Millefiori

rodzaj wielobarwnego szkła artystycznego o wzorze kwiatowym

Millefiori (z wł. „tysiąc kwiatów”; mille – tysiąc, fiori – kwiaty) – rodzaj wielobarwnego mozaikowego szkła artystycznego o wzorze kwiatowym[1].

Wazon wykonany w technice millefiori, wyrób z weneckiego Murano (1872)

Historia edytuj

W starożytności edytuj

Technika wytwarzania szkła mozaikowego znana jest od czasów starożytnych. Wynaleziona została w IV wieku p.n.e. przez starożytnych Egipcjan, szczególną popularność zyskała w okresie hellenistycznym dzięki wyrobom pochodzącym z Aleksandrii. Luksusowe naczynia tego rodzaju popularne też były i licznie wytwarzane w starożytnym Rzymie[2].

W czasach nowożytnych edytuj

Okres kolejnego jej rozwoju i rozpowszechnienia przypada na XV–XVI wiek. Nastąpiło to w znacznej mierze dzięki Marietcie Barovier, która jako córka Angelo Baroviera z weneckiej wyspy Murano słynącej z wyrobu szkła, technikę wytwarzania millefiori doprowadziła do perfekcji. Barrovier był potomkiem jednego z najstarszych weneckich rodów szklarskich i wynalazcy cristallo, czyli szkła kryształowego[3].

W Polsce wyroby z tego szkła były wytwarzane w hucie „Józefina”[4] w Szklarskiej Porębie w XIX wieku[5].

Osobny artykuł: Korale weneckie.

Technologia edytuj

Efekt millefiori uzyskiwany jest przez wtapianie w szkło fragmentów wielobarwnych prętów szkła mozaikowego. Pręty powstają przez stopienie drobnych różnobarwnych szklanych nitek, dzięki czemu w przekroju powstają kolorowe wzory przypominające kwiaty lub gwiazdki. Uzyskane w ten sposób pręty mogą być cięte na mniejsze bądź większe kawałki, które z kolei zostają wtopione w szkło całkowicie, tworząc równą powierzchnię, lub mogą nieco odstawać, tworząc na szkle małe ozdobne wypukłości[6].

Fragmenty pociętych prętów szczególnie nadają się do wyrabiania niewielkich ozdobnych przedmiotów; wykorzystywane są np. do ozdoby trzonków sztućców, do wyrobu koralików, wisiorków itp. Techniką millefiori wytwarzano m.in. wazy, wazony i dzbany.

Przypisy edytuj

  1. Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: PWN, 1993, s. 560. ISBN 83-01-08730-7.
  2. Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik terminów plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993, s. 190.
  3. From the fourteenth to the seventeenth century: the Golden Age. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).
  4. Historia hutnictwa szkła. [dostęp 2016-01-28].
  5. Encyklopedia Popularna PWN. Warszawa: PWN, 1982. ISBN 83-01-01750-3.
  6. Millefiori technique. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj