Mistrzostwa Polski w piłce nożnej (1925)

Mistrzostwa Polski w piłce nożnej 1925 – 5. edycja oficjalnych mistrzostw Polski w piłce nożnej mężczyzn (rozegrana po rocznej przerwie, spowodowanej odwołaniem mistrzostw Polski 1924), a czwarta dokończona oraz zakończona wyłonieniem zwycięzcy (mistrzostwa Polski 1920 zostały bowiem przerwane na skutek trwającej wojny polsko-bolszewickiej). Organizatorem rozgrywek był Polski Związek Piłki Nożnej (PZPN). Całą rywalizację przeprowadzono systemem mieszanym (quasi ligowym), po raz pierwszy w historii na przełomie dwóch lat kalendarzowych 1924 i 1925, jako sezonie (tzw. cyklem „jesień-wiosna”). Latem i jesienią 1924 odbyły się mistrzostwa poszczególnych okręgów, które wyłoniły uczestników fazy finałowej mistrzostw Polski 1925.

Mistrzostwa Polski 1925
1923
(1924)
1926
Szczegóły
Państwo

 Polska

Organizator

PZPN

Poziom ligowy

Pierwszy

Edycja

5

Liczba zespołów

9

Termin

29 marca 1925 –
30 sierpnia 1925

Liczba meczów

25

Liczba stadionów

9 (w 9 miejscowościach)

Liczba bramek

90

Zwycięzca

Pogoń Lwów (3. tytuł)

Król strzelców

Henryk Reyman (11 goli[1])

Okręgi piłkarskie biorące udział w MP 1925.
Lokalizacja siedzib klubów, grających w fazie finałowej mistrzostw Polski 1925.
Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1925
Rozgrywki P Nazwa
Centralne I Mistrzostwa Polski
Okręgowe
(9 okręgów)
II A Klasa
III B klasa
IV C klasa

Zmagania decydującej fazy mistrzostw (fazy finałowej) trwały 154 dni – od 29 marca 1925 do 30 sierpnia 1925. W 25 meczach (24 rozstrzygniętych i 1 remisowym) – rozegranych w jej ramach – formalnie uzyskano 90 bramek, co daje średnią 3,60 gola na mecz. Faktycznie strzelono co prawda 98 goli (średnio: 3,92 gola na mecz), jednak trzy spotkania grupy południowej z udziałem Amatorskiego KS Królewska Huta (AKS–Wisła 4:3, Wisła–AKS 5:2, ŁKS–AKS 2:1) zweryfikowano jako walkowery 3:0 dla rywali, z powodu „braku potwierdzenia statusu narodowościowego” (tzw. kwestia optantów[2], czyli zawodników drużyn górnośląskich przyznających się do narodowości i obywatelstwa niemieckiego, którzy nie mogli zostać członkami PZPN, jako obcokrajowcy)[3]. Tytuł mistrza Polski po raz trzeci z rzędu wywalczyła Pogoń Lwów, a koronę króla strzelców zawodnik Wisły KrakówHenryk Reyman, zdobywca 11 trafień[2].

Podczas 6. Walnego Zgromadzenia PZPN, zorganizowanego w dniach 28 lutego–1 marca 1925 w Krakowie zatwierdzono regulamin fazy finałowej mistrzostw Polski[3]. Po raz pierwszy w historii wzięło w niej udział dziewięć drużyn. Rywalizację przeprowadzono w dwóch etapach: najpierw uczestników podzielono na trzy trój-zespołowe równorzędne grupy (południową, północną i wschodnią), a ich zwycięzcy stworzyli w drugim etapie kolejną grupę (finałową), której triumfator zostawał mistrzem Polski. W obydwu fazach grano systemem ligowym – „każdy z każdym, mecz i rewanż”. Wywalczenie tytułu mistrza Polski nie dawało gwarancji występu w fazie finałowej następnej edycji.

Faza eliminacyjna

edytuj

W związku z odwołaniem fazy finałowej mistrzostw Polski 1924, fazę eliminacyjną mistrzostw Polski 1925 przeprowadzono latem i jesienią 1924. Doprowadziło to zmiany, obowiązującego w latach 1920–1923, systemu „wiosna-jesień” na cykl „jesień-wiosna” (po raz pierwszy w historii rozgrywek o mistrzostwo Polski). Zmiana miała charakter tymczasowy, a jej celem było płynne przejście do poprzednio obowiązującego systemu („wiosna-jesień”), począwszy od sezonu 1926. Dlatego w 1925 mistrzostw okręgowych nie organizowano.

