Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2015

67. sezon MotoGP
Sezon 2015
motocyklowych mistrzostw świata
2015 Grand Prix motorcycle racing season
Ilustracja
Liczba wyścigów

18

Data

26 marca–8 listopada 2015

Organizator

FIM

Zwycięzcy klasyfikacji motocyklistów
MotoGP

Jorge Lorenzo

Moto2

Johann Zarco

Moto3

Danny Kent

Zwycięzcy klasyfikacji konstruktorów
MotoGP

Yamaha

Moto2

Kalex

Moto3

Honda

2014 2016
Strona internetowa
Mistrzowie świata w sezonie 2015
Moto3: Danny Kent

Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2015 – 67. sezon w historii MMŚ. W poprzednim sezonie najlepszym zawodnikiem klasy MotoGP był Hiszpan Marc Márquez[1][2][3]. Mistrzem Moto2 został także Hiszpan, Esteve Rabat[4][5], natomiast zwycięzcą kategorii Moto3 został brat Marca Márqueza, Álex[6][7].

Tytuł najlepszego kierowcy najwyższej klasy wyścigowej pozostał w Hiszpanii, ale zmienił się właściciel, gdyż został nim Jorge Lorenzo, który zdobył tytuł po raz trzeci w karierze. Lorenzo prowadzenie w klasyfikacji generalnej objął dopiero po ostatnim wyścigu, wyprzedzając siedmiokrotnego mistrza klasy MotoGP Valentino Rossiego o zaledwie 5 punktów. Trzecie miejsce zajął ustępujący mistrz, Marc Márquez, który wygrał 5 wyścigów, ale również sześciu nie ukończył[8][9][10]. Zdobycie trzeciego mistrzostwa przez Lorenzo nie obyło się bez kontrowersji, gdyż podczas GP Malezji doszło do walki pomiędzy Rossim a Márquezem o 3. miejsce, w wyniku której Márquez zaliczył wywrotkę i nie ukończył wyścigu. Za te wydarzenia winnym został uznany Rossi, który otrzymał 3 punkty karne i karę startu z ostatniego pola podczas ostatniego wyścigu – GP Walencji[11][12], gdzie Włoch miał bronić siedmiopunktowej przewagi nad Lorenzo, co nie udało mu się, gdyż Valentino zajął w wyścigu 4. lokatę, a zawody wygrał Lorenzo, który został mistrzem świata. Rossi po wyścigu oskarżył Márqueza o pomaganie Lorenzo w zdobyciu mistrzostwa, gdyż według niego Márquez sprzyjał swojemu rodakowi już od kilku wyścigów, co uniemożliwiło zdobycie tytułu przez Włocha[13][14][15][16]. W klasyfikacji konstruktorów pierwszy raz od 2010 roku mistrzostwo zdobyła Yamaha[17][18][19].

Natomiast w Moto2 już na kilka wyścigów przed zakończeniem sezonu poznano zwycięzcę, a został nim Francuz Johann Zarco, który o 118 punktów wyprzedził drugiego Hiszpana Álexa Rinsa i o kolejne trzy ustępującego mistrza Esteve Rabata, który musiał opuścić 3 wyścigi w końcówce sezonu z powodu kontuzji[20][21][22]. Zarco w sezonie 2015 wygrał 8 wyścigów i 14 razy stawał na podium. Zdobył łącznie 352 punkty, czym pobił dorobek Rabata sprzed roku[23]. Warto zauważyć, że 13 z 14 pierwszych zawodników sezonu to motocykliści rywalizujący na Kalexie, który zdobył mistrzostwo konstruktorów. Jedynym zawodnikiem z czołówki, który jeździł na innym motocyklu był czwarty Sam Lowes na Speed Upie[24].

W Moto3 toczyła się wyrównana rywalizacja o zwycięstwo w całym cyklu. Miano mistrza świata w tej kategorii wywalczył po raz pierwszy w karierze Brytyjczyk Danny Kent, który obronił prowadzenie w klasyfikacji generalnej o 6 punktów przed Portugalczykiem Miguelem Oliveirą, który odniósł w sześciu ostatnich wyścigach 4 zwycięstwa i 2 razy zajmował drugą lokatę. Podium uzupełnił Włoch Enea Bastianini[25][26][27]. Mistrzostwo Kenta jest pierwszym tytułem mistrzowskim dla Brytyjczyka od 1977 roku, kiedy najlepszym w klasie 500 cm3 okazał się Barry Sheene[28]. W klasyfikacji konstruktorów najlepsza okazała się Honda, która ostatni raz ten tytuł w najniższej klasie zdobyła w 2001 roku[29].

Nagrody dla zwycięzców zostały tradycyjnie przyznane podczas FIM Gala Ceremony, która odbyła się w Jerez de la Frontera[30][31][32].

Kalendarz

edytuj

Międzynarodowa Federacja Motocyklowa oficjalną listę wyścigów w roku 2015 ogłosiła 26 września 2014 roku[33]. Sezon trwał od 28 marca (pierwszy trening Moto3) do 8 listopada (ostatni wyścig MotoGP). Mistrzostwa składały się z tych samych osiemnastu eliminacji co w roku poprzednim[34].

Najdłuższym wyścigiem w kalendarzu było GP Włoch podczas którego motocykliści klasy MotoGP pokonali 120,6 km, a najkrótszym GP Niemiec (110,1 km w królewskiej klasie). W kalendarzu znajduje się jeden wyścig nocny i jeden sobotni. 11 wyścigów odbyło się w Europie (w tym 4 wyścigi na terytorium Hiszpanii), 3 w Azji, 2 w Ameryce Północnej, 1 w Ameryce Południowej i 1 w Australii i Oceanii.

Wyścig o GP Wielkiej Brytanii według kalendarza ogłoszonego 26 września miał odbyć się na torze Donington Park[33][35]. Jednakże 10 lutego 2015 roku władze toru zrezygnowały z goszczenia najlepszych motocyklistów świata z powodów finansowych[36][37]. W następnych dniach ogłoszono, że tor Silverstone będzie gospodarzem Grand Prix Wielkiej Brytanii w latach 2015-2016[38].

Organizacja GP Czech w 2015 roku stanęła pod znakiem zapytania, z powodu braku środków finansowych na zapłatę firmie Dorna opłaty za organizację wyścigu[39][40]. Władze toru zaproponowały odwołanie wyścigu i wstrzymały sprzedaż biletów[41]. 25 czerwca MotoGP podało informację, że wyścig odbędzie się jednak zgodnie z planem[42][43].

Tory w sezonie 2015
Losail International Circuit
Circuit of the Americas
Autódromo Termas de Río Hondo
Circuito Permanente de Jerez
Bugatti Circuit
Mugello Circuit
Circuit de Barcelona-Catalunya
TT Circuit Assen
Sachsenring
Indianapolis Motor Speedway
Masaryk Circuit
Silverstone Circuit
Misano World Circuit Marco Simoncelli
Ciudad del Motor de Aragón
Twin Ring Motegi
Phillip Island Grand Prix Circuit
Sepang International Circuit
Circuit Ricardo Tormo
Lp. Grand Prix Nazwa toru Data
wyścigów
MotoGP Moto2 Moto3
Godz. Dystans Godz. Dystans Godz. Dystans
1. [a]GP Kataru[44] Losail International Circuit 29 marca 20:00 118,4[45] 18:20 107,6[45] 17:00 96,8[45]
2. GP Ameryk[46] Circuit of the Americas 12 kwietnia 21:00 115,8[47] 19:20 104,7[47] 18:00 99,2[47]
3. GP Argentyny[48] Autódromo Termas de Río Hondo 19 kwietnia 21:00 120,2[49] 19:20 110,5[49] 18:00 100,9[49]
4. GP Hiszpanii[50] Circuito Permanente de Jerez 3 maja 14:00 119,4[51] 12:20 115,0[51] 11:00 101,7[51]
5. GP Francji[52] Bugatti Circuit 17 maja 14:00 117,2[53] 12:20 108,8[53] 11:00 100,4[53]
6. GP Włoch[54] Mugello Circuit 31 maja 14:00 120,6[55] 12:20 110,1[55] 11:00 104,9[55]
7. GP Katalonii[56] Circuit de Barcelona-Catalunya 14 czerwca 14:00 118,2[57] 12:20 108,7[57] 11:00 104,0[57]
8. [b]Holenderskie TT[58] TT Circuit Assen 27 czerwca 14:20 118,1[59] 12:20 72,7[59][c] 11:00 99,9[59]
9. GP Niemiec[60] Sachsenring 12 lipca 14:00 110,1[61] 12:20 106,5[61] 11:00 99,1[61]
10. GP Indianapolis[62] Indianapolis Motor Speedway 9 sierpnia 20:00 112,6[63] 18:20 104,3[63] 17:00 95,9[63]
11. GP Czech[62] Masaryk Circuit 16 sierpnia 14:00 118,9[64] 12:20 108,1[64] 11:00 64,8[64][d]
12. GP Wielkiej Brytanii[65] Silverstone Circuit 30 sierpnia 14:00 118,0[66] 12:20 106,2[66] 15:30 100,3[66]
13. [e]GP San Marino[67] Misano World Circuit Marco Simoncelli 13 września 14:00 118,3[68] 12:20 109,9[68] 11:00 97,2[68]
14. Aragonia GP Aragonii[69] Ciudad del Motor de Aragón 27 września 14:00 116,8[70] 12:20 106,6[70] 11:00 101,6[70]
15. GP Japonii[71] Twin Ring Motegi 11 października 7:00 115,2[72] 5:20 110,4[72] 4:00 96,0[72]
16. GP Australii[73] Phillip Island Grand Prix Circuit 18 października 7:00 120,1[74] 5:20 111,2[74] 4:00 102,3[74]
17. GP Malezji[75] Sepang International Circuit 25 października 8:00 110,9[76] 6:20 105,3[76] 5:00 99,8[76]
18. GP Walencji[77] Circuit Ricardo Tormo 8 listopada 14:00 120,2[78] 12:20 72,1[78][f] 11:00 96,1[78]

Lokalizacja torów

edytuj
Położenie torów na mapie świata
Położenie torów, które znajdują się na terenie Europy na mapie tego kontynentu


Przedsezonowe

edytuj

Sezon 2015 rozpoczął się już dzień po zakończeniu sezonu 2014, kiedy to odbyły się pierwsze testy przed nowymi zmaganiami, które miały miejsce w Walencji. Następne testy miały miejsce po trzymiesięcznej przerwie i rozpoczęły zasadniczą część przygotowań do sezonu[79].

Lp. Miejsce Data Klasa Sesja Wyniki
1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
1 Walencja 10-12 listopada MotoGP[80] 1 Jorge Lorenzo Pol Espargaró Bradley Smith
2 Danilo Petrucci Nicky Hayden Scott Redding
3 Marc Márquez Dani Pedrosa Jorge Lorenzo
2 Sepang 4-6 lutego MotoGP[81] 1 Marc Márquez Valentino Rossi Jorge Lorenzo
2 Jorge Lorenzo Andrea Dovizioso Marc Márquez
3 Marc Márquez Dani Pedrosa Andrea Iannone
3 Walencja 10-12 lutego Moto3[82] 1 Miguel Oliveira Niccolò Antonelli Danny Kent
2 Danny Kent Miguel Oliveira Niccolò Antonelli
3 Fabio Quartararo Enea Bastianini Niccolò Antonelli
4 Philipp Öttl Tatsuki Suzuki Juanfran Guevara
5 Philipp Öttl Alessandro Tonucci Jorge Martín
6 Jorge Martín Francesco Bagnaia Juanfran Guevara
7 Jorge Martín Juanfran Guevara Francesco Bagnaia
8 Francesco Bagnaia Jorge Martín Brad Binder
9 Jorge Martín John McPhee Francesco Bagnaia
Moto2[83] 1 Sam Lowes Johann Zarco Thomas Lüthi
2 Johann Zarco Sam Lowes Xavier Siméon
3 Johann Zarco Esteve Rabat Thomas Lüthi
5 Johann Zarco Franco Morbidelli Mika Kallio
6 Hafizh Syahrin Franco Morbidelli Julián Simón
7 Hafizh Syahrin Xavier Siméon Julián Simón
8 Hafizh Syahrin Florian Alt Mika Kallio
4 Jerez 17-19 lutego Moto3[84] 1 Isaac Viñales Romano Fenati Miguel Oliveira
2 Niccolò Antonelli Romano Fenati Jorge Navarro
3 Isaac Viñales Niccolò Antonelli Romano Fenati
4 Fabio Quartararo Niccolò Antonelli Miguel Oliveira
5 Fabio Quartararo Niccolò Antonelli Danny Kent
6 Danny Kent Juanfran Guevara Jorge Martín
7 Fabio Quartararo Jorge Navarro Danny Kent
8 Fabio Quartararo Jorge Martín Danny Kent
9 Fabio Quartararo Niccolò Antonelli Danny Kent
Moto2[85] 1 Esteve Rabat Sam Lowes Thomas Lüthi
2 Johann Zarco Sam Lowes Álex Rins
3 Johann Zarco Sam Lowes Luis Salom
4 Sam Lowes Esteve Rabat Johann Zarco
5 Sam Lowes Axel Pons Johann Zarco
6 Sam Lowes Luis Salom Johann Zarco
7 Sam Lowes Johann Zarco Esteve Rabat
8 Johann Zarco Axel Pons Esteve Rabat
9 Esteve Rabat Johann Zarco Sandro Cortese
5 Sepang 23-25 lutego MotoGP[86] 1 Valentino Rossi Dani Pedrosa Pol Espargaró
2 Marc Márquez Jorge Lorenzo Andrea Iannone
3 Marc Márquez Jorge Lorenzo Cal Crutchlow
6 Losail 14-16 marca MotoGP[87] 1 Andrea Iannone Andrea Dovizioso Marc Márquez
2 Andrea Dovizioso Marc Márquez Andrea Iannone
7 Jerez 17-19 marca Moto3[88] 1 Niccolò Antonelli Isaac Viñales Brad Binder
2 Miguel Oliveira Francesco Bagnaia Alexis Masbou
3 Remy Gardner Francesco Bagnaia Gabriel Rodrigo
4 John McPhee Andrea Locatelli Livio Loi
5 Jorge Navarro Danny Kent Fabio Quartararo
6 Karel Hanika Jakub Kornfeil Romano Fenati
7 Jakub Kornfeil Jorge Martín Niccolò Antonelli
8 Jakub Kornfeil Brad Binder Zulfahmi Khairuddin
9 Brad Binder Remy Gardner -[g]
Moto2[89] 1 Hafizh Syahrin Johann Zarco Julián Simón
2 Johann Zarco Hafizh Syahrin Sam Lowes
3 Julián Simón Marcel Schrötter Mika Kallio
4 Sam Lowes Jonas Folger Thomas Lüthi
5 Johann Zarco Randy Krummenacher Thomas Lüthi
6 Johann Zarco Ricard Cardús Franco Morbidelli
7 Xavier Siméon Esteve Rabat Mika Kallio
8 Marcel Schrötter Julián Simón Mika Kallio
9 Takaaki Nakagami Jesko Raffin -[g]

