Minuskuł 659 (Gregory-Aland)
Minuskuł 659 (wedle numeracji Gregory-Aland), ε 1216 (w numeracji von Sodena)[1] – rękopis Nowego Testamentu, pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim. Datowany jest na wiek XII[2]. Na liście Scrivenera rękopis znajduje się pod numerem 637[3].
| Data powstania |
XII |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
659 |
| Zawartość |
cztery Ewangelie |
| Język |
grecki |
| Rozmiary |
20,8 × 16 cm |
| Typ tekstu | |
| Miejsce przechowywania |
Opis rękopisu edytuj
Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii na 293 pergaminowych kartach (20,8 na 16 cm). Tekst pisany jest w jednej kolumnie na stronie, 20 linii w kolumnie[2].
Tekst podzielony został według Sekcji Ammoniusza (w Marku 241 sekcji, ostatnia sekcja w 16,20), których numery umieszczono na lewym marginesie tekstu, wraz z odniesieniami do Kanonów Euzebiusza[4].
Zawiera Prolegomena do Ewangelii, tablice κεφαλαια (spis treści) umieszczone przed każdą Ewangelią, noty do czytań liturgicznych (podczas świąt i niedziel) na marginesie tekstu, adnotacje na końcu każdej Ewangelii (tzw. υπογραφαι), oraz ilustracje Ewangelistów[4].
Tekst kodeksu edytuj
Grecki tekst kodeksu przekazuje tekst bizantyński. Kurt Aland nie zaklasyfikował go do żadnej kategorii rękopisów Nowego Testamentu[5].
Tekst kodeksu nie był badany według tzw. Claremont Profile Method (trzy rozdziały w Ewangelii Łukasza 1; 10; 20)[6].
Historia edytuj
Kodeks datowany jest obecnie na wiek XII[2]. Rękopis sporządzony został przez kopistę Hilariona[1]. Przywieziony został ze Wschodu do Berlina, wraz z innymi rękopisami. Rękopis przechowywany był w Berlinie w Pruskiej Bibliotece Narodowej, pod numerem katalogowym Graec. quarto 55[4]. Rękopis badany był przez Kirsopp Lake i Silva Lake. W roku 1887 kodeks widział Gregory[4].
Kiedy pod koniec 1943 roku wzrosła częstotliwość bombardowań Berlina, Pruska Biblioteka Narodowa wysłała część swoich zbiorów (wśród nich minuskuł 659) z Berlina na Śląsk, dla ich bezpiecznego przechowania. W rezultacie powojennych zmian granic Zbiory te znalazły się w Polsce i zostały przewiezione do Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego[7].
Kodeks przechowywany jest obecnie w Bibliotece Jagiellońskiej, w kolekcji "Fonds der Berliner Handschriften" (Graec. quarto 55), w Krakowie[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Hermann von Soden: Die Schriften des neuen Testaments, in ihrer ältesten erreichbaren Textgestalt / hergestellt auf Grund ihrer Textgeschichte. T. 1. Berlin: 1902, s. 162. (niem.).
- ↑ a b c d Kurt Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994, s. 86. ISBN 3-11-011986-2. (niem.).
- ↑ Frederick Henry Ambrose Scrivener, Edward Miller: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894, s. 264. (ang.).
- ↑ a b c d Caspar René Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Lipsk: 1900, s. 210. [dostęp 2010-08-15]. (niem.).
- ↑ Kurt Aland, Barbara Aland, Erroll F. Rhodes (tłum.): The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 139. (ang.).
- ↑ F. Wisse: The Profile Method for Classifying and Evaluating Manuscripts Evidence. Wm. Eerdmans, 1982, s. 64. (ang.).
- ↑ Marek Sroka. The Music Collection of the Former Prussian State Library at the Jagiellonian Library in Kraków, Poland: Past, Present, and Future Developments. „Library Trends”. 55 (3), s. 651–664, Winter 2007. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Kirsopp Lake, Silva Lake: Dated Greek Minuscule Manuscripts to the Year 1200. Boston V. s. 202. (ang.).