Mirosław Sadowski (prawnik)
Mirosław Sadowski (ur. 28 stycznia 1964 w Obornikach Śląskich[1][2]) – polski prawnik, sędzia Sądu Najwyższego, profesor nauk społecznych we dziedzinie nauk prawnych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Wrocławskiego, specjalista w zakresie doktryn politycznych i prawnych.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1964 |
| doktor habilitowany nauk prawnych | |
| Specjalność: historia doktryn politycznych i prawnych, doktryny polityczno-prawne | |
| Doktorat |
2000 – prawo |
| Habilitacja |
2011 – prawo |
| profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Wrocławskiego | |
Życiorys edytuj
Jest absolwentem XII Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego we Wrocławiu (1983) i studiów prawniczych na Uniwersytecie Wrocławskim (1990)[2]. W 2000 na podstawie napisanej pod kierunkiem Marka Maciejewskiego rozprawy pt. Państwo w doktrynie papieża Leona XIII otrzymał na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego stopień naukowy doktora nauk prawnych w zakresie prawa, specjalność: doktryny polityczno-prawne. Tam też w 2011 na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Godność człowieka i dobro wspólne w papieskim nauczaniu społecznym (1878–2005) uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa, specjalność: doktryny polityczne i prawne[3].
Był stypendystą Konrad Adenauer Stiftung (1991), Fridrich Ebert Stiftung (1993) i Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (1994). Odbył staże naukowe na uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i Uniwersytecie im. Tarasa Szewczenki w Kijowie[4].
W 2013 został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Wrocławskiego, zatrudnionym w Katedrze Doktryn Politycznych i Prawnych Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii[3].
W latach 1992–1995 odbył aplikację radcowską, a następnie wykonywał zawód radcy prawnego we Wrocławiu (do 2018). Był członkiem Okręgowej Rady Radców Prawnych we Wrocławiu (2001–2018), wicedziekanem OIRP we Wrocławiu (2013–2018), członkiem Krajowej Rady Radców Prawnych (2013–2018) oraz ekspertem Ośrodka Badań Studiów i Legislacji przy Krajowej Radzie Radców Prawnych. Był ekspertem Zespołu do spraw zapobiegania przestępstwom wynikającym z nienawiści religijnej i rasowej powołanego przez Ministra Sprawiedliwości (2017–2018)[4].
W 2018 w trakcie kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce zgłosił swoją kandydaturę na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego[5]. W 2018 prezydent Andrzej Duda powołał go do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego[6]. Orzeka w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych SN. W wyroku z dnia 8 listopada 2021 w sprawie Dolińska-Ficek i Ozimek przeciwko Polsce Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał, że Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych nie jest niezawisłym i bezstronnym sądem ustanowionym ustawą w rozumieniu art. 6 ust. 1 EKPC, gdyż „na procedurę powoływania sędziów nadmiernie wpłynęły organy władzy ustawodawczej i wykonawczej”[7]. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 21 grudnia 2023 (C-718/21) uznał, że „wszystkie elementy zarówno systemowe, jak i dotyczące konkretnych okoliczności faktycznych, które charakteryzowały powołanie sędziów IKNiSP, skutkują tym, że ten organ nie ma statusu niezawisłego i bezstronnego sądu”[8]. Mimo tych wyroków kontynuuje orzekanie w IKNiSP SN.
Publikacje edytuj
- Islam. Religia i prawo, Warszawa 2017.
Przypisy edytuj
- ↑ Sadowski, Mirosław (1964- ). bn.org.pl. [dostęp 2018-10-07].
- ↑ a b Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007, s. 3037
- ↑ a b Dr hab. Mirosław Sadowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-11-03].[martwy link]
- ↑ a b Sąd Najwyższy - Nota biograficzna - Mirosław Sadowski [online], sadnajwyzszy [dostęp 2020-06-17] (pol.).
- ↑ Lista kandydatów do Sądu Najwyższego. krs.pl. [dostęp 2018-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-03)].
- ↑ Prezydent powołał nowych sędziów Sądu Najwyższego. prezydent.pl, 10 października 2018. [dostęp 2018-11-03].
- ↑ http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-213200
- ↑ CURIA - Dokumenty [online], curia.europa.eu [dostęp 2024-03-16].