Wikipedia

Mirosław Baka

polski aktor

Mirosław Michał Baka (ur. 15 grudnia 1963 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, wykonawca piosenki aktorskiej; laureat Grand Prix za rolę męską na 60. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej (2020) za rolę główną w dramacie Śmierć komiwojażera (1949) Arthura Millera w Teatrze Wybrzeże (2019)[1].

Mirosław Baka
Ilustracja
Mirosław Baka (2017)
Imię i nazwisko

Mirosław Michał Baka

Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1963
Ostrowiec Świętokrzyski

Zawód

aktor

Współmałżonek

Joanna Kreft-Baka
(od 1988)

Lata aktywności

od 1985

Zespół artystyczny
Teatr Wybrzeże
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodził się i wychowywał w Ostrowcu Świętokrzyskim[2] w rodzinie robotniczej[3]. Jego matka pracowała w kiosku, a ojciec był tokarzem[3]. Jego ojciec i dziadek byli też pracownikami huty Ostrowiec[3]. Jako dziecko najwięcej czasu, gdy rodzice pracowali, spędzał w domu z dziadkiem Józefem, szewcem, który podczas wojny stracił obie nogi, i jego żoną Zofią oraz pradziadkiem Rochem[3]. Kiedy miał 15 lat, jego rodzice się rozwiedli i stracił kontakt z ojcem[3]. Ukończył LO nr II im. Joachima Chreptowicza[4]. Pociągało go aktorstwo. Sześć razy zmieniał szkoły policealne i pracował jako ratownik w karetce pogotowia ratunkowego, zanim za drugim razem dostał się na wydział zamiejscowy krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu.

Kariera

edytuj

Po raz pierwszy na szklanym ekranie pojawił się w telewizyjnym filmie sportowym ówczesnego debiutanta Mirosława Borka Daleki dystans (1985) u boku Jerzego Schejbala. 17 września 1987 roku debiutował w przedstawieniu dyplomowym Juliana Tuwima Bal w Operze na deskach jeleniogórskiego Teatru im. C.K. Norwida, gdzie rok później zagrał jeszcze w spektaklach: Człowiek jak człowiek Brechta, Biesy Dostojewskiego i Sen nocy letniej Szekspira.

W serialu Ballada o Januszku (1987) pojawił się jako kolega tytułowego bohatera. Wielkim sukcesem okazała się jego debiutancka rola kinowa młodego mordercy taksówkarza w dramacie Krzysztofa Kieślowskiego Krótki film o zabijaniu (1987), za którą otrzymał Nagrodę Szefa Kinematografii i Nagrodę Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.

W 1989 roku po ukończeniu PWST, wyjechał wraz z żoną do Gdańska, gdzie otrzymał angaż do Teatru Wybrzeże i wystąpił m.in. w przedstawieniach: Wolność dla Barabasza jako Barabasz (1988), Pluskwa Majakowskiego (1989), Antoniusz i Kleopatra Szekspira (1992) i Śmierć komiwojażera (1992) w reż. Feliksa Falka.

Za rolę chłopca w spektaklu Godzina kota w 1994 roku odebrał nagrodę na XXIX Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie i Statuetkę Pegaza. W 1996 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z okazji 50-lecia Teatru Wybrzeże. Za tytułową kreację w przedstawieniu szekspirowskim Hamlet (1997) zdobył nagrody – wojewody gdańskiego i prezydenta Gdańska. W 1998 roku ZASP przyznał mu Nagrodę im. Zelwerowicza i został laureatem prestiżowej nagrody im. Leona Schillera.

Na dużym ekranie zagrał m.in. w dramatach – Chce mi się wyć (1989) i Nad rzeką, której nie ma (1991) Andrzeja Barańskiego oraz filmach wojennych – Pierścionek z orłem w koronie (1992) Andrzeja Wajdy i Demony wojny według Goi (1998) Władysława Pasikowskiego. Rola gracza o niejasnej przeszłości, który odnosi na giełdzie spektakularne sukcesy w dramacie sensacyjnym Amok (1998) przyniosła mu nominację do nagrody Orła.

W telewizyjnym dramacie wojennym Andrzeja Wajdy Wyrok na Franciszka Kłosa (2000) wystąpił w tytułowej roli jako policjant Franciszek Kłos, a filmie sensacyjnym Pasikowskiego Reich (2001) zagrał postać „mordercy” pracującego na zlecenie niemieckiego mafiosa Kleina. W 2003 przyjął rolę komisarza policji Igora Szajbińskiego 'Szajby' w serialu kryminalnym Polsatu Fala zbrodni. W filmie Dariusza Zawiślaka Balladyna (2009) wcielił się w postać Kirkora, a partnerowała mu gwiazda kina amerykańskiego Faye Dunaway.

Wykonuje piosenkę aktorską, interpretuje m.in. utwory Włodzimierza Wysockiego, Jacka Kaczmarskiego, Edwarda Stachury i Jana Wołka. W 2006 roku wziął udział w spektaklu Tunel według Jacka Kaczmarskiego przygotowanym na I Festiwal im. Kaczmarskiego „Nadzieja” w Kołobrzegu, a który swoją prapremierę miał w sopockim Teatrze Atelier. Zapis tego spektaklu ukazał się w formie płytowej.

