Wikipedia

Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Tichwinie

Monaster Zaśnięcia Matki Bożej – prawosławny męski klasztor w Tichwinie, w obwodzie leningradzkim, w eparchii tichwińskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Monaster Zaśnięcia Matki Bożej
Тихвинский Богородичный Успенский монастырь
Zabytek: nr rej. 4710153000
Ilustracja
Główny sobór monasteru
Państwo

 Rosja

Obwód

 leningradzki

Miejscowość

Tichwin

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Rodzaj klasztoru

monaster

Eparchia

tichwińska

Biskup tichwiński

Mścisław (Diaczyna)[1]

Klauzura

nie

Typ monasteru

męski

Obiekty sakralne
Sobór

Zaśnięcia Matki Bożej

Założyciel klasztoru

arcybiskup Pimen

Styl

ruski

Materiał budowlany

kamień, cegła

Data budowy

1560–1600

Data zamknięcia

lata 20. XX wieku

Data reaktywacji

1995

Położenie na mapie obwodu leningradzkiego
Mapa konturowa obwodu leningradzkiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Monaster Zaśnięcia Matki Bożej”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Monaster Zaśnięcia Matki Bożej”
Ziemia59°39′10″N 33°31′10″E/59,652778 33,519444
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Ikonostas

Historia

edytuj

Powstanie pierwszej wspólnoty monastycznej na miejscu dzisiejszego monasteru było związanie z początkiem kultu Tichwińskiej Ikony Matki Bożej, która według tradycji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, objawiła się nad Tichwinką w 1383[2]. Przez pierwsze stulecie swojego istnienia klasztor ten nie odgrywał większej roli w życiu duchowym ziem ruskich. Dopiero w 1507 monasterem zainteresował się wielki książę moskiewski Wasyl III, który ufundował na jego potrzeby kamienną cerkiew. Obiekt został wzniesiony przez budowniczego moskiewskiego Dmitrija Syrkowa oraz jednego z artystów włoskich pracujących w tym okresie w Moskwie. W 1526, 11 lat po zakończeniu prac nad świątynią, odwiedził ją sam fundator[2].

W 1547 Tichwin odwiedził Iwan Groźny, który najprawdopodobniej zdecydował o budowie klasztoru na miejscu objawienia czczonej jako cudowna ikony. W lutym 1560 na mocy carskiego ukazu do Tichwinu przybył arcybiskup nowogrodzki Pimen, który stanął na czele monasteru[2]. Zespół budynków mieszkalnych i mury obronne zbudował dla klasztoru Fiodor Syrkow[2]. Później, w 1581, do istniejącego kompleksu dobudowano refektarz z cerkwią Opieki Matki Bożej i pomieszczeniami gospodarczymi. Obiekt ten został przebudowany po pożarze w 1629[2]. Z kolei między rokiem 1593 a 1600 zbudowana została ceglana dzwonnica[2]. Na dzwonnicy znajdowało się 20 dzwonów[3].

W latach 1613, 1614 i 1615 monaster był trzykrotnie oblegany przez Szwedów, lecz nigdy nie został zdobyty[2]. W związku z traktowaniem go jako jednej z ważniejszych twierdz w północnej Rosji w latach 1669–1700, a następnie 1766–1795 wokół całego kompleksu zabudowań wzniesiono mury obronne z basztami o łącznej długości 950 metrów[3]. Na teren monasteru prowadziły dwie bramy – północna i południowa, z cerkwiami nadbramnymi Tichwińskiej Ikony Matki Bożej oraz św. Mikołaja[3].

Monaster pozostawał czynny do lat 20. XX wieku, gdy władze radzieckie zdecydowały o jego zamknięciu[4]. W kwietniu 1995 mieszkańcy Tichwinu zwrócili się do patriarchy Moskwy i całej Rusi Aleksego z prośbą o reaktywację klasztoru. Już w kolejnym miesiącu odnowiony klasztor został formalnie reaktywowany[4].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Страница настоятеля
  2. ↑ a b c d e f g A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.372
  3. ↑ a b c A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.373
  4. ↑ a b Век XX, век безумный

Bibliografia

edytuj
  • A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Monaster_Zaśnięcia_Matki_Bożej_w_Tichwinie&oldid=75015462”