Mirosław Milewski (generał MO)
Mirosław Milewski (ur. 1 maja 1928 w Lipsku, zm. 23 lutego 2008 w Warszawie) – polski inżynier rolnik, działacz komunistyczny, generał dywizji Milicji Obywatelskiej, funkcjonariusz Służby Bezpieczeństwa, członek Biura Politycznego i sekretarz Komitetu Centralnego PZPR (1981–1985). Minister spraw wewnętrznych w latach 1980–1981.
| ||
![]() | ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1928 Lipsk | |
Data i miejsce śmierci | 23 lutego 2008 Warszawa | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1944–1985 | |
Jednostki | ![]()
| |
Stanowiska | dyrektor Departamentu I MSW, minister spraw wewnętrznych PRL, członek Biura Politycznego KC PZPR i sekretarz KC PZPR | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
| ||
Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1928 Lipsk | |
Data i miejsce śmierci | 23 lutego 2008 Warszawa | |
Minister spraw wewnętrznych | ||
Okres | od 8 października 1980 do 31 lipca 1981 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Poprzednik | Stanisław Kowalczyk | |
Następca | Czesław Kiszczak |
ŻyciorysEdytuj
Syn Bolesława i Anastazji. W 1944 wstąpił do Armii Czerwonej na okres około trzech miesięcy. W 1945 podjął współpracę z sowieckim kontrwywiadem wojskowym SMIERSZ, w wyniku czego aresztowanych zostało wielu członków Armii Krajowej[1].
Udział w stalinowskim aparacie bezpieczeństwa rozpoczął w 1944 roku w Urzędzie Bezpieczeństwa w Augustowie, który obok oddziałów 50 Armii radzieckiej, wojsk NKWD oraz wydzielonych oddziałów LWP[2], jest odpowiedzialny za obławę augustowską (lipiec 1945). Mirosław Milewski brał czynny udział w zatrzymaniu zamordowanych później Polaków[3].
Do 1958 służył w powiatowych i wojewódzkich ogniwach aparatu bezpieczeństwa. Od początku lat 60. pracował w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, początkowo w Wojewódzkim Urzędzie w Białymstoku. W latach 1962–1971 był wicedyrektorem i dyrektorem Departamentu I MSW, od 1971 wiceministrem spraw wewnętrznych. W latach 1980–1981 minister spraw wewnętrznych.
Generał brygady MO od 1971. Nominację wręczył przewodniczący Rady Państwa Józef Cyrankiewicz[potrzebny przypis]. Generał dywizji MO od 1979. Nominację wręczył przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński[potrzebny przypis].
W latach 1945–1948 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1971–1980 zastępca członka, a od 1980 członek Komitetu Centralnego PZPR. Od lipca 1981 był członkiem Biura Politycznego i sekretarzem KC PZPR. Od 1981 był także przewodniczącym Komisji Prawa i Praworządności KC PZPR. W latach 1981–1983 był członkiem Komisji KC PZPR powołanej dla wyjaśnienia przyczyn i przebiegu konfliktów społecznych w dziejach Polski Ludowej[4]. Do połowy lat 80. zaliczany był do bliskich współpracowników gen. Wojciecha Jaruzelskiego.
Był także członkiem i aktywnym działaczem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W latach 1974–1985 członek Rady Naczelnej, a w latach 1979–1985 wiceprezes Zarządu Głównego ZBoWiD.
Powiązany z aferą „Żelazo” i zabójstwem księdza Jerzego Popiełuszki. W 2004 prof. Andrzej Paczkowski ujawnił dokument ze swego prywatnego archiwum, który obłożony był zastrzeżeniem, że może zostać ujawniony dopiero w 2010. Dokument będący notatką z narady, która odbyła się przed południem 25 października 1984 w Urzędzie Rady Ministrów, został spisany przez Wiesława Górnickiego, doradcę premiera. Uczestniczyli w niej premier gen. Wojciech Jaruzelski, szef URM gen. Michał Janiszewski oraz płk Bogusław Kołodziejczak.
