Mistrzostwa Polski w piłce nożnej (1925)
Mistrzostwa Polski w piłce nożnej 1925 – 5. edycja oficjalnych mistrzostw Polski w piłce nożnej mężczyzn (rozegrana po rocznej przerwie, spowodowanej odwołaniem mistrzostw Polski 1924), a czwarta dokończona oraz zakończona wyłonieniem zwycięzcy (mistrzostwa Polski 1920 zostały bowiem przerwane na skutek trwającej wojny polsko-bolszewickiej). Organizatorem rozgrywek był Polski Związek Piłki Nożnej (PZPN). Całą rywalizację przeprowadzono systemem mieszanym (quasi ligowym), po raz pierwszy w historii na przełomie dwóch lat kalendarzowych 1924 i 1925, jako sezonie (tzw. cyklem „jesień-wiosna”). Latem i jesienią 1924 odbyły się mistrzostwa poszczególnych okręgów, które wyłoniły uczestników fazy finałowej mistrzostw Polski 1925.
| |||
Szczegóły | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Poziom ligowy |
Pierwszy | ||
Edycja |
5 | ||
Liczba zespołów |
9 | ||
Termin |
29 marca 1925 – | ||
Liczba meczów |
25 | ||
Liczba stadionów |
9 (w 9 miejscowościach) | ||
Liczba bramek |
90 | ||
Zwycięzca |
Pogoń Lwów (3. tytuł) | ||
Król strzelców |
Henryk Reyman (11 goli[1]) |
Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1925 | ||
---|---|---|
Rozgrywki | P | Nazwa |
Centralne | I | Mistrzostwa Polski |
Okręgowe (9 okręgów) |
II | A Klasa |
III | B klasa | |
IV | C klasa |
Zmagania decydującej fazy mistrzostw (fazy finałowej) trwały 154 dni – od 29 marca 1925 do 30 sierpnia 1925. W 25 meczach (24 rozstrzygniętych i 1 remisowym) – rozegranych w jej ramach – formalnie uzyskano 90 bramek, co daje średnią 3,60 gola na mecz. Faktycznie strzelono co prawda 98 goli (średnio: 3,92 gola na mecz), jednak trzy spotkania grupy południowej z udziałem Amatorskiego KS Królewska Huta (AKS–Wisła 4:3, Wisła–AKS 5:2, ŁKS–AKS 2:1) zweryfikowano jako walkowery 3:0 dla rywali, z powodu „braku potwierdzenia statusu narodowościowego” (tzw. kwestia optantów[2], czyli zawodników drużyn górnośląskich przyznających się do narodowości i obywatelstwa niemieckiego, którzy nie mogli zostać członkami PZPN, jako obcokrajowcy)[3]. Tytuł mistrza Polski po raz trzeci z rzędu wywalczyła Pogoń Lwów, a koronę króla strzelców zawodnik Wisły Kraków – Henryk Reyman, zdobywca 11 trafień[2].
Podczas 6. Walnego Zgromadzenia PZPN, zorganizowanego w dniach 28 lutego–1 marca 1925 w Krakowie zatwierdzono regulamin fazy finałowej mistrzostw Polski[3]. Po raz pierwszy w historii wzięło w niej udział dziewięć drużyn. Rywalizację przeprowadzono w dwóch etapach: najpierw uczestników podzielono na trzy trój-zespołowe równorzędne grupy (południową, północną i wschodnią), a ich zwycięzcy stworzyli w drugim etapie kolejną grupę (finałową), której triumfator zostawał mistrzem Polski. W obydwu fazach grano systemem ligowym – „każdy z każdym, mecz i rewanż”. Wywalczenie tytułu mistrza Polski nie dawało gwarancji występu w fazie finałowej następnej edycji.
Faza eliminacyjna
edytujW związku z odwołaniem fazy finałowej mistrzostw Polski 1924, fazę eliminacyjną mistrzostw Polski 1925 przeprowadzono latem i jesienią 1924. Doprowadziło to zmiany, obowiązującego w latach 1920–1923, systemu „wiosna-jesień” na cykl „jesień-wiosna” (po raz pierwszy w historii rozgrywek o mistrzostwo Polski). Zmiana miała charakter tymczasowy, a jej celem było płynne przejście do poprzednio obowiązującego systemu („wiosna-jesień”), począwszy od sezonu 1926. Dlatego w 1925 mistrzostw okręgowych nie organizowano.
