Miles Magister
Miles M.14 Magister – brytyjski samolot szkolny, zaprojektowany i zbudowany w 1936 roku przez inż. F. G. Milesa w wytwórni Philipps and Powis Aricraft Limited
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Philipps and Powis Aricraft Limited |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcja drewnianej, podwozie klasyczne – stałe |
| Załoga |
2 (uczeń, instruktor) |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik rzędowy, 4-cylindrowy De Havilland Gipsy Major I |
| Moc |
130 KM (96 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,40 m |
| Długość |
7,70 m |
| Wysokość |
2,03 m |
| Powierzchnia nośna |
16,35 m² |
| Masa | |
| Własna |
560 kg |
| Startowa |
830 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
235 km/h |
| Prędkość przelotowa |
210 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
4,3 m/s |
| Pułap |
5 600 m |
| Zasięg |
620 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| nie posiadał | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania | |
Historia edytuj
W 1936 roku główny konstruktor wytwórni lotniczej Philipps and Powis Aircraft Limited inż. F. G. Miles skonstruował samolot szkolny w nowoczesnym wówczas układzie dolnopłata. Prototyp samolotu został oblatany w drugiej połowie 1936 roku, w czasie prób wykazywał on dobre właściwości pilotażowe, niezłą zwrotność i przydatność do celów szkoleniowych.
Ministerstwo lotnictwa po próbach w locie zatwierdziło ten samolot dla Royal Air Force (RAF) do nauki pilotażu podstawowego i elementarnych figur akrobacji, szczególnie cenny był do szkolenia pilotów myśliwskich mających latać na samolotach Hawker Hurricane i Supermarine Spitfire. Podobny układ dolnopłata pozwalał na szybsze przyswajanie im nawyków do walki w powietrzu.
Pierwsze seryjne samoloty szkolne, które otrzymały nazwę Miles M.14 Magister Mk I, zostały wyprodukowane pod koniec stycznia 1937 roku. Do jego napędu zastosowano silnik rzędowy tłokowy De Havilland Gipsy Major o mocy 130 KM (96 kW) z dwułopatowym śmigłem drewnianym. Cały samolot wykonany był z drewna, a jego pokrycie stanowiła sklejka. W kadłubie mieściły się dwie kabiny jedna za drugą (przednia ucznia, tylna instruktora). Były odkryte, każda zasłonięta z przodu tylko wiatrochronem, wyposażona w niezbędny zestaw urządzeń sterowniczych i przyrządów pokładowych.
Produkcję seryjna samolotu Miles M.14 Magister Mk I wstrzymano w 1941 roku, a w latach 1937 – 1941 wyprodukowano łącznie 1299 samolotów tego typu.
Użycie w lotnictwie edytuj
Pierwsze seryjne samoloty Miles M.14 Magister dostarczono do jednostek szkolnych RAF w kwietniu 1937 roku. Były to pierwsze samoloty w układzie dolnopłata wprowadzone do brytyjskich szkół lotniczych.
Otrzymały je przede wszystkim szkoły uczące pilotażu podstawowego, a potem szkoły kształcące instruktorów lotniczych. Zostały również przydzielane do dywizjonów lotniczych, w których stosowane jako samoloty treningowe oraz do lotów dyspozycyjnych. Wykorzystywano je również do ćwiczeń w lotach nocnych.
W Royal Air Force samoloty Miles M.14 Magister stosowano do 1947 roku, po czym zostały wycofane z użycia i zastąpione przez nowocześniejsze samoloty szkolno-treningowe.
Użycie w lotnictwie polskim edytuj
Podczas II wojny światowej na samolotach Miles M.14 Magister szkolili się w Wielkiej Brytanii polscy piloci. Już w październiku 1940 roku na tych samolotach przeszkolono i sprawdzono grupę 30 polskich pilotów.
Samoloty Miles M.14 Magister znajdowały się również na wyposażeniu niektórych polskich dywizjonów, m.in. dywizjonów myśliwskich 302 i 306, dywizjonu bombowego 304, gdzie używano ich do lotów treningowych.
Kilka samolotów Miles M.14 Magister znajdowało się również w dyspozycji polskich oficerów łącznikowych np. przy dowództwie 25 Grupy Lotniczej RAF oraz przy dowództwie 1 Grupy Bombowej RAF.
Opis konstrukcji edytuj
Samolot Miles M.14 Magister Mk I był dwumiejscowym samolotem szkolnym w układzie dolnopłata o konstrukcji drewnianej. Kabiny odkryte. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd: 1 silnik rzędowy tłokowy, śmigło drewniane, dwułopatowe.
Samolot nie posiadał uzbrojenia.
Bibliografia edytuj
- David Mondey: Hamlyn concise guide to British aircraft of World War II. Londyn: Chancellor Press, 1994, s. 168. ISBN 1-85152-668-4.
- C.G. Grey, Leonard Bridgman: Jane's all the world's aircraft, 1938. Londyn: Sampson Low, Marston & Company, 1938, s. 58c-59c.