Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1934
II Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej odbyły się w dniach od 27 maja do 10 czerwca 1934 roku (częściowo wskutek udanych zabiegów Benito Mussoliniego) we Włoszech. O organizację turnieju finałowego starała się również Szwecja. Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej podjęła decyzję o wyborze gospodarza na kongresie w październiku 1932 roku w Sztokholmie. Były to pierwsze mistrzostwa, do których drużyny musiały się kwalifikować. Na kongresie ustalono pięć punktów uściślających zasady wyłaniania uczestników mistrzostw:
- w ciągu 12 miesięcy muszą odbyć się mecze eliminacyjne i finałowe
- liczba drużyn w finałach nie może być większa niż 16
- przy zgłoszeniu większej ilości chętnych należy przeprowadzić eliminacje
- mecze eliminacyjne należy rozlosować
- zasady rozgrywek podczas eliminacji pozostawić zainteresowanym federacjom, w porozumieniu z FIFA.
| |||
| |||
Dyscyplina | piłka nożna | ||
Organizator | FIFA | ||
Szczegóły turnieju | |||
Gospodarz | ![]() | ||
Otwarcie | 27 maja, Florencja | ||
Zamknięcie (finał) | 10 czerwca, Rzym | ||
Liczba drużyn | 16 (z 4 konfederacji) | ||
Liczba aren | 8 (w 8 miastach) | ||
I miejsce | ![]() | ||
II miejsce | ![]() | ||
III miejsce | ![]() | ||
Statystyki turnieju | |||
Liczba meczów | 17 | ||
Liczba bramek | 70 (4,12 na mecz) | ||
Oglądalność | 358 000 (21 059 na mecz) | ||
Król strzelców | ![]() | ||
Strona internetowa |
W strefie południowoamerykańskiej awans bez gry uzyskały reprezentacja Brazylii i reprezentacja Argentyny. Obrońca tytułu, reprezentacja Urugwaju, nie wystartowała w ogóle. Po raz pierwszy pojawił się przedstawiciel Afryki – reprezentacja Egiptu. Do eliminacji przystąpiły 32 drużyny, a 16 z nich zagrało w turnieju finałowym. Reprezentacja Włoch została drugim w historii mistrzem świata pokonując 2−1 w meczu finałowym rozegranym 10 czerwca w Rzymie na Stadio del Partia Nazionale Fascista (obecnie Stadio Olimpico) reprezentację Czechosłowacji. Po raz pierwszy do wyłonienia zwycięzcy potrzebna była dogrywka. W turnieju zadebiutowały reprezentacje Austrii, Czechosłowacji, Egiptu, Hiszpanii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Szwecji, Węgier i Włoch.
Eliminacje i uczestnicyEdytuj
W eliminacjach dało się zauważyć nieobecność kilku znaczących reprezentacji. Zdobywca poprzedniego tytułu - reprezentacja Urugwaju, odmówiła udziału w turnieju, z powodu braku występu w mistrzostwach świata w 1930 reprezentacji Włoch i wielu innych europejskich drużyn. W rezultacie mundial w 1934 roku był jedynym, w którym nie wzięli udziału obrońcy tytułu. Startu odmówiły także drużyny z Wielkiej Brytanii, które miały największe piłkarskie doświadczenie. Reprezentacja Włoch po raz pierwszy i jedyny nie miała zagwarantowanego miejsca w finałach jako gospodarz. Tylko 10 spośród wszystkich startujących, a zaledwie 4 finalistów, było spoza Europy. Eliminacje strefy Ameryki Północnej odbyły się w Rzymie na trzy dni przed turniejem. Udział wzięły tylko 2 drużyny: reprezentacja Stanów Zjednoczonych i przegrana reprezentacja Meksyku, która wróciła do domu po rozegraniu jednego spotkania.
