Minos
Minos (gr. Μίνως Mínōs, łac. Minos) – w mitologii greckiej król i prawodawca Krety, sędzia zmarłych w Hadesie, heros.
mityczny król Krety | |
Dane biograficzne | |
Ojciec | |
---|---|
Matka | |
Rodzeństwo | |
Żona | |
Dzieci |
Uchodził za syna Zeusa i Europy oraz za męża Pazyfae[1][2]. Był bratem Radamantysa i Sarpedona, a także ojcem Ariadny, Androgeosa, Glaukosa, Deukaliona, Fedry, Akalle i Katreusa[1][2].
Według podań był potężnym i zdolnym władcą, który sprawił, że Kreta niepodzielnie panowała w tej części Morza Śródziemnego. Miał ukrócić piractwo i doprowadzić do rozkwitu handlu między państwami greckimi. Był znany ze sprawiedliwości, wobec czego po śmierci został jednym z trzech sędziów w Hadesie – obok Ajakosa i swojego brata Radamantysa. Nie jest do końca zbadane, czy Minos to imię, czy też wyraz ten oznaczał na Krecie słowo król. Od Minosa pochodzi pojęcie kultury minojskiej.
Jego matka pochodziła z Fenicji, zakochał się w niej bóg Zeus i miał z nią trzech synów: Minosa, Radamantysa i Sarpedona. Wszystkich trzech chłopców adoptował mąż Europy, Asterion (Asterios), król Krety[1]. Po śmierci Minos został sędzią w Hadesie[1].
Obecność w sztuce i nauce
edytujKról Minos pojawia się w drugim piekielnym kręgu Boskiej komedii Dantego. Funkcja Minosa w piekle jest identyczna, jak ta znana z mitologii. W kręgu, gdzie przebywają ci, którzy urodzili się przed Chrystusem, Minos zsyła grzeszników do niższych kręgów piekła. Jego postać pojawia się także w grze na podstawie poematu Dantego pt. Dante’s Inferno. Minos osądza grzeszników, tylko ich wąchając.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 236–237. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ a b Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 287–289. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).