Mikołaj Orłowski
Mikołaj Orłowski herbu Junosza (zm. 1549) – rotmistrz obrony potocznej, podkomorzy łęczycki.
 Junosza | |
| Data śmierci |
1549 |
|---|---|
| Ród |
Orłowscy herbu Junosza |
| Wojny i bitwy |
Bitwa pod Obertynem (1531) |
| Administracja |
podkomorzy łęczycki, sędzia ziemski dobrzyński |
Życiorys edytuj
Pochodził ze szlacheckiej rodziny Orłowskich herbu Junosza. Był dworzaninem królewskim. Należał do stronników i współpracowników Jana Tarnowskiego, służbę u hetmana rozpoczął w 1522. Osiedlił się na Rusi, posiadał tam duży majątek (9 wsi). W latach 1526-1531 był rotmistrzem jazdy obrony potocznej. W 1531 wziął udział w odwetowej wyprawie hetmana Jana Tarnowskiego na Pokucie, przeciw hospodarowi mołdawskiemu Rareszowi. W tej kampanii dowodził 250-konną chorągwią jazdy, jego poczet rotmistrzowski liczył 21 jeźdźców. Walczył w bitwie pod Obertynem (22 sierpnia 1531). Jego chorągiew wchodziła w skład hufu walnego, który przeprowadził rozstrzygającą szarżę na wojska mołdawskie.
Przed 1541 został marszałkiem dworu hetmańskiego w Tarnowie[1]. Po 1546 otrzymał nominację na podkomorzego łęczyckiego. W dniu 22 czerwca 1549 r. Zygmunt August nadał podkomorstwo Stanisławowi Lasockiemu, opróżnione po śmierci Mikołaja Orłowskiego[2].
Zmarł w 1549, został pochowany w kolegiacie w Sandomierzu. Hetman Tarnowski ufundował swemu bliskiemu współpracownikowi i stronnikowi nagrobek i marmurowy posąg[3]. Zmarły został przedstawiony zgodnie z renesansową konwencją jako śpiący, w pełnej zbroi płytowej, żłobkowanej, ale z odsłoniętą głową, wspartą na prawej ręce. W lewej dłoni trzyma rękojeść obnażonego miecza. W górnym rogu płyty został wyobrażony rycerski hełm z przyłbicą[4]. Na nagrobku widnieje napis w języku łacińskim[5]:
https://polona.pl/item/monumenta-sarmatarum-viam-universae-carnis-ingressorum,MTIwMzEzNDI/687/#item
Przypisy edytuj
- ↑ Wodzimierz Dworzaczek, Hetman Jan Tarnowski: z dziejów możnowładztwa małopolskiego, Inst. Wydawn. Pax 1985, s. 259
- ↑ Matricularum Regni Poloniae summaria, t. V, wydał Teodor Wierzbowski, Warszawa 1919, nr 417.
- ↑ Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, J.N. Bobrowicz (red.), Lipsk 1839–1845.
- ↑ Sandomierz. skyscrapercity.com. [dostęp 2017-09-20]. (ang.).
- ↑ Szymon Starowolski, Monumenta Sarmatorum, Kraków 1655.
- ↑ Monumenta Sarmatorum..., oprac. Szymon Starowolski, Kraków 1655, s. 668
Bibliografia edytuj
- Marek Plewczyński, Obertyn 1531, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994.