Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju sprinterskim
Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju sprinterskim odbywają się co roku pod patronatem Międzynarodowej Unii Łyżwiarskiej (ISU). Pierwsze mistrzostwa odbyły się w amerykańskiej miejscowości West Allis w 1970 r. Najczęściej zawody rozgrywano w Holandii (ośmiokrotnie). Kobiety i mężczyźni rywalizują od początku edycji na tych samych zawodach, startując na dystansach 500 i 1000 m.
Najwięcej tytułów wśród kobiet zdobyła reprezentantka NRD Karin Enke, która zwyciężała sześciokrotnie w latach 1980, 1981 i 1983-1987. Wśród mężczyzn najczęściej triumfował reprezentant ZSRR, WNP i Białorusi, Ihar Żalazouski, który był najlepszy w latach 1985, 1986, 1989 i 1991-1993. Dla reprezentacji Polski jedyne dwa medale wywalczyła Erwina Ryś-Ferens, która w latach 1978 i 1985 zajmowała trzecie miejsce.
Od 2020 roku zawody te rozgrywane są co dwa lata, tym samym miejscu i czasie co mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju.
Organizatorzy mistrzostw
edytujMedaliści
edytujKobiety
edytujMężczyźni
edytujTabela medalowa
edytujStan po MŚ 2024.
Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
1 | Stany Zjednoczone | 21 | 23 | 17 | 61 |
2 | ZSRR | 12 | 10 | 8 | 30 |
3 | Holandia | 11 | 15 | 24 | 50 |
4 | Kanada | 10 | 13 | 8 | 31 |
5 | NRD | 10 | 8 | 3 | 21 |
6 | Niemcy | 10 | 6 | 9 | 25 |
7 | Japonia | 7 | 12 | 13 | 32 |
8 | Korea Południowa | 7 | 3 | 4 | 14 |
9 | Chiny | 6 | 5 | 3 | 14 |
10 | Rosja | 6 | 3 | 4 | 13 |
11 | Norwegia | 3 | 4 | 5 | 12 |
12 | Finlandia | 1 | 2 | 0 | 3 |
13 | Białoruś | 1 | 1 | 1 | 3 |
Szwecja | 1 | 1 | 1 | 3 | |
15 | Polska | 0 | 0 | 2 | 2 |
16 | Austria | 0 | 0 | 1 | 1 |
Australia | 0 | 0 | 1 | 1 | |
Czechy | 0 | 0 | 1 | 1 | |
Włochy | 0 | 0 | 1 | 1 |