Mistrzostwa Europy w Curlingu 1988 odbyły się między 6 a 10 grudnia 1988 w szkockim Perth, w Perth Ice Rink.
W rywalizacji udział wzięło 26 drużyn (12 kobiecych i 14 męskich). Z uczestnictwa zrezygnowała kobieca reprezentacja Walii, oraz męska drużyna Luksemburga. Zadebiutowali Belgowie, którzy zajęli ostatnie miejsce nie wygrywając żadnego ze swoich sześciu meczów. Tak jak wcześniejsza edycja turniej został rozegrany metodą Tripple-Double-Single knock-out.
Tytułów mistrzowskich z 1987 broniły Niemki i Szwedzi.
Po 5 latach tytuły mistrzyń Europy zdobyły ponownie reprezentantki Szwecji (Elisabeth Högström), w finale zakończonym wynikiem 5:4 pokonały Szkotki (Hazel McGregor). Na najniższym stopniu podium stanęły Szwajcarki (Cristina Lestander), które w meczu o 3. miejsce zwyciężyły 6:5 nad Dunkami (Marianne Qvist). Złote medale w konkurencji mężczyzn przypadły Szkotom (David Smith), w finale byli lepsi 6:3 od Norwegii (Eigil Ramsfjell). Norwegowie przegrali tylko w ostatnim meczu, w finale znaleźli się bez oddania meczu. Brązowe medale wywalczyli Szwajcarzy (Bernhard Attinger) pokonując 5:2 obrońców tytułu ze Szwecji (Claes Roxin).
Reprezentacje
edytuj
Faza pierwsza
edytuj
12 drużyn rywalizowało potrójnym systemem pucharowym o 8 miejsc w fazie drugiej.
- 1. eliminacja – z 12 zespołów dwa kwalifikowały się do fazy drugiej. Cztery najlepsze reprezentacje poprzednich mistrzostw – Niemki, Szwedki, Norweżki i Francuzki rozpoczęły grę od 2. rundy 1. eliminacji.
- 2. eliminacja – z 10 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
- 3. eliminacja – z 7 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
4 drużyny, które nie zdołały awansować do drugiej fazy rywalizacji, grało dalej o miejsca 9-12.
1. eliminacja
edytuj
2. eliminacja
edytuj
3. eliminacja
edytuj
8 drużyn rywalizowało podwójnym systemem pucharowym o 4 miejsca w półfinałach.
- 1. eliminacja – z 8 zespołów dwa kwalifikowały się do półfinałów.
- 2. eliminacja – z 6 zespołów dwa kwalifikowały się do półfinałów.
4 drużyny, które nie zdołały awansować do półfinałów rywalizowały o miejsca 5-8.
1. eliminacja
edytuj
2. eliminacja
edytuj
Faza trzecia
edytuj
Mecze o miejsca 9.-12.
edytuj
1. eliminacja
edytuj
2. eliminacja
edytuj
Mecz o 11. miejsce
edytuj
Mecz o 9. miejsce
edytuj
Mecze o miejsca 5.-8.
edytuj
Mecz o 7. miejsce
edytuj
Mecz o 5. miejsce
edytuj
Mecz o 3. miejsce
edytuj
Klasyfikacja końcowa
edytuj
Reprezentacje
edytuj
Faza pierwsza
edytuj
14 drużyn rywalizowało potrójnym systemem pucharowym o 8 miejsc w fazie drugiej.
- 1. eliminacja – z 14 zespołów dwa kwalifikują się do fazy drugiej. Dwie najlepsze reprezentacje poprzednich mistrzostw – Szwedzi i Norwegowie rozpoczęli grę od 2. rundy 1. eliminacji.
- 2. eliminacja – z 12 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
- 3. eliminacja – z 9 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
6 drużyn, które nie zdołały awansować do drugiej fazy rywalizacji, grało dalej o miejsca 9.-14.
1. eliminacja
edytuj
2. eliminacja
edytuj
3. eliminacja
edytuj
8 drużyn rywalizowało podwójnym systemem pucharowym o 4 miejsca w półfinałach.
- 1. eliminacja – z 8 zespołów dwa kwalifikowały się do półfinałów.
- 2. eliminacja – z 6 zespołów dwa kwalifikowały się do półfinałów.
4 drużyny, które nie zdołały awansować do półfinałów rywalizowały o miejsca 5-8.
1. eliminacja
edytuj
2. eliminacja
edytuj
Faza trzecia
edytuj
Mecze o miejsca 9.-14.
edytuj
1. eliminacja
edytuj
Mecz o 9. miejsce
edytuj
2. eliminacja
edytuj
Mecz o 11. miejsce
edytuj
3. eliminacja
edytuj
Mecz o 13. miejsce
edytuj
Mecze o miejsca 5.-8.
edytuj
Mecz o 7. miejsce
edytuj
Mecz o 5. miejsce
edytuj
Mecz o 3. miejsce
edytuj
Klasyfikacja końcowa
edytuj
Bibliografia
edytuj