504 dostęp: 24.03.2011.
  15. ↑ Emil Bogumił: Wybory 2018. Od skoków narciarskich do polityki, czyli skoczkowie na listach wyborczych. Skijumper.pl. [dostęp 2020-04-23].

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mika_Kojonkoski&oldid=59550959”