DwumiesięcznikMisyjne Drogi” i portal www.misyjne.pl – wydawane są przez Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej i poświęcone tematyce misyjnej.

Misyjne Drogi, www.misyjne.pl
dwumiesięcznik i portal prezentujący pracę ewangelizacyjną, ze szczególnym uwzględnieniem działalności Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej
Ilustracja
okładka czasopisma w 2017 roku
Częstotliwość

dwumiesięcznik

Państwo

 Polska

Adres

ul. Ostatnia 14, 60-102 Poznań

Wydawca

OMI

Tematyka

religijna

Pierwszy numer

1983

Redaktor naczelny

Marcin Wrzos

Stali współpracownicy

Michał Jóźwiak (prowadzi portal), Zofia Kędziora, Maciej Kluczka, Wojciech Kluj OMI, Karolina Binek, Justyna Nowicka, Sandra Sękowska, Sebastian Szymczak, Marek Hamny, Monika Król, Hubert Piechocki

Średni nakład

20.000 egz.

Format

A4

Liczba stron

76

ISSN

0209-1348

Strona internetowa
Pierwsza okładka pisma

„Misyjne Drogi” pojawiły się na rynku wydawniczym w 1983 r., po zaakceptowaniu decyzji przez ówczesne władze PRL podczas obrad Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu[1]. Pierwszym redaktorem naczelnym czasopisma (do 2011 r.) i pomysłodawcą był o. mgr inż. Alfons Kupka OMI, były prowincjał[2]. Głównym zadaniem czasopisma jest informowanie o sytuacji misjonarzy na świecie, ze szczególnym uwzględnieniem oblatów, formacja misyjna, przekazywanie parafiom materiałów do animacji misyjnej, a także przekonanie ludzi do zaangażowania na rzecz misji przez modlitwę, ofiarowane posty, cierpienia oraz przekazywanie środków materialnych[potrzebny przypis]. Istotnym aspektem działalności jest też informowanie o prześladowaniach chrześcijan we współpracy z polską sekcją Papieskiego Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie (Kirche in Not), jak i podejmowanie refleksji religioznawczej i kulturoznawczej[potrzebny przypis].

Poruszane zagadnienia edytuj

Dwumiesięcznik „Misyjne Drogi” wydawany jest w nakładzie ok. 2–24 000 egz., a jego objętość wynosi 76 stron głównego grzbietu oraz 16 stron wkładki dla dzieci. Kierowany jest do rodzin katolickich. Dociera najczęściej do odbiorców indywidualnych w prenumeracie, a także do prawie 1100 parafii w Polsce[według kogo?]. Jest także dostępny w tzw. wolnej sprzedaży w sieciach Relay oraz Empik.

Każdy numer „Misyjnych Dróg” ma główny temat przewodni. Stałymi rubrykami są: „Wiadomości z życia Kościoła”, „Raport misyjny” (istotne tematy dotyczące misji), „Rozmowy w drodze” (wywiady z misjonarzami, duchownymi, ludźmi kultury i nauki), „Na granicy kultur i religii” (wiadomości o innych kulturach i wierzeniach), „Listy misjonarzy”, „Reportaż misyjny”, „Prześladowania chrześcijan”. „Młodzi i misje” oraz „Felieton z misją”. W czasopiśmie znajduje się krzyżówka, anegdoty misyjne, a także przepisy kulinarne. Mimo każdorazowego przyjęcia pewnej perspektywy poprzez wybór tematu numeru, stara się ukazywać misje możliwie szeroko: jako podstawowe zadanie każdego chrześcijanina, przestrzeń, w której każdy może odnaleźć swoje miejsce. Podejmowane tematy są w łączności z aktualnymi zagadnieniami misyjnymi sugerowanymi przez Komisję Episkopatu Polski ds. Misji i Papieskimi Dziełami Misyjnymi, m.in. kongresy misyjne, ważniejsze sympozja np. o wolontariacie misyjnym, co wskazuje na powszechny, eklezjalny charakter pracy wydawniczej[potrzebny przypis]. W podejmowanej refleksji misjologiczno-religioznawczej opiera się na ekspertach pochodzących z UKSW, UAM, US oraz oblackich naukowych ośrodków misjologicznych. Istotnym elementem czasopisma jest dodatek dla najmłodszych „Misyjne Dróżki Dreptaka Nóżki”.

