Mona Barthel

niemiecka tenisistka

Mona Barthel (ur. 11 lipca 1990 w Bad Segeberg) – niemiecka tenisistka, córka Wolfganga Barthela.

Mona Barthel
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1990
Bad Segeberg
Szlezwik-Holsztyn

Wzrost

184 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2009

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Maik Schürbesmann
Alexander Flock

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

23 (18 marca 2013)

Australian Open

4R (2017)

Roland Garros

3R (2014)

Wimbledon

2R (2013, 2014, 2016)

US Open

3R (2015)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4 WTA, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

63 (14 września 2015)

Australian Open

2R (2015, 2018, 2021)

Roland Garros

2R (2013)

Wimbledon

3R (2015)

US Open

2R (2012, 2013, 2015, 2017)

Strona internetowa

Kariera tenisowa edytuj

Swój pierwszy turniej ITF rozegrała w 2007 roku we Frinton, w którym przebiła się do turnieju głównego z kwalifikacji, by w ćwierćfinale przegrać z Jade Curtis. Rok później, w 2008 roku, osiągnęła finał tego samego turnieju, w którym przegrała z Tarą Moore oraz finał turnieju w Gausdal, gdzie przegrała z rodaczką Svenją Weidemann. W Gausdal, razem z partnerką Svenją Weidemann, grała także w finale gry deblowej, ale przegrała w nim z parą Tegan Edwards i Marcella Koek. Pierwsze zwycięstwo w turnieju ITF odniosła w styczniu 2010 roku, we Wrexham, pokonując w finale Anne Kremer z Luksemburga. W kwietniu 2010 roku, na turnieju w Torhout, zdobyła tytuł zarówno w grze singlowej (zwyciężając Rebeccę Marino), jak i w deblowej, gdzie z partnerką Justine Ozga wygrała z parą Hana Birnerova i Jekatierina Byczkowa.

W czerwcu 2010 roku zagrała po raz pierwszy w karierze w kwalifikacjach do turnieju wielkoszlemowego Wimbledon, ale odpadła w pierwszej rundzie. Takim samym skutkiem zakończyły się eliminacje do US Open. W maju 2011 roku, po przejściu eliminacji do French Open, w których pokonała takie zawodniczki jak: Waleria Sawinycz, Laura Siegemund i Regina Kulikowa odpadła w drugiej rundzie, po przegranej z Anastasiją Pawluczenkową. Tydzień później wygrała kwalifikacje do turnieju WTAE-Boks Danish Open w Kopenhadze, a w fazie głównej dotarła do półfinału, pokonując po drodze Alexę Glatch, Barborę Záhlavovą-Strýcovą i Bethanie Mattek-Sands. W półfinale przegrała z Caroline Wozniacki, późniejszą triumfatorką tego turnieju. Kontynuacją udanych występów były wygrane kwalifikacje do Wimbledonu, w których zwyciężyła z Alexandrą Cadanțu, Waleriją Sawinych i Estrellą Cabezą Candelą, natomiast w turnieju głównym przegrała w pierwszej rundzie z Elena Baltachą. Udane występy pozwoliły jej na osiągnięcie pierwszej setki światowego rankingu a to z kolei, na udział w US Open bez rozgrywania kwalifikacji. W pierwszej rundzie turnieju wygrała z Maríą José Martínez Sánchez, a w drugiej przegrała z Chanelle Scheepers.

W styczniu 2012 roku wygrała swój pierwszy turniej, Moorilla Hobart International w australijskim Hobart, zaliczany do cyklu WTA, pokonując w finale Belgijkę Yaninę Wickmayer[1]. Zagrała potem w Australian Open, w którym wygrała dwie pierwsze rundy, pokonując Anne Keothavong i Petrę Cetkovską, a przegrała trzecią z Wiktoryją Azaranką, późniejszą triumfatorką turnieju.