Ostatecznie na mundial zakwalifikowały się:
Drużyna | Grupa kwalifikacyjna | Strefa kwalifikacyjna | Liczba występów do tej pory | Najlepszy wynik | Ostatni występ |
---|---|---|---|---|---|
Austria | 4 (2) | UEFA | debiutant | ||
Belgia | 7 (2) | UEFA | 1 | Faza Grupowa (1930) | 1930 |
Czechosłowacja | 5 | UEFA | debiutant | ||
Francja | 8 (2) | UEFA | 1 | Faza Grupowa (1930) | 1930 |
Hiszpania | 2 | UEFA | debiutant | ||
Holandia | 7 | UEFA | debiutant | ||
III Rzesza | 8 | UEFA | debiutant | ||
Rumunia | 6 (2) | UEFA | 1 | Faza Grupowa (1930) | 1930 |
Szwajcaria | 6 | UEFA | debiutant | ||
Szwecja | 1 | UEFA | debiutant | ||
Węgry | 4 | UEFA | debiutant | ||
Włochy | 3 | UEFA | debiutant | ||
Argentyna | 10 | CONMEBOL | 1 | II miejsce (1930) | 1930 |
Brazylia | 9 | CONMEBOL | 1 | Faza grupowa (1930) | 1930 |
Stany Zjednoczone | III stopień | CONCACAF | 1 | III miejsce (1930) | 1930 |
Egipt | 12 | CAF i AFC | debiutant |
Składy drużynEdytuj
StadionyEdytuj
SędziowieEdytuj
- Luis Baert - 1 spotkanie (jako sędzia główny)
- Rinaldo Barlassina - 3 spotkania
- Alois Beranek - 1 spotkanie
- Alfred Birlem - 1 spotkanie
- Ferruccio Bonivento - 0 spotkań
- Erwin Braun - 1 spotkanie
- Camillo Caironi - 0 spotkań
- Ettore Carminati - 0 spotkań
- Albino Carraro - 1 spotkanie
- Generoso Dattilo - 0 spotkań
- Ivan Eklind - 3 spotkania (w tym mecz finałowy)
- Pedro Escartin - 0 spotkań
- Mihaly Ivancsics - 0 spotkań
- John Langenus - 1 spotkanie
- Francesco Mattea - 2 spotkania
- Ermenegildo Melandri - 0 spotkań
- Rene Mercet - 2 spotkania
- Youssof Mohammed - 0 spotkań
- Johannes van Moorsel - 1 spotkanie
- Otello Sassi - 0 spotkań
- Giuseppe Scarpi - 0 spotkań
- Raffaele Scorzoni - 0 spotkań
- Giuseppe Turbiani - 0 spotkań
John Langenus był jedynym z grona 23 sędziów, który sędziował mecze na mistrzostwach w 1930 roku.
1/8 finałuEdytuj
Wszystkie mecze 1/8 finału zostały rozegrane w dniu 27 maja 1934
27 maja 1934 16:30
|
III Rzesza |
5 − 2 1−2
|
Belgia |
Stadio Giovanni Berta, Florence Widzów: 8000 Sędzia: Francesco Mattea |
27 maja 1934 16:30
|
Hiszpania |
3 − 1 3−0
|
Brazylia |
Stadio Luigi Ferraris, Genua Widzów: 25000 Sędzia: Alfred Birlem |
27 maja 1934 16:30
|
Węgry |
4 − 2 2−2
|
Egipt |
Stadio Giorgio Ascarelli, Neapol Widzów: 12000 Sędzia: Rinaldo Barlassina |
27 maja 1934 16:30
|
Szwajcaria |
3 − 2 2−1
|
Holandia |
Stadio San Siro, Mediolan Widzów: 40000 Sędzia: Ivan Eklind |
27 maja 1934 16:30
|
Włochy |
7 − 1 3−0
|
Stany Zjednoczone |
Stadio Nazionale, Rzym Widzów: 13000 Sędzia: Rene Mercet |
27 maja 1934 16:30
|
Czechosłowacja |
2 − 1 0−1
|
Rumunia |
Stadio Littorio, Triest Widzów: 8000 Sędzia: Jean Langenus |
27 maja 1934 16:30
|
Szwecja |
3 − 2 1−1
|
Argentyna |
Stadio Littorale, Bolonia Widzów: 15000 Sędzia: Eugen Braun |
27 maja 1934 16:30
|
