Moczarne
Moczarne – osada śródleśna w Polsce, dawna wieś, położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Cisna[2][3].
| osada | |
 Moczarne w 1968 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
13 |
| Kod pocztowy |
38-608 |
| Tablice rejestracyjne |
RLS |
| SIMC |
0347940[2] |
Położenie na mapie gminy Cisna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu leskiego  | |
 49°06′40″N 22°31′16″E/49,111111 22,521111[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krośnieńskiego.
Osada była punktem końcowym linii Bieszczadzkiej Kolejki Leśnej doprowadzonej tu z miejscowości Majdan.
Historia
edytujByła to wieś królewska lokowana na prawie wołoskim w końcu XVI wieku[4]. Istniała w niej cerkiew prawosławna i młyn wodny[4]. Pierwsze wzmianki o miejscowości pojawiają się w roku 1618, jednak już w roku 1629 jest miejscowością opuszczoną na skutek zaraz i napadów rozbójników z ówczesnej strony węgierskiej[4]. Zabudowa została w kolejnych latach całkowicie zniszczona. Dawną wieś jako puste pastwiska król Michał Korybut Wiśniowiecki nadał właścicielom Wetliny, do której ją przyłączono. Dla celów gospodarki leśnej, w 1964 roku doprowadzono do Moczarnego kolej wąskotorową, której osada była punktem końcowym[4]. Powstała tu wówczas też osada pracowników leśnych[4].
Przyroda
edytujW okolicy górnej stacji kolejki, na wysokości 780 m n.p.m. występuje dzwonek szerokolistny – bardzo rzadka w Polsce roślina, znana tylko z 6 stanowisk (wszystkie w Bieszczadach). Odnotowano tutaj też stanowisko innego bardzo rzadkiego gatunku – zarazy macierzankowej[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 82168
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b c d e Kryciński (opr.) 1996 ↓, s. 294-295.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
Bibliografia
edytuj- Stanisław Kryciński (opr.): Bieszczady. Słownik historyczno-krajoznawczy. Część 2. Gmina Cisna. Warszawa: Wydawnictwo Stanisław Kryciński, 1996. ISBN 83-85531-07-6.