Morszczuk argentyński

gatunek ryby
(Przekierowano z Morszczuk patagoński)

Morszczuk argentyński[2] (Merluccius hubbsi) – gatunek morskiej, wędrownej ryby dorszokształtnej z rodziny morszczukowatych (Merlucciidae). Prowadzi bentopelagiczny i drapieżniczy tryb życia. Jest poławiany gospodarczo przez cały rok. Mięso ma białe, dość chude, uważa się je za smaczne[2].

Morszczuk argentyński
Merluccius hubbsi[1]
Marini, 1933
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Podgromada

nowopłetwe

Infragromada

doskonałokostne

Rząd

dorszokształtne

Rodzina

morszczukowate

Rodzaj

Merluccius

Gatunek

morszczuk argentyński

Synonimy
  • Merluccius patagonicus Lloris & Matallanas, 2003
Zasięg występowania
Mapa występowania
Zasięg występowania oznaczony kolorem jasnoniebieskim

Występowanie edytuj

Południowo-zachodni Ocean Atlantycki wzdłuż wybrzeży Argentyny, Urugwaju i Brazylii[3], po Cieśninę Magellana i Falklandy (do około 53°S)[2]. Gatunek spotykany na głębokościach 50–800 m, dorosłe osobniki przebywają na szelfie kontynentalnym zwykle pomiędzy 100 a 200 m[4] p.p.m.

Taksonomia i nazewnictwo zwyczajowe edytuj

Takson opisany naukowo przez argentyńskiego ichtiologa Tomasa Leandro Mariniego w 1933 z prowincji Buenos Aires pod nazwą Merluccius hubbsi[5], a w 2003 (Lloris i Matallanas) pod synonimiczną[3] nazwą Merluccius patagonicus (czasami uznawaną za odrębny gatunek[6]). W polskojęzycznej literaturze ichtiologicznej opisywany pod zwyczajową nazwą morszczuk argentyński[2][7]. W przepisach Rady Europejskiej otrzymał polską nazwę morszczuk patagoński (Merluccius hubbsi)[8].

Charakterystyka edytuj

 
Łuska morszczuka argentyńskiego z widocznym kanałem linii bocznej

Morszczuk argentyński charakteryzuje się lekko wysuniętą żuchwą, płetwy piersiowe dorosłych osobników są krótkie, nie sięgają okolicy odbytowej, druga płetwa grzbietowa i płetwa odbytowa są lekko wklęsłe[2]. Ubarwienie ma srebrzyste ze złocistym grzbietem i srebrzystobiałym brzuchem[4].

Opis płetw: D1 12–13, D2 36–39, A 37–41, P 12–14. Liczba łusek wzdłuż linii bocznej: około 130[2].

Dorosłe osobniki tego gatunku osiągają maksymalnie 95 cm[4] (100 cm[2]) długości całkowitej (TL). W połowach pozyskuje się osobniki o przeciętnej długości 30–70 cm[2].

Gatunek bentopelagiczny – w ciągu dnia żeruje przy dnie, gdzie poluje głównie na ryby przydenne, a w nocy jest bardziej aktywny w wodach pelagicznych, w których dorosłe osobniki żywią się śledziowatymi[2], nototeniowatymi, świetlikowatymi i błękitkiem południowym, a także kałamarnicami i makrozooplanktonem (krylem i obunogami); młode ryby zjadają drobne pancerzowce[4].

Morszczuki argentyńskie osiągają dojrzałość płciową po 2–3 latach życia. Rozród odbywa się głównie w okresie od grudnia do lutego[2]. Jak większość morszczuków, jest to gatunek bardzo płodny; samice składają drobną ikrę unoszoną w toni wodnej przez kropelkę tłuszczu[7].

W okresie rozrodu morszczuki argentyńskie odbywają wędrówki w kierunku wód przybrzeżnych, a po tarle podejmują wędrówki żerowiskowe na głębsze wody[2].

Status i zagrożenia edytuj

Według stanu ze stycznia 2019 Merluccius hubbsi nie figuruje w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN).

Przypisy edytuj

  1. Merluccius hubbsi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982, s. 276–277. ISBN 83-215-2103-7.
  3. a b R. Fricke, W. N. Eschmeyer, R. van der Laan (eds): Catalog of Fishes: genera, species, references (electronic version). California Academy of Sciences. [dostęp 2019-01-31]. (ang.).
  4. a b c d Merluccius hubbsi. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 31 stycznia 2019]
  5. T. L. Marini. La merluza Argentina. „Physis (Buenos Aires)”. 11 (39), s. 321–326, 1933. (hiszp.). 
  6. Merluccius patagonicus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 31 stycznia 2019]
  7. a b Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, s. 533. ISBN 83-01-10632-8.
  8. Rozporządzenie Rady (WE) nr 2597/95 z dnia 23 października 1995 r. w sprawie przekazywania przez Państwa Członkowskie prowadzące połowy na niektórych obszarach, innych niż północny Atlantyk, danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych. Rada Europejska, 23 października 1995.