Faza finałowa

edytuj

Etap pierwszy

edytuj

Tabela końcowa grupy południowej

edytuj
M Nazwa klubu Mecze Punkty Bramki
1 Wisła Kraków 4 6 10:3
2 ŁKS Łódź 4 6 9:4
3 Amatorski KS Królewska Huta 4 1 4:14

Dodatkowe spotkanie o awans do grupy finałowej, rozegrane 11 czerwca 1925, na neutralnym boisku (stadionie Czarnych Lwów)[4]:
ŁKS ŁódźWisła Kraków 3:6 (2:2)
Awans: Wisła Kraków

Tabela końcowa grupy północnej

edytuj
M Nazwa klubu Mecze Punkty Bramki
1 Warta Poznań 4 6 11:6
2 TKS Toruń 4 4 7:7
3 Polonia Warszawa 4 2 5:10

Tabela końcowa grupy wschodniej

edytuj
M Nazwa klubu Mecze Punkty Bramki
1 Pogoń Lwów 4 8 12:1
2 Pogoń Wilno 4 2 5:11
3 KS Lublinianka 4 2 3:8

Legenda:


Awans do grupy finałowej mistrzostw Polski.

Grupa finałowa

edytuj

Tabela końcowa

edytuj
M Nazwa klubu Mecze Punkty Bramki
1 Pogoń Lwów   4 7 8:3
2 Warta Poznań 4 3 5:12
3 Wisła Kraków 4 2 6:4

Legenda:


Mistrz Polski

Najlepsi strzelcy

edytuj
Bramki Zawodnik Drużyna
11 Henryk Reyman Wisła Kraków
7 Mieczysław Batsch Pogoń Lwów
6 Stefan Schmidt Warta Poznań

Ciekawostki

edytuj
  • Pierwszy etap rozgrywek fazy finałowej mistrzostw Polski (trzy grupy po trzy drużyny w każdej) nieco żartobliwie określano systemem „trzy po trzy”[5];
  • Zgodnie z regulaminem, Pogoń Lwów zostając mistrzem Polski po raz trzeci w historii zdobyła na własność przechodnie trofeum przyznawane najlepszej drużynie w kraju (puhar wędrowny, ufundowany przez Ministerstwo Zdrowia Publicznego przed rozpoczęciem mistrzostw 1921). Ciekawostkę stanowi fakt, że z chwilą trzeciego triumfu „Pogoniarzy” (formalnie 30 sierpnia 1925, faktycznie tytuł został przez nich wywalczony już 12 lipca 1925[3]) Ministerstwo Zdrowia Publicznego już nie istniało[2];
  • Faktycznie, w fazie finałowej mistrzostw Polski 1925 zdobyto 98 goli. Jednak 17 z nich padło w trzech spotkaniach zweryfikowanych później, jako walkowery (3:0). Stąd wzięła się różnica 8 bramek, pomiędzy oficjalnymi statystykami, a rzeczywistą liczbą trafień[2];
  • Za sprawą przyznania walkowerów przeciwko Amatorskiemu KS Królewska Huta stali działacze Wisły Kraków, którzy złożyli stosowny protest do Wydziału Gier i Dyscypliny PZPN. Miało to związek z faktem zajęcia przez „Białą Gwiazdę” zaledwie 2. miejsca w tabeli grupy południowej. Po zweryfikowaniu wyników trzech meczów z udziałem AKS-u okazało się, że Wisła wyprzedziła ŁKS Łódź. Dlatego postanowiono zorganizować dodatkowy mecz o awans do grupy finałowej, pomiędzy ŁKS-em i Wisłą[6];
  • Po wywalczeniu trzeciego z rzędu tytułu mistrzowskiego i czterech latach pracy w Pogoni Lwów, austriacki trener tego klubu – Karl Fischer odszedł do włoskiego drugoligowca AS Edera Triest. W grudniu 1925 – dzięki jego namowom – do tej drużyny trafili dwaj zawodnicy „Pogoniarzy”: bramkarz Emil Görlitz i napastnik Józef Słonecki. Stali się oni wówczas pierwszymi polskimi piłkarzami zawodowymi[3].

Klasyfikacja medalowa po MP 1925

edytuj
Klub      
1. Pogoń Lwów 3 0 0
2. Cracovia 1 0 1
3. Warta Poznań 0 2 2
4. Polonia Warszawa 0 1 1
Wisła Kraków   0 1 1
6. ŁKS Łódź 0 0 1

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Królowie Strzelców Mistrzostw Polski [online], 90minut.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  2. a b c d Gowarzewski A. i inni: Liga Polska (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 25). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000, s. 20–21. ISBN 83-88232-02-9.
  3. a b c d Gowarzewski A. i inni: 75 lat PZPN Księga jubileuszowa (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 12). Katowice: Wydawnictwo GiA, 1994, s. 26–27. ISBN 83-902751-1-2.
  4. 1925.06.11 ŁKS Łódź – Wisła Kraków 3:6. historiawisly.pl. [dostęp 2015-01-02]. (pol.).
  5. Pierwszy etap systemu „trzy po trzy” ukończony. Kurjer Sportowy Nr 12. Środa, 27 maja 1925. [dostęp 2015-02-02]. (pol.).
  6. Tygodnik Sportowy; O walkowerach. Tygodnik Sportowy, KRAKÓW DNIA 26 MAJA 1925 ROKU. NR 22; KRAKÓW DNIA 3 CZERWCA 1925 ROKU. NR 23. [dostęp 2015-05-05]. (pol.).