Mini-ITX
 |
Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji. |
Mini-ITX – standard płyt głównych o wymiarach 170 × 170 mm, zaprojektowany przez VIA Technologies w 2001 roku[1]. Są z reguły stosowane w komputerach typu small form factor(ang.). W domyśle miały być produktem niszowym, chłodzonym pasywnie z niskim poborem mocy, co pozwalałoby je stosować w domowych komputerach multimedialnych HTPC lub innych małych jednostkach. Obecnie[kiedy?] komputery mini-ITX są stosowane jako centra multimedialne, stacje robocze oraz zestawy do grania[potrzebny przypis].
| ||
| Standardy płyt głównych | ||
 Płyta główna Zotac ION D mini-ITX | ||
| Projektant | VIA Technologies | |
| Data wprowadzenia | 2001 | |
| Pochodna | ITX, Nano-ITX, Pico-ITX, Mobile-ITX | |
| Szczegóły standardu | ||
| Wielkość płyty | 170×170 mm | |
Wygląd i budowaEdytuj
Płyty główne mini-ITX posiadają cztery otwory montażowe, umiejscowione w standardzie ATX. To samo tyczy się zaślepki do portów płytki oraz karty rozszerzeń, obecnie PCI Express. Niektóre modele płyt posiadają dodatkową kartę rozszerzeń, w postaci sekcji zasilania, która nie zmieściła się na zadanej powierzchni, koło gniazda procesora.
Wspomniana wcześniej karta rozszerzeń PCI Express, służy głównie do montażu karty graficznej i w zależności od zastosowanej obudowy komputerowej (typu big tower, midi tower, mini tower, cube, SFF i wielu innych.) potrafi zmieścić jednostki z niskiej, średniej i wysokiej półki wydajnościowej.
Z reguły mają dwa banki pamięci operacyjnej. Są także modele z czterema gniazdami ASRock EPC612D4, ale w tym wypadku jest to płyta bardziej pod stację roboczą lub serwer. W zależności od zastosowanego chipsetu oraz procesora możemy zamontować od 8 do 32GB standardowej pamięci operacyjnej (DDR, DDR2, DDR3 lub DDR4) lub pamięci typu SO-DIMM.