Faza finałowa
edytujEtap pierwszy
edytujTabela końcowa grupy południowej
edytujM | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
1 | Wisła Kraków | 4 | 6 | 10:3 |
2 | ŁKS Łódź | 4 | 6 | 9:4 |
3 | Amatorski KS Królewska Huta | 4 | 1 | 4:14 |
Dodatkowe spotkanie o awans do grupy finałowej, rozegrane 11 czerwca 1925, na neutralnym boisku (stadionie Czarnych Lwów)[4]:
ŁKS Łódź – Wisła Kraków 3:6 (2:2)
Awans: Wisła Kraków
Tabela końcowa grupy północnej
edytujM | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
1 | Warta Poznań | 4 | 6 | 11:6 |
2 | TKS Toruń | 4 | 4 | 7:7 |
3 | Polonia Warszawa | 4 | 2 | 5:10 |
Tabela końcowa grupy wschodniej
edytujM | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
1 | Pogoń Lwów | 4 | 8 | 12:1 |
2 | Pogoń Wilno | 4 | 2 | 5:11 |
3 | KS Lublinianka | 4 | 2 | 3:8 |
Legenda:
Awans do grupy finałowej mistrzostw Polski. |
Grupa finałowa
edytujTabela końcowa
edytujM | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
1 | Pogoń Lwów | 4 | 7 | 8:3 |
2 | Warta Poznań | 4 | 3 | 5:12 |
3 | Wisła Kraków | 4 | 2 | 6:4 |
Legenda:
Mistrz Polski |
Najlepsi strzelcy
edytujBramki | Zawodnik | Drużyna |
---|---|---|
11 | Henryk Reyman | Wisła Kraków |
7 | Mieczysław Batsch | Pogoń Lwów |
6 | Stefan Schmidt | Warta Poznań |
Ciekawostki
edytuj- Pierwszy etap rozgrywek fazy finałowej mistrzostw Polski (trzy grupy po trzy drużyny w każdej) nieco żartobliwie określano systemem „trzy po trzy”[5];
- Zgodnie z regulaminem, Pogoń Lwów zostając mistrzem Polski po raz trzeci w historii zdobyła na własność przechodnie trofeum przyznawane najlepszej drużynie w kraju (puhar wędrowny, ufundowany przez Ministerstwo Zdrowia Publicznego przed rozpoczęciem mistrzostw 1921). Ciekawostkę stanowi fakt, że z chwilą trzeciego triumfu „Pogoniarzy” (formalnie 30 sierpnia 1925, faktycznie tytuł został przez nich wywalczony już 12 lipca 1925[3]) Ministerstwo Zdrowia Publicznego już nie istniało[2];
- Faktycznie, w fazie finałowej mistrzostw Polski 1925 zdobyto 98 goli. Jednak 17 z nich padło w trzech spotkaniach zweryfikowanych później, jako walkowery (3:0). Stąd wzięła się różnica 8 bramek, pomiędzy oficjalnymi statystykami, a rzeczywistą liczbą trafień[2];
- Za sprawą przyznania walkowerów przeciwko Amatorskiemu KS Królewska Huta stali działacze Wisły Kraków, którzy złożyli stosowny protest do Wydziału Gier i Dyscypliny PZPN. Miało to związek z faktem zajęcia przez „Białą Gwiazdę” zaledwie 2. miejsca w tabeli grupy południowej. Po zweryfikowaniu wyników trzech meczów z udziałem AKS-u okazało się, że Wisła wyprzedziła ŁKS Łódź. Dlatego postanowiono zorganizować dodatkowy mecz o awans do grupy finałowej, pomiędzy ŁKS-em i Wisłą[6];
- Po wywalczeniu trzeciego z rzędu tytułu mistrzowskiego i czterech latach pracy w Pogoni Lwów, austriacki trener tego klubu – Karl Fischer odszedł do włoskiego drugoligowca AS Edera Triest. W grudniu 1925 – dzięki jego namowom – do tej drużyny trafili dwaj zawodnicy „Pogoniarzy”: bramkarz Emil Görlitz i napastnik Józef Słonecki. Stali się oni wówczas pierwszymi polskimi piłkarzami zawodowymi[3].
Klasyfikacja medalowa po MP 1925
edytujKlub | ||||
---|---|---|---|---|
1. | Pogoń Lwów | 3 | 0 | 0 |
2. | Cracovia | 1 | 0 | 1 |
3. | Warta Poznań | 0 | 2 | 2 |
4. | Polonia Warszawa | 0 | 1 | 1 |
Wisła Kraków | 0 | 1 | 1 | |
6. | ŁKS Łódź | 0 | 0 | 1 |
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Królowie Strzelców Mistrzostw Polski [online], 90minut.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
- ↑ a b c d Gowarzewski A. i inni: Liga Polska (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 25). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000, s. 20–21. ISBN 83-88232-02-9.
- ↑ a b c d Gowarzewski A. i inni: 75 lat PZPN Księga jubileuszowa (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 12). Katowice: Wydawnictwo GiA, 1994, s. 26–27. ISBN 83-902751-1-2.
- ↑ 1925.06.11 ŁKS Łódź – Wisła Kraków 3:6. historiawisly.pl. [dostęp 2015-01-02]. (pol.).
- ↑ Pierwszy etap systemu „trzy po trzy” ukończony. Kurjer Sportowy Nr 12. Środa, 27 maja 1925. [dostęp 2015-02-02]. (pol.).
- ↑ Tygodnik Sportowy; O walkowerach. Tygodnik Sportowy, KRAKÓW DNIA 26 MAJA 1925 ROKU. NR 22; KRAKÓW DNIA 3 CZERWCA 1925 ROKU. NR 23. [dostęp 2015-05-05]. (pol.).