Mikołaj Oborski

biskup sufragan krakowski

Mikołaj Oborski herbu Pierzchała (ur. 1611, zm. 16 kwietnia 1689 w Krakowie) – biskup pomocniczy krakowski, kantor kapituły katedralnej poznańskiej w latach 16521657[1], tytularny biskup Laodycei.

Mikołaj Oborski
Herb duchownego
Data urodzenia

1611

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 1689
Kraków

Miejsce pochówku

bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie

Biskup pomocniczy krakowski
Okres sprawowania

1658–1689

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

1658

Sakra biskupia

4 sierpnia 1658

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

4 sierpnia 1658

Konsekrator

Andrzej Trzebicki

Współkonsekratorzy

Kazimierz Florian Czartoryski
Wojciech Tolibowski

Życiorys

edytuj

Był synem Jana, dziedzica na Łukowcu w ziemi czerskiej i Anny z Olędzkich oraz bratankiem biskupa Tomasza Oborskiego.

Studiował w Akademii Krakowskiej, następnie w Rzymie, gdzie w 1636 r. otrzymał święcenia kapłańskie, a następnie został doktorem praw.

Kanonik chełmiński, krakowski od roku 1636, a od 1651 r. kanonik poznański. W roku 1655 nadzorował wywiezienie z Krakowa zbiorów skarbca katedralnego, od 1657 r. administrator diecezji krakowskiej i księstwa siewierskiego.

W 1658 r. został biskupem pomocniczym krakowskim. Konsekrował 193 kościoły, wyświęcił blisko 3 tysiące księży. Witał w imieniu kapituły krakowskiej króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego, w 1676 r. chrzcił córkę króla Jana III Sobieskiego Teresę Kunegundę. Uczestniczył w procesach beatyfikacyjnych Szymona z Lipnicy, księżnej Salomei, księżnej Kingi i biskupa krakowskiego Wincentego Kadłubka.

Katedrze wawelskiej podarował barokową monstrancję, zdobiący ją krzyżyk według tradycji niegdyś był własnością królowej Anny Jagiellonki. Z jego funduszy odnowiono także relikwiarz na rękę św. Stanisława.

Pochowany został w katedrze wawelskiej, gdzie do dziś znajduje się barokowe epitafium z portretem biskupa.

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Mikołaj Pukianiec, Organizacja i funkcjonowanie poznańskiej kapituły katedralnej w XVII wieku, s. 26.