Mistrzostwa Europy w Curlingu 1989 odbyły się między 5 a 9 grudnia 1989 w szwajcarskim Engelbergu, w Sportzentrum Erlen.
W rywalizacji udział wzięło 27 drużyn (13 kobiecych i 14 męskich). Do uczestnictwa powróciła żeńska reprezentacja Walii. Tak jak wcześniejsze edycje turniej został rozegrany metodą Tripple-Double-Single knock-out.
Tytułów mistrzowskich z 1988 broniły Szwedki i Szkoci.
Złote medale wywalczyły Niemki (Andrea Schöpp), w finale zakończonym wynikiem 4:2 pokonały Szwajcarki (Marianne Flotron). Na najniższym stopniu podium stanęły Szwedki (Anette Norberg), które w meczu o 3. miejsce zwyciężyły 8:5 nad Dunkami (Helena Blach). Tytuły mistrzowskie w innym składzie obroniła drużyna szkocka (Hammy McMillan), w finale Szkoci byli lepsi 5:4 od Norwegii (Eigil Ramsfjell). Brązowe medale wywalczyli Niemcy (Keith Wendorf) pokonując 5:4 ekipę z Francji (Dominique Dupont-Roc). Triumfatorzy - Niemki i Szkoci nie odnieśli w całym turnieju żadnej porażki, wygrali oni odpowiednio 7 i 6 meczów.
ReprezentacjeEdytuj
Faza pierwszaEdytuj
13 drużyn rywalizowało potrójnym systemem pucharowym o 8 miejsc w fazie drugiej.
- 1. eliminacja – z 13 zespołów dwa kwalifikują się do fazy drugiej. Trzy najlepsze reprezentacje poprzednich mistrzostw – Szwedki, Szkotki i Szwajcarki rozpoczęły grę od 2. rundy 1. eliminacji.
- 2. eliminacja – z 11 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
- 3. eliminacja – z 8 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
5 drużyn, które nie zdołały awansować do drugiej fazy rywalizacji, grało dalej o miejsca 9-13.
1. eliminacjaEdytuj
2. eliminacjaEdytuj
3. eliminacjaEdytuj
8 drużyn rywalizowało podwójnym systemem pucharowym o 4 miejsca w półfinałach.
- 1. eliminacja – z 8 zespołów dwa kwalifikowały się do półfinałów.
- 2. eliminacja – z 6 zespołów dwa kwalifikowały się do półfinałów.
4 drużyny, które nie zdołały awansować do półfinałów rywalizowały o miejsca 5-8.
1. eliminacjaEdytuj
2. eliminacjaEdytuj
Mecze o miejsca 9.-13.Edytuj
1. eliminacjaEdytuj
Mecz o 9. miejsceEdytuj
2. eliminacjaEdytuj
Mecz o 11. miejsceEdytuj
Mecze o miejsca 5.-8.Edytuj
Mecz o 7. miejsceEdytuj
Mecz o 5. miejsceEdytuj
Mecz o 3. miejsceEdytuj
Klasyfikacja końcowaEdytuj
ReprezentacjeEdytuj
Faza pierwszaEdytuj
14 drużyn rywalizowało potrójnym systemem pucharowym o 8 miejsc w fazie drugiej.
- 1. eliminacja – z 14 zespołów dwa kwalifikują się do fazy drugiej. Dwie najlepsze reprezentacje poprzednich mistrzostw – Szkoci, Norwegowie rozpoczęli grę od 2. rundy 1. eliminacji.
- 2. eliminacja – z 12 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
- 3. eliminacja – z 9 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
6 drużyn, które nie zdołały awansować do drugiej fazy rywalizacji, grało dalej o miejsca 9-14.
1. eliminacjaEdytuj
2. eliminacjaEdytuj
3. eliminacjaEdytuj
8 drużyn rywalizowało podwójnym systemem pucharowym o 4 miejsca w półfinałach.
- 1. eliminacja – z 8 zespołów dwa kwalifikowały się do półfinałów.
- 2. eliminacja – z 6 zespołów dwa kwalifikowały się do półfinałów.
4 drużyny, które nie zdołały awansować do półfinałów rywalizowały o miejsca 5-8.
1. eliminacjaEdytuj
2. eliminacjaEdytuj
Mecze o miejsca 9.-14.Edytuj
1. eliminacjaEdytuj
Mecz o 9. miejsceEdytuj
2. eliminacjaEdytuj
Mecz o 11. miejsceEdytuj
3. eliminacjaEdytuj
Mecz o 13. miejsceEdytuj
Mecze o miejsca 5.-8.Edytuj
Mecz o 7. miejsceEdytuj
Mecz o 5. miejsceEdytuj
Mecz o 3. miejsceEdytuj
Klasyfikacja końcowaEdytuj