Mikołaj Maciejowski
Mikołaj Maciejowski herbu Ciołek (zm. 1574) – starosta spiski, wojewoda lubelski, rotmistrz jazdy obrony potocznej w latach 1564–1572[1].
 Ciołek herb Maciejowskich | |
| Data śmierci |
1574 |
|---|---|
| Ród |
Maciejowscy herbu Ciołek |
| Rodzice |
Kasper |
| Małżeństwo |
Jadwiga z Szymanowskich |
| Dzieci |
Jan, Elżbieta, Urszula, Jadwiga. |
| Administracja |
starosta spiski, wojewoda lubelski. |
Życiorys
edytujPochodził z polskiej rodziny szlacheckiej Maciejowskich herbu Ciołek, wywodzącej się z Maciejowic w ziemi stężyckiej w województwie sandomierskim. Był synem Kaspra (zm. 1536), rycerza jerozolimskiego i stolnika sandomierskiego, i Anny z Leżeńskich – córki Abrahama i Anny z Szydłowieckich. Siostrzeniec Jana Leżeńskiego, brat stryjeczny Samuela i Stanisława Maciejowskich.
Związany z dworem Zygmunta II Augusta, podobnie jak ojciec był dworzaninem królewskim. W 1564 został starostą spiskim, a w 1572 mianowano go wojewodą lubelskim. Był uczestnikiem zjazdu w Knyszynie 31 sierpnia 1572 roku[2].
Maciejowski posiadał znaczny majątek, był właścicielem dziedzicznych dóbr Borowe, Godzisz, Kaleń, Kochów, Oblin, Oronne, Polik w stężyckim. W 1545 odkupił od stryjecznych braci Stanisława i Samuela majątki ziemskie Bielawy i Mironice. Posiadał także dwór w Krakowie, który sprzedał Tarnowskim.
Poślubił Jadwigę z Szymanowa Szymanowską. Z tego związku dzieci:
- Jan – starosta spiski, podkomorzy sandomierski, kasztelan czchowski, kasztelan zawichoski.
- Elżbieta – żona Jana Radziejowskiego
- Urszula – żona Andrzeja Ciołka Dobrzynieckiego, 2-mąż Mikołaj Dunin Brzeziński.
- Jadwiga – żona wojewody rawskiego Wojciecha Wilkanowskiego.
Podpisał konfederację warszawską 1573 roku[3].
Podpisał dyplom elekcji Henryka III Walezego[4].
Mikołaj Maciejowski zmarł w marcu 1574.
Przypisy
edytuj- ↑ Marek Plewczyński, Żołnierz jazdy obrony potocznej za panowania Zygmunta Augusta, Warszawa 1985, s. 283.
- ↑ Karol Sienkiewicz, Skarbiec historii polskiej. t. II, Paryż 1840, s. 40.
- ↑ Józef Siemieński, Drugi akt Konfederacji Warszawskiej 1573 r.: przyczynek archiwalny do historji ustroju Polski, w: Rozprawy Polskiej Akademii Umiejętności t. Kraków 1930, seria II, t. 42, s. 9 [535].
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, T. 1 cz.1-2, Wilno 1758, s. 456.
Bibliografia
edytuj- Adam Boniecki, Artur Reiski, Herbarz polski, Warszawa 1913, tom XVI, s. 218 i 222; tom XIV, s. 211