Austria |
3 − 2 1−1
|
Francja |
Stadio Benito Mussolini, Turyn Widzów: 20000 Sędzia: Johannes van Moorsel |
ĆwierćfinałyEdytuj
Wszystkie mecze ćwierćfinałowe odbyły się 31 maja 1934
III Rzesza | 2 - 1 (0-0) raport |
Szwecja | 16:30 – Stadio San Siro, Mediolan Sędzia: Rinaldo Barlassina Widzów: ~15 000 |
Karl Hohmann 60', 63' | Gösta Dunker 82' | ||
Czechosłowacja | 3 - 2 (1-1) raport |
Szwajcaria | 16:30 – Stadio Benito Mussolini, Turyn Sędzia: Alois Beranek Widzów: ~12 000 |
František Svoboda 24' | Leopold Kielholz 18' | ||
Jiří Sobotka 49' | Willy Jäggi 78' | ||
Oldřich Nejedlý 82' | |||
Austria | 2 - 1 (1-0) raport |
Węgry | 16:30 – Stadio Littoriale, Bolonia Sędzia: Francesco Mattea Widzów: ~25 000 |
Johann Horvath 8' | György Sárosi 60' (k.) | ||
Karl Zischek 51' | Imre Markos 63' | ||
Włochy | 1 - 1 pd. (1-1, 1-1, 1-1) raport |
Hiszpania | 16:30 – Stadio Giovanni Berta, Florencja Sędzia: Louis Baert Widzów: ~35 000 |
Giovanni Ferrari 44' | Luis Regueiro 30' | ||
Dodatkowy mecz pomiędzy gospodarzami a Hiszpanią został rozegrany następnego dnia - 1 czerwca
Włochy | 1 - 0 (1-0) raport |
Hiszpania | 16:30 – Stadio Giovanni Berta, Florencja Sędzia: Rene Mercet Widzów: ~45 000 |
Giuseppe Meazza 11' | |||
PółfinałyEdytuj
Obydwa mecze półfinałowe odbyły się 3 czerwca 1934
Czechosłowacja | 3 - 1 (1-0) raport |
III Rzesza | 16:30 – Stadio Nazionale PNF, Rzym Sędzia: Rinaldo Barlassina Widzów: ~10 000 |
Oldřich Nejedlý 19'[b], 71'[c], 80'[d] | Rudolf Noack 62'[e] | ||
Włochy | 1 - 0 (1-0) raport |
Austria | 16:30 – Stadio San Siro, Mediolan Sędzia: Ivan Eklind Widzów: ~60 000 |
Enrique Guaita 19' | |||
Mecz o III miejsceEdytuj
Mecz o brązowy medal został rozegrany 7 czerwca 1934
III Rzesza | 3 - 2 (3-1) raport |
Austria | 17:30 – Stadio Giorgio Ascarelli, Neapol Sędzia: Albino Carraro br />Widzów: ~8 000 |
Ernst Lehner 1'[f], 42' | Johann Horvath 28'[g] | ||
Edmund Conen 27'[h] | Karl Sesta 54'[i] | ||
FinałEdytuj
Mecz finałowy został rozegrany 10 czerwca 1934
Włochy | 2 - 1 pd. (2-1, 1-1, 0-0) raport |
Czechosłowacja | 17:00 – Stadio Nazionale PNF, Rzym Sędzia: Ivan Eklind Widzów: ~45 000 |
Raimundo Orsi 81' | Antonín Puč 76'[j] | ||
Angelo Schiavio 95' | |||
Składy:
Włochy: Gianpiero Combi (c) – Eraldo Monzeglio, Luigi Allemandi - Attilio Ferraris, Luis Monti, Luigi Bertolini - Enrique Guaita, Giuseppe Meazza, Angelo Schiavio, Giovanni Ferrari, Raimundo Orsi
Czechosłowacja: František Plánička (c) – Ladislav Ženíšek, Josef Čtyřoký - Josef Košťálek, Štefan Čambal, Rudolf Krčil - František Junek, František Svoboda, Jiří Sobotka, Oldřich Nejedlý, Antonín Puč
WŁOCHY
1. TYTUŁ MISTRZA ŚWIATA
StrzelcyEdytuj
- 5 goli:
- 4 gole:
- 3 gole:
- 2 gole:
- 1 gol:
- Belis (Argentyna)
- Galateo (Argentyna)
- Bican (Austria)
- Schall (Austria)
- Sesta (Austria)