W styczniu 2013 roku ponownie awansowała do finału w Hobart, lecz tym razem uległa Jelenie Wiesninie 3:6, 4:6. Podczas zawodów w Paryżu zdołała awansować do finału singla, w którym pokonała Sarę Errani 7:5, 7:6(4). Pod koniec kwietnia w Stuttgarcie odniosła pierwsze w karierze deblowe zwycięstwo w zawodach WTA Tour. Razem z partnerującą jej Sabine Lisicki pokonały w finale Bethanie Mattek-Sands i Sanię Mirzę wynikiem 6:4, 7:5.

W lipcu 2014 roku awansowała do finału zawodów WTA International Series w Båstad, w którym pokonała Chanelle Scheepers 6:3, 7:6(3). We wrześniu razem z Mandy Minellą osiągnęła finał zawodów deblowych w Seulu, jednak zawodniczki przegrały w nim 3:6, 3:6 z Larą Arruabarreną i Iriną-Camelią Begu.

W 2015 roku Niemka ponownie osiągnęła finał w Båstad, lecz tym razem przegrała w nim 3:6, 6:7(2) z Johanną Larsson.

Finały turniejów WTA edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 8 (4–4) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 14 stycznia 2012 Hobart Twarda   Yanina Wickmayer 6:1, 6:2
Finalistka 1. 12 stycznia 2013 Hobart Twarda   Jelena Wiesnina 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 3 lutego 2013 Paryż Twarda (hala)   Sara Errani 7:5, 7:6(4)
Zwyciężczyni 3. 20 lipca 2014 Båstad Ceglana   Chanelle Scheepers 6:3, 7:6(3)
Finalistka 2. 19 lipca 2015 Båstad Ceglana   Johanna Larsson 3:6, 6:7(2)
Finalistka 3. 25 października 2015 Luksemburg Twarda (hala)   Misaki Doi 4:6, 7:6(7), 0:6
Zwyciężczyni 4. 6 maja 2017 Praga Ceglana   Kristýna Plíšková 2:6, 7:5, 6:2
Finalistka 4. 9 września 2018 Chicago Twarda   Petra Martić 4:6, 1:6

Gra podwójna 5 (4–1) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 28 kwietnia 2013 Stuttgart Ceglana (hala)   Sabine Lisicki   Bethanie Mattek-Sands
  Sania Mirza
6:4, 7:5
Finalistka 1. 21 września 2014 Seul Twarda   Mandy Minella   Lara Arruabarrena
  Irina-Camelia Begu
3:6, 3:6
Zwyciężczyni 2. 25 października 2015 Luksemburg Twarda (hala)   Laura Siegemund   Anabel Medina Garrigues
  Arantxa Parra Santonja
6:2, 7:6(2)
Zwyciężczyni 3. 8 września 2018 Chicago Twarda   Kristýna Plíšková   Asia Muhammad
  Maria Sanchez
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 4. 28 kwietnia 2019 Stuttgart Ceglana (hala)   Anna-Lena Friedsam   Anastasija Pawluczenkowa
  Lucie Šafářová
2:6, 6:3, 10–6

Wygrane turnieje rangi ITF edytuj

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza edytuj

Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 24/01/2010   Wrexham ITF 10 000 twarda   Anne Kremer 6:1, 6:1
2. 11/04/2010   Torhout ITF 50 000 twarda   Rebecca Marino 2:6, 6:4, 6:2
3. 23/01/2011   Andrézieux-Bouthéon ITF 25 000 twarda   Stephanie Vogt 6:3, 3:6, 6:4
4. 18/09/2011   Mestre ITF 50 000 ziemna   Garbiñe Muguruza 7:5, 6:2
5. 25/09/2011   Shrewsbury ITF 75 000 twarda   Heather Watson 6:0, 6:3
6. 27/11/2022   Pétange ITF 25 000 twarda   Darija Snihur 7:6(2), 6:2
7. 26/11/2023   Urtijëi ITF 25 000 twarda   Diāna Marcinkēviča 6:2, 6:7(6), 6:4

Przypisy edytuj

  1. Dominika Pawlik: WTA Hobart: Osiem kolejnych zwycięstw Barthel, z kwalifikacji po tytuł. sportowefakty.pl, 2012-01-14. [dostęp 2012-09-28]. (pol.).

Bibliografia edytuj