Mirosław Milewski (generał MO)

oficer służby bezpieczeństwa w PRL, minister

Mirosław Milewski (ur. 1 maja 1928 w Lipsku, zm. 23 lutego 2008 w Warszawie) – polski inżynier rolnik, działacz komunistyczny, generał dywizji Milicji Obywatelskiej, funkcjonariusz Służby Bezpieczeństwa, członek Biura Politycznego i sekretarz Komitetu Centralnego PZPR (1981–1985). Minister spraw wewnętrznych w latach 1980–1981.

Mirosław Milewski
Ilustracja
generał dywizji MO generał dywizji MO
Data i miejsce urodzenia 1 maja 1928
Lipsk
Data i miejsce śmierci 23 lutego 2008
Warszawa
Przebieg służby
Lata służby 1944–1985
Jednostki Red Army Badge.svgArmia Czerwona (1944)

Palemka MO.svg Milicja Obywatelska (1944–1985)

Stanowiska dyrektor Departamentu I MSW, minister spraw wewnętrznych PRL, członek Biura Politycznego KC PZPR i sekretarz KC PZPR
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy I klasy Order Krzyża Grunwaldu III klasy Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej” Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Srebrna Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” Brązowa Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej”
Mirosław Milewski
Data i miejsce urodzenia 1 maja 1928
Lipsk
Data i miejsce śmierci 23 lutego 2008
Warszawa
Minister spraw wewnętrznych
Okres od 8 października 1980
do 31 lipca 1981
Przynależność polityczna Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik Stanisław Kowalczyk
Następca Czesław Kiszczak

ŻyciorysEdytuj

Syn Bolesława i Anastazji. W 1944 wstąpił do Armii Czerwonej na okres około trzech miesięcy. W 1945 podjął współpracę z sowieckim kontrwywiadem wojskowym SMIERSZ, w wyniku czego aresztowanych zostało wielu członków Armii Krajowej[1].

Udział w stalinowskim aparacie bezpieczeństwa rozpoczął w 1944 roku w Urzędzie Bezpieczeństwa w Augustowie, który obok oddziałów 50 Armii radzieckiej, wojsk NKWD oraz wydzielonych oddziałów LWP[2], jest odpowiedzialny za obławę augustowską (lipiec 1945). Mirosław Milewski brał czynny udział w zatrzymaniu zamordowanych później Polaków[3].

Do 1958 służył w powiatowych i wojewódzkich ogniwach aparatu bezpieczeństwa. Od początku lat 60. pracował w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, początkowo w Wojewódzkim Urzędzie w Białymstoku. W latach 1962–1971 był wicedyrektorem i dyrektorem Departamentu I MSW, od 1971 wiceministrem spraw wewnętrznych. W latach 1980–1981 minister spraw wewnętrznych.

Generał brygady MO od 1971. Nominację wręczył przewodniczący Rady Państwa Józef Cyrankiewicz[potrzebny przypis]. Generał dywizji MO od 1979. Nominację wręczył przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński[potrzebny przypis].

W latach 1945–1948 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1971–1980 zastępca członka, a od 1980 członek Komitetu Centralnego PZPR. Od lipca 1981 był członkiem Biura Politycznego i sekretarzem KC PZPR. Od 1981 był także przewodniczącym Komisji Prawa i Praworządności KC PZPR. W latach 1981–1983 był członkiem Komisji KC PZPR powołanej dla wyjaśnienia przyczyn i przebiegu konfliktów społecznych w dziejach Polski Ludowej[4]. Do połowy lat 80. zaliczany był do bliskich współpracowników gen. Wojciecha Jaruzelskiego.

Był także członkiem i aktywnym działaczem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W latach 1974–1985 członek Rady Naczelnej, a w latach 1979–1985 wiceprezes Zarządu Głównego ZBoWiD.

Powiązany z aferą „Żelazo” i zabójstwem księdza Jerzego Popiełuszki. W 2004 prof. Andrzej Paczkowski ujawnił dokument ze swego prywatnego archiwum, który obłożony był zastrzeżeniem, że może zostać ujawniony dopiero w 2010. Dokument będący notatką z narady, która odbyła się przed południem 25 października 1984 w Urzędzie Rady Ministrów, został spisany przez Wiesława Górnickiego, doradcę premiera. Uczestniczyli w niej premier gen. Wojciech Jaruzelski, szef URM gen. Michał Janiszewski oraz płk Bogusław Kołodziejczak.

