Monastyr Rakovac (Манастир Раковац) – XVI-wieczna świątynia prawosławna należąca do Serbskiego Kościoła Prawosławnego. Znajduje się w miejscowości Rakovac w Wojwodinie (północna Serbia).

Monastyr Rakovac
Манастир Раковац
Ilustracja
Południowa ściana świątyni
Państwo

 Serbia

Miejscowość

Rakovac

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Rodzaj klasztoru

monastyr

Eparchia

sremska

Typ monasteru

żeński

Założyciel klasztoru

Raka Milošević (wg miejscowej legendy)

Materiał budowlany

kamień

Data budowy

XVI wiek (prawdopodobnie 1533 rok)

Położenie na mapie Wojwodiny
Mapa konturowa Wojwodiny, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Monastyr Rakovac”
Położenie na mapie Serbii
Mapa konturowa Serbii, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Monastyr Rakovac”
Ziemia45°11′05″N 19°46′28″E/45,184600 19,774500

Historia edytuj

Nie ma żadnych rzetelnych informacji dotyczących początków monastyru w Rakovacu. Według miejscowej legendy pod koniec XV wieku Raka Milošević, jeden ze sług serbskiego despoty Jovana Brankovicia, zabił jelenia w miejscu, na którym dziś stoi monastyr. W tamtych czasach jelenia postrzegano jako symbol czystości duszy, w związku z czym Milošević zdecydował się wybudować świątynię jako pokutę za wyrządzony grzech.

Sądzi się, że monastyr powstał w pierwszej połowie XVI wieku. Według badań najbardziej prawdopodobną datą wzniesienia budowli jest rok 1533. Po raz pierwszy o monastyrze wspomina się w osmańskich dokumentach z 1546 roku. W 1687 doszło do pożaru świątyni, wywołanego przez żołnierzy w służbie sułtana. Po pięciu latach w 1692 igumen Teofan otrzymał pozwolenie na odbudowę monastyru. W tym samym czasie Imperium Osmańskie zostało wypchnięte z terenów Sremu, a do pomocy w odrestaurowaniu świątyni przyłączyła się Rosja. Monastyr ponownie został częściowo zniszczony w wyniku działań wojennych, zarówno w czasie pierwszej, jak i drugiej wojny światowej. W 1953 ruszyły prace nad odnowieniem świątyni. Monastyr znajduje się pod opieką miejscowego urzędu ds. ochrony zabytków.

Architektura edytuj

Świątynia powstała w duchu architektury morawskiej. Widoczne są także elementy charakterystyczne dla baroku. Jednonawowy budynek monastyru wybudowany został na planie krzyża. Kopuła świątyni oparta jest na czterech filarach. Najstarsze zachowane freski pochodzą jeszcze z XVI wieku. Barokowy ikonostas autorstwa Vasilije Ostojicia został bezpowrotnie utracony w czasie drugiej wojny światowej. Do dziś pozostały po nim jedynie trzy ikony, które przechowuje się w Nowym Sadzie i Sremskiej Mitrowicy. Obecnie w świątyni znajduje się nowy ikonostas.

Galeria edytuj

Bibliografia edytuj