Fundator Fundacji „Żyć z pompą”, która działa od 2009 roku na rzecz dzieci leczonych przy pomocy pomp medycznych: do żywienia, do oddychania, do podaży leków przeciwbólowych i insuliny. W 2010 roku podpisał list otwarty do rządu RP i prezydenta przeciwko organizacji w Warszawie parady Europride; w liście podkreślano sprzeciw wobec legalizacji związków osób tej samej płci oraz adopcji dzieci przez pary homoseksualne, a działania środowisk LGBT w tym kierunku określono jako zamach na wolność słowa, przekonań i sumienia[5]. Niedługo po podpisaniu listu przeciwko Europride zmienił zdanie na temat osób nieheteronormatywnych[6].

11 kwietnia 2014 roku został odznaczony srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[7].

Życie prywatne

edytuj

W 1988 roku poślubił aktorkę Joannę Kreft. Mają dwóch synów – operatora filmowego Łukasza (ur. 1988) i Jeremiego (ur. 1995).

Spektakle teatralne

edytuj
 
Mirosław Baka przed spektaklem
  • 1987 – Bal w Operze
  • 1987 – Człowiek jak człowiek (reż. Hanna Herman-Cieślik, Mieczysława Walczak-Deleżyńska, Jerzy Kozłowski)
  • 1988 – Biesy jako Stiepan Trofimowicz Wierchowieński (reż. Krzysztof Rogoż)
  • 1988 – Sen nocy letniej jako Lizander (reż. Waldemar Zawodziński); także asystent reżysera
  • 1988 – Wolność dla Barabasza jako Barabasz (reż. Andrzej Markowicz)
  • 1989 – Cnotliwa panna z ulicy Taniej jako Szpicel I (reż. Marek Okopiński)
  • 1989 – Pluskwa (reż. Ryszard Major)
  • 1991, 1993 – Hłasko (reż. Maciej Dejczer)
  • 1992 – Antoniusz i Kleopatra jako Enobarbus (reż. Krzysztof Babicki)
  • 1992 – Śmierć komiwojażera jako Biff (reż. Feliks Falk)
  • 1992 – Biesy jako Iwan Szatow (reż. K. Babicki)
  • 1992 – I cóż dalej szary człowieku? jako Pinneberg (reż. Marcel Kochańczyk)
  • 1993 – Godzina kota jako chłopiec (reż. K. Babicki)
  • 1993 – Fantazy jako Jan (reż. Szczepan Szczykno)
  • 1994 – Tutam jako On; Głos M. (reż. Barbara Sass)
  • 1994 – Damy i huzary jako Edmund (reż. Mirosław Bork)
  • 1994 – Arkadia jako Valentine Coverly (reż. K. Babicki)
  • 1994 – Sie kochamy jako Harry Berlin (reż. B. Sass)
  • 1994 – Było sobie kiedyś miasto jako Joachim Mahlke (reż. K. Babicki)
  • 1995 – Kto mówi o czekaniu? jako Antony (reż. K. Babicki)
  • 1996 – Hamlet, książę Danii jako Hamlet (reż. Krzysztof Nazar)
  • 1997 – Kilka zdarzeń z życia braci... jako Dymitr Karamazow (reż. Krzysztof Zaleski)
  • 1998 – Sztuka jako Marc (reż. Jerzy Gruza); także asystent reżysera
  • 1999 – Medyk mimo chęci jako Zganarel (reż. K. Zaleski)
  • 1999 – Simpatico jako Vinnie (reż. Bogdan Ciosek)
  • 2000 – Ryszard III jako Ryszard III (reż. K. Nazar)
  • 2001 – Nasze miasto jako reżyser (reż. Bartłomiej Wyszomirski)
  • 2001 – Tragedia o Bogaczu i Łazarzu jako Kandyd (reż. K. Babicki)
  • 2002 – Hanemann jako Hanemann (reż. Izabella Cywińska)
  • 2002 – Beczka prochu (reż. Grażyna Kania)
  • 2002 – Mewa jako Trigorin (reż. Grzegorz Wiśniewski)
  • 2003 – Sen pluskwy (reż. Ondrej Spisak)
  • 2003 – Don Carlos jako Markiz Posa (reż. K. Babicki)
  • 2003 – Komunikacja świń (reż. Andre Hubner-Ochodlo)
  • 2004 – Bash (reż. Rudolf Zioło)
  • 2004 – Wujaszekwania.txt (reż. Monika Pęcikiewicz)
  • 2005 – Demokracja (reż. K. Babicki)
  • 2005 – Konie narowiste (reż. Jerzy Satanowski)
  • 2006 – Parawany jako porucznik (reż. K. Babicki)
  • 2006 – Tytus Andronikus jako Tytus Andronikus (reż. M. Pęcikiewicz)
  • 2006 – Tunel (reż. Roman Kołakowski)
  • 2007 – G®upa Laokoona jako ojciec (reż. Jarosław Tumidajski)
  • 2007 – All inclusive jako Rafał (reż. Ewelina Pietrowiak)
  • 2011 – 1920 Wojna i Miłość jako Józef Piłsudski
  • 2011 – Nie dorosłem jako Stanisław Staszewski (reż. Jacek Bończyk)
  • 2014 – Maria Stuart jako Robert Dudley hrabia Leicester (reż. Adam Nalepa)
  • 2015 – Raj dla opornych jako Karol (reż. Krystyna Janda)
  • 2015 – Kto się boi Virginii Woolf? jako George (reż. Grzegorz Wiśniewski)
  • 2017 – Marszałek jako Walery Sławek (reż. Krzysztof Lang)
  • 2019 – Śmierć komiwojażera jako Willy (reż. Radek Stępień)
  • 2021 – Faust jako Faust (reż. Radosław Stępień)
  • 2023 – Punkt zero jako Marcin (reż. Adam Orzechowski)