Morderca księdza, Grzegorz Piotrowski, zeznał, że miał poparcie w aparacie władzy, a konkretnie sekretarza KC PZPR, gen. Mirosława Milewskiego:
Politycznym inspiratorem porwania – niezależnie od indywidualnego fanatyzmu sprawcy – mógł być wyłącznie towarzysz Mirosław Milewski [...] Towarzysz premier, podzielając dezaprobatę zebranych dla działalności tow. Milewskiego i nie podając w wątpliwość politycznej, a może i osobistej odpowiedzialności za uprowadzenie, a być może i za morderstwo na osobie ks. Popiełuszki, sprzeciwił się jednocześnie podejmowaniu decyzji personalnych na XVII Plenum KC PZPR, które miało się wkrótce rozpocząć[5].
W 1985 został usunięty ze wszystkich stanowisk w partii i państwie, a następnie przeniesiony na emeryturę. W 1990 na krótko aresztowany.
Zmarł 23 lutego 2008 w Warszawie, został pochowany w rodzinnym grobie na Cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej[6].
OdznaczeniaEdytuj
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Srebrna Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”
- Brązowa Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”
- Medal pamiątkowy „30 lat MO i SB”
- Jubileuszowy Medal 100. Rocznicy Urodzin Georgi Dymitrowa (Bułgaria, 1983)[7]
- i inne.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Praca zbiorowa: Aparat Bezpieczeństwa w Polsce, Kadra kierownicza, Tom III. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu, 2008, s. 11. ISBN 978-83-60464-80-9. Cytat: AIPN 0604/1629.
- ↑ Obława Augustowska – nowe informacje
- ↑ Marcin Dzierżanowski, Anita Blinkiewicz: W służbie Moskwy. wprost.pl, 2005-07-17.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 177 (11 529), 4–6 września 1981, s. 2.
- ↑ Piotr Lipiński: Kto kazał zamordować ks. Popiełuszkę? Milewski: to nie ja. gazeta.pl, 2004-10-05.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
- ↑ „Wojskowy Przegląd Historyczny”, nr 1 (107), styczeń–marzec 1984, s. 116.
BibliografiaEdytuj
- W. Borodziej, J. Kochanowski: PRL w oczach Stasi. Tom II. Dokumenty z lat 1980–1983, Wydawnictwo Fakt, Warszawa 1996, ISBN 83-85776-82-6
- H. P. Kosk, L. Kosk: Generalicja polska. T. II. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0. OCLC 69534875.
- L. Kowalski: Generał ze skazą. Biografia wojskowa gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Warszawa: Wydawnictwo RYTM, 2001. ISBN 83-88794-43-4. OCLC 830291461.
- Kronika komunizmu w Polsce (oprac. zbiorowe), Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2009, ISBN 978-83-7447-087-2
- Kto jest kim w Polsce 1984, Lidia Becela (red.), Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, ISBN 83-223-2073-6, OCLC 830254920 .
- M. Czajka, M. Kamler, W. Sienkiewicz: Leksykon Historii Polski. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1995. ISBN 83-214-1042-1. OCLC 69545827.
- T. Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991. ISBN 83-01-10386-8. OCLC 69290887.
- Leksykon duchowieństwa represjonowanego w PRL w latach 1945–1989: praca zbiorowa, Jerzy Myszor (red.), Julita Anteczek, t. 1, Warszawa: Wydawnictwo Verbinum, 2002, ISBN 83-7192-143-8, OCLC 749272042 .
- A. Paczkowski: Pół wieku dziejów Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-14487-4
- P. Pytlakowski: Republika MSW. Warszawa: Wydawnictwo Andy Grafik, 1991. ISBN 83-85265-11-2. OCLC 830495462.
- P. K. Raina: Kardynał Wyszyński i Solidarność, Wydawnictwo „von borowiecky”, 2005
- M. F. Rakowski: Dzienniki polityczne 1984–1986, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2005
- W. Roszkowski: Historia Polski, 1914–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992
- J. Stroynowski (red.): Who is who in the Socialist countries of Europe : a biographical encyclopedia of more than 12,600 leading personalities in Albania, Bulgaria, Czechoslovakia, German Democratic Republic, Hungary, Poland, Romania, Yugoslavia 1989, tom 3, K.G. Saur Pub., 1989
- R. Szczepkowska: Ks. Jerzy Popiełuszko: życie i śmierć : dokumenty i wspomnienia, Polemika, 1986
- Tajne dokumenty Biura Politycznego. 1980–1981, Wyd. „Ajaks”, Londyn 1991
- R. Terlecki: Miecz i tarcza komunizmu: historia aparatu bezpieczeństwa w Polsce, 1944–1990, Wydawnictwo Literackie, 2007
- VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7–8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979