Mikołaj Małachowski (1730–1784)

wojewoda sieradzki i łęczycki

Mikołaj Małachowski hrabia herbu Nałęcz (ur. 1730 roku, zm. 29 września 1784 roku) – wojewoda sieradzki od 1775, wojewoda łęczycki od 1773, starosta opoczyński w latach 1752-1783[1], rotmistrz chorągwi 2. Brygady Kawalerii Narodowej[2], rotmistrz powiatu opoczyńskiego w 1764 roku.

Mikołaj Małachowski
Herb
Nałęcz
Rodzina

Małachowscy herbu Nałęcz

Data urodzenia

1730

Data śmierci

29 września 1784

Ojciec

Jan Małachowski

Matka

Izabela z Humieckich

Żona

Marianna Ewa z Męcińskich

Dzieci

1) Izabela Małachowska (po mężu Rostworowska)
2) Jan Nepomucen Małachowski
3) Stanisław Aleksander Małachowski

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Życiorys edytuj

Syn Jana i Izabeli de Rychty Humieckiej, brat Jacka, Antoniego i Stanisława. Ożenił się z Marianną Ewą Męcińską w 1759. Miał z nią córkę Izabelę (żonę Franciszka Ksawerego Rostworowskiego) i 2 synów: Jana Nepomucyna (17641822) i Stanisława Aleksandra (17701849).

Wybrany posłem na sejm 1756 roku z powiatu opoczyńskiego[3]. Był posłem z województwa sandomierskiego na sejm 1758 roku[4]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1761 roku z województwa sandomierskiego[5]. 29 kwietnia 1761 roku zerwał sejm nadzwyczajny[6]. Poseł na sejm 1762 roku[7]. Był członkiem konfederacji Czartoryskich w 1764 roku[8]. Był posłem na sejm konwokacyjny (1764)[9]. W 1764 roku był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa sandomierskiego[10]. Poseł, wojewoda łęczycki od 1773, wojewoda sieradzki od 1775 oraz starosta opoczyński. Został właścicielem wsi: Kozłów i miasta Włoszczowy. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[11]. Odznaczony Orderem Orła Białego 13 grudnia 1776, a wcześniej w 1766 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[2].

Dziedzic dóbr Końskie. Do odziedziczonego po dziadzie Stanisławie tytuł hrabiowskiego Rzeczypospolitej, dołączył otrzymany w Wiedniu w 1780 tytuł hrabiego galicyjskiego[12].

Pochowany w kościele pw. NMP we Włoszczowie, gdzie do dziś można oglądać jego nagrobek z czarnego marmuru. W tym samym mieście znajduje się kaplica pw. Wszystkich Świętych wzniesiona przez jego małżonkę Ewę z Męcińskich w 1787 roku, po jego śmierci jako voto dziękczynne.

Przypisy edytuj

  1. Urzędnicy województwa sandomierskiego XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Krzysztof Chłapowski i Alicja Falniowska-Grabowska. Kórnik 1993, s. 196.
  2. a b Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria, Kraków 2002, s. 131.
  3. Kuryer Polski 1756 nr CLXIII, [b.n.s.]
  4. Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 284.
  5. Porządek JJ WW Ich Mciow Panow Posłow Obranych na Seym Extraordynaryiny Warszawski, Dnia 27. Kwietnia 1761, [b.n.s]
  6. Manifest jaśnie wielmożnych ichmciów panów posłów na sejm extraordynaryjny warszawski dnia 27. kwietnia r. 1761. zaczęty [b.n.s]
  7. Kuryer Warszawski 1762, nr 71, [b.n.s]
  8. Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 91.
  9. Zestawienie według województw, nazwisk, posłów zasiadających na sejmie convocationis 1764 r., Archiwum Państwowe Poznań, Zespół Akta braci czeskich rkps 2105, k. 3.
  10. Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 45.
  11. Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.
  12. Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej. T. X, s. 174