Filmografia

edytuj
 
Mirosław Baka i Faye Dunaway w scenie z filmu Balladyna (2009).

Dubbing

edytuj

Nagrody i odznaczenia

edytuj
  • 1989 – Nagroda Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki za rolę Jacka Łazara w Krótkim filmie o zabijaniu
  • Laureat Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (za 1993)[8]
  • 1994 – Statuetka Pegaza za rolę Chłopca w Godzinie Kota Pera O. Enquista
  • 1994 – Nagroda za rolę w Godzinie Kota w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na XXIX Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie
  • 27 marca 1994 – nagroda teatralna wojewody gdańskiego
  • 1996 – Srebrny Krzyż Zasługi[9] z okazji 50-lecia Teatru Wybrzeże
  • 1997 – nagroda prezydenta Gdańska za rolę tytułową w Hamlecie w Teatrze Wybrzeże na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku
  • 1997 – Nagroda wojewody gdańskiego za rolę Hamleta
  • 25 marca 1998 – Nagroda im. Leona Schillera za rok 1997
  • 2001 – tytuł Radiowej Osobowości Roku przyznawany przez Radio Gdańsk
  • 2003 – Pomorska Nagroda Artystyczna „Gryf Pomorski” w dziedzinie teatru „za role w Teatrze Wybrzeże, którymi udowodnił wszechstronny wielki talent”
  • 2005 – nagroda za rolę Willy’ego Brandta w przedstawieniu Demokracja Michaela Frayna w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na V Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu
  • 2007 – nagroda za rolę tytułową w przedstawieniu Tytus Andronikus w reżyserii Moniki Pęcikiewicz w Państwowym Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na II Ogólnopolskim Konkursie na teatralną inscenizację dawnych dzieł literatury europejskiej
  • 2009 – nominacja do nagrody Złotych Kaczek za główną rolę męską w filmie Balladyna
  • 2014 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[7]
  • 2014 – Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury[10]
  • 2015 – Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny”[11]
  • 2016 – Nagroda Teatralna Miasta Gdańska za 2015 rok za rolę George’a w spektaklu „Kto się boi Virginii Woolf?” Edwarda Albeego w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego na scenie Teatru Wybrzeże
  • 2019 – Nominacja do nagrody Złotego Szczeniaka na Festiwalu Aktorstwa Filmowego im. Tadeusza Szymkowa za najlepszą drugoplanową rolę męską[12]

Dyskografia

edytuj
  • Tunel według Jacka Kaczmarskiego, Agencja Artystyczna MTJ, 2006
  • Szara, Sztywny Pal Azji, 2017

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Werdykt jury 60. Kaliskich Spotkań Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej. teatr.kalisz.pl, 26 września 2020. [dostęp 2021-10-04].
  2. ↑ Personalidade: Mirosław Baka (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2018-07-30]. (port.).
  3. ↑ a b c d e Aga Stalińska, Mirosław Baka: Straciłem kontakt z ojcem, gdy miałem 15 lat, „Dobry Tydzień”, 12 marca 2018
  4. ↑ Absolwenci LO nr II im. Chreptowicza z 1982 roku. Absolwenci Chreptusa. [dostęp 2010-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-18)]. (pol.).
  5. ↑ Cała Polska chroni dzieci. Wiara.pl. [dostęp 2021-07-01]. (pol.).
  6. ↑ Był przeciwnikiem gejów! Jedna rozmowa zmieniła wszystko [online], swiatseriali.interia.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  7. ↑ a b Największe gwiazdy polskiego kina na przyznaniu medali „Zasłużony Kulturze”. afterparty.pl. [dostęp 2014-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-30)]. (pol.).
  8. ↑ Splendor Gedanensis 2016. Dali najwięcej gdańskiej kulturze. Oficjalny serwis Miasta Gdańska. [dostęp 2010-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-30)]. (pol.).
  9. ↑ M.P. z 1997 r. nr 12, poz. 90 – pkt 20.
  10. ↑ Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. Oficjalny serwis Miasta Gdańska. [dostęp 2016-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-30)]. (pol.).
  11. ↑ Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny”. Oficjalny serwis Miasta Gdańska. [dostęp 2015-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-07)]. (pol.).
  12. ↑ Legiony. [dostęp 2019-11-05].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mirosław_Baka&oldid=74580839”