- Sindelar (Austria)
- Zischek (Austria)
- Leonidas (Brazylia)
- Sobotka (Czechosłowacja)
- Svoboda (Czechosłowacja)
- Nicolas (Francja)
- Verriest (Francja)
- Kobierski (Niemcy)
- Noack (Niemcy)
- Siffling (Niemcy)
- Regueiro (Hiszpania)
- Langara (Hiszpania)
- Smit (Holandia)
- Vente (Holandia)
- Sarosi (Węgry)
- Teleki (Węgry)
- Vincze (Węgry)
- Guaita (Włochy)
- Dobay (Rumunia)
- Abegglen (Szwajcaria)
- Jäggi (Szwajcaria)
- Dunker (Szwecja)
- Kroon (Szwecja)
- Donneli (USA)
CiekawostkiEdytuj
- 11 czerwca 1933 roku - pierwszy, historyczny mecz eliminacyjny MŚ (w poprzednich mistrzostwach nie rozgrywano eliminacji): Szwecja 6-2 Estonia .
- Pierwszy walkower w historii MŚ: reprezentacja Polski nie stawiła się na mecz rewanżowy z reprezentacją Czechosłowacji.
- Pierwsze bezpośrednie transmisje radiowe z meczów finałowych MŚ mają miejsce podczas tychże mistrzostw.
- Gol numer 100 finałów MŚ zdobył Angelo Schiavio (Włochy) w meczu z reprezentacją Stanów Zjednoczonych.
- Zacięta walka między reprezentacją Włoch i reprezentacją Hiszpanii w ćwierćfinale. Po remisie w obfitującym w faule meczu i dogrywce, rozegrano pojedynek barażowy, w którym zwyciężyli Włosi przy wydatnej - zdaniem komentatorów - „pomocy” szwajcarskiego sędziego Rene Merceta.
- Mecz finałowy rozgrywany był na Stadionie Narodowej Partii Faszystowskiej, a cały turniej wykorzystany był przez gospodarzy do propagowania faszyzmu, podobnie jak w roku 1936 podczas XI Letnich Igrzysk Olimpijskich w Berlinie.
Zobacz teżEdytuj
- Król strzelców w piłce nożnej
- Interwencja szwedzkiego bramkarza Andersa Rydberga w pojedynku z Alfredo De Vincenzim (Szwecja-Argentyna)
- Josef Bican zdobywa zwycięskiego gola w meczu Austria-Francja
- Hiszpańscy defensorzy powstrzymują brazylijski atak
- Reprezentacja Stanów Zjednoczonych przed swoim jedynym meczem w mistrzostwach
UwagiEdytuj
- ↑ FIFA początkowo uznawała, że Nejedlý strzelił 4 bramki wraz z piłkarzem Niemiec Edmundem Conenem oraz Włochem Angelo Schiavio. Jednak FIFA zrewidowała te stwierdzenia i w listopadzie 2006 r. postanowiła, że Nejedlý strzelił 5 goli. Został ogłoszony samodzielnym królem strzelców Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej we Włoszech w 1934 r.
- ↑ inne źródła podają, że bramka padła w 21 minucie
- ↑ do końca roku 2006 gol był przyznawany Rudolfowi Krčilowi, jednak zgodnie z decyzją FIFA zdobywcą gola jest Nejedly. Inne źródła podają, że bramka padła w 69 minucie
- ↑ inne źródła podają, że bramka padła w 81 minucie
- ↑ inne źródła podają, że bramka padła w 59 minucie
- ↑ inne źródła podają, że bramka padła w 4 minucie
- ↑ inne źródła podają, że bramka padła w 30 minucie
- ↑ inne źródła podają, że bramka padła w 29 minucie
- ↑ inne źródła podają, że bramka padła w 55 minucie
- ↑ inne źródła podają, że bramka padła w 71 minucie