Mikołaj Napadiewicz-Więckowski

Mikołaj Napadiewicz-Więckowski (ur. 9 marca 1779 w Uwiśle, zm. 11 kwietnia 1845 we Lwowie) – polski prawnik, dziekan i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, filozof i teoretyk prawa, honorowy obywatel Lwowa.

Mikołaj Napadiewicz-Więckowski
Data i miejsce urodzenia

9 marca 1779
Uwisła

Data i miejsce śmierci

11 kwietnia 1845
Lwów

Profesor nauk prawnych
Specjalność: teoria prawa
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Doktorat

16 listopada 1807
Uniwersytet Jagielloński

Rektor
Uczelnia

Uniwersytet Lwowski

Życie edytuj

Pochodził z rodziny chłopskiej. Uczył się w szkołach w Zbarażu i Brzeżanach. Od 1804 studiował filozofię i prawo na Uniwersytecie Lwowskim, 16 listopada 1807 uzyskał tytuł doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Krakowskim. W 1809 został nauczycielem logiki, etyki i filozofii w Liceum Lwowskim (od 1805 nazwa Uniwersytetu Lwowskiego)[1].

W latach 1810-1828 był adwokatem krajowym przy sądzie szlacheckim we Lwowie. W 1813 ozpoczął na nowo nauczanie filozofii w Liceum Lwowskim. Wraz z reaktywacją Uniwersytetu (1817) uzyskał na nim doktorat z filozofii (bez egzaminu). Był zwolennikiem filozofii Leibniza, którego uznawał za twórcę wielkiego, systemu metafizycznego, przezwyciężającego kartezjańskie dualizm. Swoje wykłady opierał na pracach Leibniza i jego ucznia, Johanna Georga Heinricha Federa[1].

W 1825 przeszedł do Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwoskiego, zajmując Katedrę Prawa Natury i Prawa Kryminalnego, którą sprawował do 1845. Uczył tam prawa natury, prawa kryminalnego, prawa austriackiego i międzynarodowego. W latach 1820, 1825, 1830 był dziekanem Wydziału Prawa. W latach 1828-1829 pełnił funkcję rektora uczelni i z racji pełnienia tej funkcji brał udział w Sejmie Postulatowym, rozstrzygającym sprawy Uniwersytetu[1].

W 1811 ożenił się z Franciszką z Choleckich, z którą miał dwóch synów: Edwarda (zm. 1881, radcę Najwyższego Trybunału w Wiedniu) i Aleksandra (dra prawa).

W 1823 w uznaniu zasług publicznych, otrzymał honorowe obywatelstwo Lwowa[2]. W 1834 otrzymał od cesarza Ferdynanda I tytuł szlachecki pierwszego stopnia i zaczął używać nazwiska Więckowski.

Został pochowany w Więckowicach.

Przypisy edytuj

  1. a b c Czajczyk 2011 ↓.
  2. Gazeta Lwowska. 15 kwietnia 1845. [dostęp 2013-04-10].

Bibliografia edytuj

  • Anna Czajczyk, Napadiewicz-Więckowski Mikołaj, [w:] Andrzej Maryniarczyk (red.), Encyklopedia filozofii polskiej, t. 2, Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, 2011, s. 210-211.
  • Ludwik Finkel, Historya Uniwersytetu Lwowskiego, Lwów 1894.
  • S. Górzyński, Nobilitacje w Galicji w latach 1772-1918, Warszawa: DiG, 1997.
  • Karol Lewicki: Napadiewicz-Więckowski Mikołaj (1779–1845). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXII: Morsztyn Zbigniew – Niemirycz Teodor. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1977, s. 517–518.

Zobacz też edytuj