Mikołaj Daniłowicz (zm. 1624)

podskarbi wielki koronny

Mikołaj Daniłowicz herbu Sas (ur. ok. 1558, zm. 30 maja 1624) – kasztelan lwowski od 1614, podskarbi wielki koronny od 1617, podskarbi nadworny koronny od 1610, oboźny koronny (dworski) w latach 16061609[1], marszałek sejmu w 1593, starosta krasnostawski od 1622, ekonom samborski, starosta czerwonogrodzki w 1607 roku[2], starosta parczewski od 1614, bielski od 1610, chełmski od 1609, drohobycki od 1599.

Mikołaj Daniłowicz
Ilustracja
Data urodzenia

ok. 1558

Data śmierci

30 maja 1624

Marszałek Sejmu
Okres

od 4 maja 1593
do 15 czerwca 1593

Poprzednik

Jan Pac

Następca

Stanisław Sasin Karśnicki

Życiorys edytuj

Kształcił się do 1581 na uniwersytecie w Dillingen an der Donau. Udał się do Szwecji w orszaku Zygmunta III Waza. Wziął udział w wyprawie cecorskiej Jana Zamoyskiego. 7 października 1606 roku podpisał ugodę pod Janowcem[3]. W czasie rokoszu Zebrzydowskiego opowiedział się po stronie władcy. W 1607 posłował do Turcji. Poseł na sejm 1611 roku z ziemi chełmskiej, deputat królewski do rozsądzenia sporów religijnych, deputat do sprawy brandenburskiej[4]. Poseł województwa ruskiego na sejm zwyczajny 1613 roku[5].

W 1621 wzniósł w Warszawie kamienicę, zniszczoną w czasie potopu szwedzkiego, która odbudowana z czasem pomieści Bibliotekę Załuskich.

Z małżeństwa z Heleną Uchańską, córką Pawła, miał dzieci: Piotra, Jana Mikołaja, Franciszka, Zofię, Stanisława, Mikołaja, Izabelę, Annę.

Przypisy edytuj

  1. Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku. Spisy”. Oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik 1992, s. 93.
  2. W tym roku uzyskał dożywocie na starostwo czerwonogrodzkie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 249.
  3. Alexander Rembowski, Rokosz Zebrzydowskiego : materyały historyczne poprzedzone przedmową i rozprawą pod tytułem Konfederacya i rokosz w dawnem prawie państwowem polskiem, Warszawa 1893, s. 213.
  4. Janusz Byliński, Sejm z 1611 roku. W nowym opracowaniu., Wrocław 2016, s. 221.
  5. Janusz Byliński, Dwa sejmy z roku 1613, Wrocław 1984, s. 247.

Bibliografia edytuj