Morderca księdza, Grzegorz Piotrowski, zeznał, że miał poparcie w aparacie władzy, a konkretnie sekretarza KC PZPR, gen. Mirosława Milewskiego:

Politycznym inspiratorem porwania – niezależnie od indywidualnego fanatyzmu sprawcy – mógł być wyłącznie towarzysz Mirosław Milewski [...] Towarzysz premier, podzielając dezaprobatę zebranych dla działalności tow. Milewskiego i nie podając w wątpliwość politycznej, a może i osobistej odpowiedzialności za uprowadzenie, a być może i za morderstwo na osobie ks. Popiełuszki, sprzeciwił się jednocześnie podejmowaniu decyzji personalnych na XVII Plenum KC PZPR, które miało się wkrótce rozpocząć[5].

W 1985 został usunięty ze wszystkich stanowisk w partii i państwie, a następnie przeniesiony na emeryturę. W 1990 na krótko aresztowany.

Zmarł 23 lutego 2008 w Warszawie, został pochowany w rodzinnym grobie na Cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej[6].

OdznaczeniaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Praca zbiorowa: Aparat Bezpieczeństwa w Polsce, Kadra kierownicza, Tom III. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu, 2008, s. 11. ISBN 978-83-60464-80-9. Cytat: AIPN 0604/1629.
  2. ↑ Obława Augustowska – nowe informacje
  3. ↑ Marcin Dzierżanowski, Anita Blinkiewicz: W służbie Moskwy. wprost.pl, 2005-07-17.
  4. ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 177 (11 529), 4–6 września 1981, s. 2.
  5. ↑ Piotr Lipiński: Kto kazał zamordować ks. Popiełuszkę? Milewski: to nie ja. gazeta.pl, 2004-10-05.
  6. ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
  7. ↑ „Wojskowy Przegląd Historyczny”, nr 1 (107), styczeń–marzec 1984, s. 116.

BibliografiaEdytuj

  • W. Borodziej, J. Kochanowski: PRL w oczach Stasi. Tom II. Dokumenty z lat 1980–1983, Wydawnictwo Fakt, Warszawa 1996, ​ISBN 83-85776-82-6​
  • H. P. Kosk, L. Kosk: Generalicja polska. T. II. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0. OCLC 69534875.
  • L. Kowalski: Generał ze skazą. Biografia wojskowa gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Warszawa: Wydawnictwo RYTM, 2001. ISBN 83-88794-43-4. OCLC 830291461.
  • Kronika komunizmu w Polsce (oprac. zbiorowe), Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2009, ​ISBN 978-83-7447-087-2​
  • Kto jest kim w Polsce 1984, Lidia Becela (red.), Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, ISBN 83-223-2073-6, OCLC 830254920.
  • M. Czajka, M. Kamler, W. Sienkiewicz: Leksykon Historii Polski. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1995. ISBN 83-214-1042-1. OCLC 69545827.
  • T. Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991. ISBN 83-01-10386-8. OCLC 69290887.
  • Leksykon duchowieństwa represjonowanego w PRL w latach 1945–1989: praca zbiorowa, Jerzy Myszor (red.), Julita Anteczek, t. 1, Warszawa: Wydawnictwo Verbinum, 2002, ISBN 83-7192-143-8, OCLC 749272042.
  • A. Paczkowski: Pół wieku dziejów Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ​ISBN 83-01-14487-4​
  • P. Pytlakowski: Republika MSW. Warszawa: Wydawnictwo Andy Grafik, 1991. ISBN 83-85265-11-2. OCLC 830495462.
  • P. K. Raina: Kardynał Wyszyński i Solidarność, Wydawnictwo „von borowiecky”, 2005
  • M. F. Rakowski: Dzienniki polityczne 1984–1986, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2005
  • W. Roszkowski: Historia Polski, 1914–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992
  • J. Stroynowski (red.): Who is who in the Socialist countries of Europe : a biographical encyclopedia of more than 12,600 leading personalities in Albania, Bulgaria, Czechoslovakia, German Democratic Republic, Hungary, Poland, Romania, Yugoslavia 1989, tom 3, K.G. Saur Pub., 1989
  • R. Szczepkowska: Ks. Jerzy Popiełuszko: życie i śmierć : dokumenty i wspomnienia, Polemika, 1986
  • Tajne dokumenty Biura Politycznego. 1980–1981, Wyd. „Ajaks”, Londyn 1991
  • R. Terlecki: Miecz i tarcza komunizmu: historia aparatu bezpieczeństwa w Polsce, 1944–1990, Wydawnictwo Literackie, 2007
  • VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7–8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mirosław_Milewski_(generał_MO)&oldid=62878764”