Mikołaj Maciej Stadnicki
Mikołaj Maciej Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ?, zm. przed 3 marca 1768) – starosta baliński, chorąży podolski, podczaszy, chorąży, podstarości i kasztelan kamieniecki, poseł na sejmy, kawaler Orderu Świętego Stanisława.
.jpg)
| |
 Szreniawa bez Krzyża | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
przed 3 marca 1768 |
| Ojciec |
Jan Stadnicki |
| Matka |
Katarzyna z domu Pepłowska |
| Żona |
Salomea z domu Łuszczewska |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujBył posłem na sejmy w latach 1740, 1748, 1754, 1760 i 1764, reprezentując województwo podolskie.
Od 1748 roku był podczaszym kamienieckim. W 1752 roku dostał nominację na chorążego latyczowskiego, a w 1754 został chorążym kamienieckim. Do 1760 roku był kamienieckim podstarościm grodzkim. W 1765 roku dostał kasztelanię kamieniecką. Konsyliarz konfederacji Czartoryskich w 1764 roku[1].
Był posłem z województwa podolskiego na sejm koronacyjny 1764 roku[2].
9 maja 1765 roku został odznaczony Orderem Świętego Stanisława.
Życie rodzinne
edytujBył synem Jana Stadnickiego, kasztelana kamienieckiego, i Katarzyny z domu Pepłowskiej, córki Wawrzyńca Pepłowskiego, podkomorzego podolskiego i lwowskiego. Miał rodzeństwo:
- Zofię, żonę Michała Bożeniec-Jełowickiego, łowczego łuckiego, skarbnika wołyńskiego, starosty bracławskiego
- Małgorzatę
- Teresę
- Fryderyka Stanisława
- Adama
- Aleksandra, kanonika kijowskiego, kawalera Orderu św. Stanisława
- Stanisława, kasztelana kamienieckiego, chorążego latyczowskiego, podczaszego podolskiego, stolnika podolskiego i
- Franciszka Ksawerego, podczaszego latyczowskiego, chorążego czerwonogrodzkiego i podolskiego, posła na sejmy.
Ożenił się z Salomeą Łuszczewską, nie pozostawił potomstwa.
Bibliografia
edytuj- Henryk Palkij: Stadnicki Mikołaj Maciej. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 41: Stachoń Roman – Stahr Jan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2002, s. 418–419. ISBN 83-88909-02-9.
- Mikołaj Maciej Stadnicki ze Stadnik h. Drużyna w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-11-11].