Ministerstwo Transportu (Polska)

Ministerstwo Transportu (MT) – polskie ministerstwo istniejące od 5 maja 2006 do 16 listopada 2007.

Ministerstwo Transportu
Ilustracja
Kompleks ministerstwa od strony ul. Chałubińskiego
Państwo

 Polska

Data utworzenia

5 maja 2006

Data likwidacji

16 listopada 2007

Minister

Jerzy Polaczek

Sekretarz stanu

Bogusław Kowalski

Adres
ul. Chałubińskiego 4/6
00-928 Warszawa
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ministerstwo Transportu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ministerstwo Transportu”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ministerstwo Transportu”
Ziemia52°13′25,741″N 21°00′18,389″E/52,223817 21,005108
Strona internetowa
Wejście główne

Powstanie i likwidacja edytuj

Ministerstwo zostało utworzone rozporządzeniem Rady Ministrów z 5 maja 2006 w wyniku rekonstrukcji rządu Kazimierza Marcinkiewicza. Przejęło część uprawnień dotyczących transportu z podzielonego Ministerstwa Transportu i Budownictwa.

16 listopada 2007 Rada Ministrów zlikwidowała Ministerstwo Transportu. Zakres jego kompetencji włączono do nowo powołanego Ministerstwa Infrastruktury.

Kompetencje Ministra Transportu edytuj

Właściwością Ministra Transportu było kierowanie działem administracji rządowej „transport”, obejmującym sprawy:

  • funkcjonowania oraz rozwoju transportu, w szczególności budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg publicznych, w tym autostrad, oraz kolei, lotnisk i portów lotniczych,
  • ruchu drogowego i lotniczego,
  • żeglugi śródlądowej,
  • przewozu osób i rzeczy środkami transportu,
  • transportu zbiorowego w miastach.

Ponadto minister sprawował nadzór nad Agencją Budowy i Eksploatacji Autostrad oraz Głównym Inspektorem Kolejnictwa. Podlegał mu Generalny Dyrektor Dróg Publicznych oraz organy nadzoru nad lotnictwem cywilnym. Był również władzą żeglugową w rozumieniu odrębnych przepisów[1].

Ministrowie Transportu edytuj

Ostatnie kierownictwo ministerstwa edytuj

Ostatni podział organizacyjny edytuj

  • Departament Budżetu i Finansowania
  • Departament Dróg i Transportu Drogowego
  • Departament Inwestycji i Analiz Ekonomicznych
  • Departament Kolei i Transportu Kolejowego
  • Departament Kontroli, Skarg i Wniosków
  • Departament Planowania Strategicznego i Polityki Transportowej
  • Departament Funduszy Strukturalnych
  • Departament Funduszu Spójności
  • Departament Poczty
  • Departament Prawny
  • Departament Rządowego Programu Budowy Dróg i Autostrad
  • Departament Spraw Obronnych
  • Departament Telekomunikacji
  • Departament Transportu Lotniczego
  • Departament Współpracy z Zagranicą i Organizacji Międzynarodowych
  • Sekretariat Ministra
  • Gabinet Polityczny Ministra
  • Biuro Audytu Wewnętrznego
  • Biuro Administracyjne
  • Biuro Dyrektora Generalnego
  • Biuro Informacji i Promocji
  • Biuro Ochrony Informacji Niejawnych
  • Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych
  • Sekretariat Krajowej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego

Podległe agencje edytuj

Siedziba edytuj

W latach 1918–1931 siedzibą resortu komunikacji był wybudowany w 1827 budynek mieszczący się na rogu ul. Nowy Świat 14 i al. 3 Maja (obecnie Al. Jerozolimskie), w którym wcześniej – po powstaniu listopadowym – zlokalizowana była Izba Obrachunkowa, a następnie w okresie I wojny światowej (1915-1918) niemiecka Kolej Przewozów Wojskowych, Dyrekcja Generalna Warszawa (Militäreisenbahn – Generaldirektion Warschau). Jeszcze wcześniej pałac Szczęsnego Potockiego (od XVIII w.)[4].

W latach 1947–1951 w tym miejscu powstała siedziba KC PZPR, nazywana też Domem Partii lub Białym Domem, obecnie Centrum Bankowo-Finansowe. W 1932 resort komunikacji przeniesiono się do wybudowanego w latach 1929–1931 dla Ministerstwa Robót Publicznych gmachu według projektu Rudolfa Świerczyńskiego przy ul. Chałubińskiego 4-6, w którym resort zmieniając niejednokrotnie swoją nazwę i kompetencje mieści się z przerwą na okres II wojny światowej (1939-1945), do dnia dzisiejszego. W latach 1948–1950 kompleks gmachów znacznie rozbudowano według projektu Bohdana Pniewskiego. Część wysokościową można uznać za pierwszy wieżowiec wybudowany w Warszawie, jak i prawdopodobnie w całym kraju po II wojnie światowej. W latach 1945–2000 z tego budynku zarządzano Polskimi Kolejami Państwowymi. Obecnie mieści się tu również Urząd Transportu Kolejowego i Główna Biblioteka Komunikacyjna w Warszawie.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Art. 27 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej.
  2. Art. 36 Ustawy o Radzie Ministrów z 8 sierpnia 1996.
  3. Powołany postanowieniem prezydenta 8 września 2007, urząd objął po złożeniu przysięgi wobec prezydenta 12 września 2007.
  4. Stanisław Szenic: Najstarszy szlak Warszawy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1955, s. 278.