Prowadzone inicjatywy edytuj

Redakcja czasopisma równolegle koordynuje program adopcji misyjnej „Misja Szkoła”[3][4]. Wsparcie darczyńców umożliwia podjęcie nauki dzieciom i młodzieży z Madagaskaru, Indii, Nepalu i Bangladeszu. Kilkakrotnie w ciągu roku dzieci ze szkół objętych patronatem przesyłają listy do swoich donatorów. Ze wsparcia organizacji korzysta przeszło 700 dzieci[4]. Także na bieżąco, razem z portalem misyjne.pl, pismo reaguje na aktualne potrzeby misji, czy sytuacje związane z klęskami żywiołowymi, podejmując samodzielne kampanie np. „Ryż na Madagaskar”, „Himalaje muzyki”, czy „Woda dla Madagaskaru”, a także włącza się do akcji animowanych przez Komisję Episkopatu Polski ds.. Misji, Papieskie Dzieła Misyjne czy Fundację Pomocy Humanitarnej „Redemptoris Missio[2].

Od 2012 roku rokrocznie pismo animuje – we współpracy z redakcjami innych czasopism misyjnych – akcję „Misjonarz na Post”[5], w której organizuje wsparcie modlitewne oraz przez post i ofiarowane cierpienia dla wszystkich polskich misjonarzy. W zorganizowanej w 2017 roku akcji wzięło udział niemal 13 300 osób[6]. Jest to pierwsza i jedyna ogólnopolska akcja jednocząca środowiska misyjne w kraju[7]. Realizowana jest pod patronatem Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, ks. abp. Stanisława Gądeckiego, z którym redakcja „otwierała” Wielki Post podczas konferencji prasowej w siedzibie KEP, a także przewodniczącego Komisji Episkopatu Polski ds. Misji. Dzięki tej akcji nawiązała współpracę z ogólnopolskimi mediami katolickimi i świeckimi (telewizja, prasa, radio, portale internetowe). Ich przedstawiciele proszą nas o bieżące komentarze dotyczące Kościoła i krajów misyjnych.

Media społecznościowe edytuj

Od roku 2000 redakcja korzysta z możliwości, jakie oferują tzw. nowe media. Prowadzi stronę internetową, a od października 2016 portal www.misyjne.pl, w którym na bieżąco ukazują się aktualności ze świata, a szczególnie życia Kościoła i misji. Inne możliwości dostępne dla odwiedzających to między innymi opcja internetowego zamówienia prenumeraty czasopisma, także w wersji elektronicznej, oraz zakupy w misyjnym sklepie internetowym. Portal odwiedza miesięcznie około 125 tys. czytelników, którzy generują około 0,5 mln odwiedzin (tendencja zwyżkowa)[potrzebny przypis]. Redakcja posługuje się także mediami społecznościowymi: Facebookiem, Twitterem, Instagramem i Snapchatem, Wykopem i Telegramem, które mają duży zasięg. Pracownikami są przede wszystkim osoby świeckie, dobrze przygotowane dziennikarsko i misjologicznie[8]. Obecnie jest to 12 osób. Redaktorem naczelnym od 2012 roku jest dr Marcin Wrzos OMI, konsultant misjologiczno-religioznawczy i cenzor. W skład zespołu wchodzą także prof. UKSW Wojciech Kluj OMI, oblat odpowiedzialny za animację misyjną, Marek Swat OMI, a także pięciu dziennikarzy, social media ninja, korektorka, grafik i sekretarz redakcji. Jako jedyne czasopismo misyjne „Misyjne Drogi” są dostępne w tzw. wolnej sprzedaży. Są także wysyłane do misjonarzy w prawie 60 krajach świata[2]. Nakład wynosi ponad 25 000 egzemplarzy. W Internecie pismo jest czytane przez pięć tysięcy osób dziennie[potrzebny przypis].

Przypisy edytuj

  1. Marcin Wrzos, „Colectanea Theologica”, Powstanie i rozwój dwumiesięcznika „Misyjne Drogi” w okresie PRL-u w świetle dokumentów, 1/2017, s. 208–222.
  2. a b c Marcin Wrzos, Dla misji, „Misyjne Drogi”, 1/2016, s. 13–15.
  3. Misyjne Drogi (autor korporatywny), Czym jest Misja Szkoła? [online], misjaszkola.pl [dostęp 2016-06-17].
  4. a b Misja Szkoła [online], www.adopcjamisyjna.pl [dostęp 2017-12-03] (pol.).
  5. Misjonarz na post [online], misjonarznapost.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  6. KAI, Zofia Kędziora, Misjonarz na Post: ponad 12 tysięcy osób modliło się za polskich misjonarzy [online], Opoka, 12 kwietnia 2017 [dostęp 2017-08-09].
  7. Tysiące osób wspierają akcję "Misjonarz na Post", „kosciol.wiara.pl”, 25 lutego 2016 [dostęp 2017-08-10].
  8. http://misyjne.pl/kontakt/ [dostęp 2017-08-10].

Linki zewnętrzne edytuj