Mirosław Milewski (generał MO)
Mirosław Milewski (ur. 1 maja 1928 w Lipsku, zm. 23 lutego 2008 w Warszawie) – polski inżynier rolnik, działacz komunistyczny, generał dywizji Milicji Obywatelskiej, funkcjonariusz Służby Bezpieczeństwa, członek Biura Politycznego i sekretarz Komitetu Centralnego PZPR (1981–1985). Minister spraw wewnętrznych w latach 1980–1981.
| ||
| ||
 generał dywizji MO
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1928 Lipsk | |
| Data i miejsce śmierci | 23 lutego 2008 Warszawa | |
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1944–1985 | |
| Jednostki |  Armia Czerwona (1944)
| |
| Stanowiska | dyrektor Departamentu I MSW, minister spraw wewnętrznych PRL, członek Biura Politycznego KC PZPR i sekretarz KC PZPR | |
| Odznaczenia | ||
        
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1928 Lipsk | |
| Data i miejsce śmierci | 23 lutego 2008 Warszawa | |
| Minister spraw wewnętrznych | ||
| Okres | od 8 października 1980 do 31 lipca 1981 | |
| Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
| Poprzednik | Stanisław Kowalczyk | |
| Następca | Czesław Kiszczak | |
ŻyciorysEdytuj
Syn Bolesława i Anastazji. W 1944 wstąpił do Armii Czerwonej na okres około trzech miesięcy. W 1945 podjął współpracę z sowieckim kontrwywiadem wojskowym SMIERSZ, w wyniku czego aresztowanych zostało wielu członków Armii Krajowej[1].
Udział w stalinowskim aparacie bezpieczeństwa rozpoczął w 1944 roku w Urzędzie Bezpieczeństwa w Augustowie, który obok oddziałów 50 Armii radzieckiej, wojsk NKWD oraz wydzielonych oddziałów LWP[2], jest odpowiedzialny za obławę augustowską (lipiec 1945). Mirosław Milewski brał czynny udział w zatrzymaniu zamordowanych później Polaków[3].
Do 1958 służył w powiatowych i wojewódzkich ogniwach aparatu bezpieczeństwa. Od początku lat 60. pracował w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, początkowo w Wojewódzkim Urzędzie w Białymstoku. W latach 1962–1971 był wicedyrektorem i dyrektorem Departamentu I MSW, od 1971 wiceministrem spraw wewnętrznych. W latach 1980–1981 minister spraw wewnętrznych.
Generał brygady Służby Bezpieczeństwa od 1971. Nominację wręczył przewodniczący Rady Państwa Józef Cyrankiewicz. Generał dywizji SB od 1979. Nominację wręczył przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński.
W latach 1945–1948 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1971–1980 zastępca członka, a od 1980 członek Komitetu Centralnego PZPR. Od lipca 1981 był członkiem Biura Politycznego i sekretarzem KC PZPR. Od 1981 był także przewodniczącym Komisji Prawa i Praworządności KC PZPR. Do połowy lat 80. zaliczany był do bliskich współpracowników gen. Wojciecha Jaruzelskiego.
Był także członkiem i aktywnym działaczem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W latach 1974–1985 członek Rady Naczelnej, a w latach 1979–1985 wiceprezes Zarządu Głównego ZBoWiD.
Powiązany z aferą „Żelazo” i zabójstwem księdza Jerzego Popiełuszki. W 2004 prof. Andrzej Paczkowski ujawnił dokument ze swego prywatnego archiwum, który obłożony był zastrzeżeniem, że może zostać ujawniony dopiero w 2010. Dokument będący notatką z narady, która odbyła się przed południem 25 października 1984 w Urzędzie Rady Ministrów, został spisany przez Wiesława Górnickiego, doradcę premiera. Uczestniczyli w niej premier gen. Wojciech Jaruzelski, szef URM gen. Michał Janiszewski oraz płk Bogusław Kołodziejczak.
