Mikołaj Naruszewicz (zm. 1603)

Mikołaj Mikołajewicz Naruszewicz herbu Wadwicz (ur. ok. 1560, zm. po 20 listopada 1603 roku[1]) – kasztelan żmudzki, prowizor ewangelicki w 1599 roku[2].

Herb Wadwicz

Syn Mikołaja, sekretarza królewskiego i pisarza litewskiego, brat Jana, łowczego litewskiego i posła oraz Krzysztofa, podskarbiego wielkiego litewskiego.

Pierwsza żona Mikołaja, Marusza Zbarska, pochodziła z rodu książąt Zbaraskich. Druga żona Katarzyna Radziwiłł była córką Mikołaja (zm. 1589), łowczego litewskiego i wojewody nowogródzkiego. Z pierwszego małżeństwa urodziła się córka Barbara, późniejsza żona Andrzeja Dolskiego, podkomorzego wołkowyskiego, następnie Kazimierza Krasickiego oraz 2 synów Piotr i Stanisław.

Przez pewien czas posiadał dobra Sidra. Istnieje przypuszczenie, że to on założył w tym mieście zbór kalwiński. Ojciec Mikołaja był gorliwym zwolennikiem nauki Zwingla i Kalwina[3].

W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[4]. Był wybrany prowizorem przez protestancko-prawosławną konfederację wileńską w 1599 roku[5].

W latach 1588-1603 pełnił urząd kasztelana żmudzkiego. Był też starostą kupiskim, uszpolskim i pieniańskim.

Był pradziadem Adama Naruszewicza (1733-1796), biskupa smoleńskiego.

Przypisy edytuj

  1. Karol Żojdź, Stronnictwo Zygmunta III Wazy w Wielkim Księstwie Litewskim w latach 1603-1621, Warszawa 2018, s. 324.
  2. Henryk Merczyng, Zbory i senatorowie protestanccy w dawnej Polsce, Warszawa 1904, s. 130.
  3. Józef Łukaszewicz: Dzieje kościołów wyznania helweckiego w Litwie (Geschichte der Kirche Helvetischer Confession in Litthauen), tom II. Poznań: Dr. in der Gerberstrasse No 45, 1842, s. 66.
  4. Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 238.
  5. 1599 г. — Акт конфедерации, заключенной в Вильно, шляхетством Речи Посполитой православного и протестантского исповеданий для взаимной защиты от гонений со стороны католического духовенства, s. 4

Bibliografia edytuj