Morderca księdza, Grzegorz Piotrowski, zeznał, że miał poparcie w aparacie władzy, a konkretnie sekretarza KC PZPR, gen. Mirosława Milewskiego:
Politycznym inspiratorem porwania – niezależnie od indywidualnego fanatyzmu sprawcy – mógł być wyłącznie towarzysz Mirosław Milewski [...] Towarzysz premier, podzielając dezaprobatę zebranych dla działalności tow. Milewskiego i nie podając w wątpliwość politycznej, a może i osobistej odpowiedzialności za uprowadzenie, a być może i za morderstwo na osobie ks. Popiełuszki, sprzeciwił się jednocześnie podejmowaniu decyzji personalnych na XVII Plenum KC PZPR, które miało się wkrótce rozpocząć[4].
W 1985 został usunięty ze wszystkich stanowisk w partii i państwie, a następnie przeniesiony na emeryturę. W 1990 na krótko aresztowany.
Zmarł 23 lutego 2008 w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej.
OdznaczeniaEdytuj
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Srebrna Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”
- Brązowa Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”
- Medal pamiątkowy „30 lat MO i SB”
- Jubileuszowy Medal 100. Rocznicy Urodzin Georgi Dymitrowa (Bułgaria, 1983)[5]
- i inne.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Praca zbiorowa: Aparat Bezpieczeństwa w Polsce, Kadra kierownicza, Tom III. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu, 2008, s. 11. ISBN 978-83-60464-80-9. Cytat: AIPN 0604/1629.
- ↑ Obława Augustowska – nowe informacje
- ↑ Marcin Dzierżanowski, Anita Blinkiewicz: W służbie Moskwy. wprost.pl, 2005-07-17.
- ↑ Piotr Lipiński: Kto kazał zamordować ks. Popiełuszkę? Milewski: to nie ja. gazeta.pl, 2004-10-05.
- ↑ „Wojskowy Przegląd Historyczny”, nr 1 (107), styczeń–marzec 1984, str. 116.
BibliografiaEdytuj
- W. Borodziej, J. Kochanowski: PRL w oczach Stasi. Tom II. Dokumenty z lat 1980–1983, Wydawnictwo Fakt, Warszawa 1996, ISBN 83-85776-82-6
- H. P. Kosk, L. Kosk: Generalicja polska. T. II. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0. OCLC 69534875.
- L. Kowalski: Generał ze skazą. Biografia wojskowa gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Warszawa: Wydawnictwo RYTM, 2001. ISBN 83-88794-43-4. OCLC 830291461.
- Kronika komunizmu w Polsce (oprac. zbiorowe), Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2009, ISBN 978-83-7447-087-2
- Kto jest kim w Polsce 1984, Lidia Becela (red.), Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, ISBN 83-223-2073-6, OCLC 830254920.
- M. Czajka, M. Kamler, W. Sienkiewicz: Leksykon Historii Polski. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1995. ISBN 83-214-1042-1. OCLC 69545827.
- T. Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991. ISBN 83-01-10386-8. OCLC 69290887.
- Leksykon duchowieństwa represjonowanego w PRL w latach 1945–1989: praca zbiorowa, Jerzy Myszor (red.), Julita Anteczek, t. 1, Warszawa: Wydawnictwo Verbinum, 2002, ISBN 83-7192-143-8, OCLC 749272042.
- A. Paczkowski: Pół wieku dziejów Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-14487-4
- P. Pytlakowski: Republika MSW. Warszawa: Wydawnictwo Andy Grafik, 1991. ISBN 83-85265-11-2. OCLC 830495462.
- P. K. Raina: Kardynał Wyszyński i Solidarność, Wydawnictwo „von borowiecky”, 2005
- M. F. Rakowski: Dzienniki polityczne 1984–1986, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2005
- W. Roszkowski: Historia Polski, 1914–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992
- J. Stroynowski (red.): Who is who in the Socialist countries of Europe : a biographical encyclopedia of more than 12,600 leading personalities in Albania, Bulgaria, Czechoslovakia, German Democratic Republic, Hungary, Poland, Romania, Yugoslavia 1989, tom 3, K.G. Saur Pub., 1989
- R. Szczepkowska: Ks. Jerzy Popiełuszko: życie i śmierć : dokumenty i wspomnienia, Polemika, 1986
- Tajne dokumenty Biura Politycznego. 1980–1981, Wyd. „Ajaks”, Londyn 1991
- R. Terlecki: Miecz i tarcza komunizmu: historia aparatu bezpieczeństwa w Polsce, 1944–1990, Wydawnictwo Literackie, 2007
- VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7–8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979