Podczas sezonu

edytuj

Dzień po GP Hiszpanii na torze Circuito Permanente de Jerez odbyły się oficjalne testy, w których udział wzięło 22 zawodników[90][91].

Lp. Miejsce Data Klasa Sesja Wyniki
1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
1 Jerez 4 maja MotoGP[92] 1 Jorge Lorenzo Valentino Rossi Cal Crutchlow

Punktacja

edytuj

Punkty przyznawane były piętnastu zawodnikom, którzy jako pierwsi przekroczyli linię mety[93].

Miejsce 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 od 16 NU DK
Punkty 25 20 16 13 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 0 0

Dostawcą opon w sezonie 2015 dla MotoGP pozostał Bridgestone, a dla Moto2 i Moto3 Dunlop[94].

Firma Bridgestone na sezon 2015 przygotowała 6 rodzajów opon typu slick i opony deszczowe. Nowością okazały się opony ekstratwarde na tył, które zostały po raz pierwszy użyte podczas GP Argentyny oraz asymetryczne opony na przód[95][96][97].

Oznaczenia opon w 2015 roku

edytuj
Kolor oznaczenia Rodzaj opon
Żółty ekstratwarde
Czerwony twarde
Czarny (brak oznaczenia) średnie
Biały miękkie
Zielony ekstramiękkie
Jasnoniebieski asymetryczne

MotoGP

edytuj

Zmiany w regulaminie

edytuj

Waga minimalna motocyklu MotoGP została zmniejszona o 2 kg i od tego sezonu wynosiła 158 kg[98]. Od 1 lipca zespoły fabryczne były zmuszone używać dostarczonego oprogramowania ECU zamiast dotychczasowego, które mogło być dowolnie rozwijane[98]. Kara za przekroczenie dozwolonej liczby silników podczas sezonu została złagodzona do rozpoczęcia następnego wyścigu z alei serwisowej z pięciosekundowym opóźnieniem[98][99]. Inną zmianą było ustalenie górnego limitu ceny komponentów hamulcowych do 70 000 euro[100].

Lista startowa

edytuj

Prowizoryczna lista startowa została ogłoszona 23 października 2014 roku[101]. Zaktualizowana lista została podana 2 lutego 2015 roku[102].

Podobnie jak w poprzedniej edycji cyklu stawka MotoGP została podzielona na zespoły fabryczne i teamy Open. Zespoły fabryczne, które w ostatnich latach nie wygrywały wyścigów mogły skorzystać z możliwości przejścia do klasy Open. W 2015 roku z tego prawa skorzystało Ducati, Suzuki i Aprilia[103]. Jeśli team fabryczny na prawach Open zanotował trzy podia, dwa drugie miejsca lub jedno zwycięstwo, to ilość paliwa zmniejszana była mu z 24 do 22 litrów. Natomiast jeśli taki zespół wygrał trzy razy to odbierane mu było prawo korzystania z miękkich opon. Przy obu kryteriach brano tylko pod uwagę suche wyścigi[104][105]. Po zdobyciu 2. i 3. miejsca w GP Kataru przez motocyklistów Ducati, Dyrekcja Wyścigu odebrała dla tego zespołu przywilej związany z paliwem (było to trzecie podium Ducati z tym przywilejem, wliczając w to 3. miejsce Dovizioso z zeszłorocznego GP Ameryk)[106][107][108].

Różnice pomiędzy klasą Factory a Open[100]
Kryterium Factory Open
Ilość paliwa 20 l 24 l
Liczba silników w sezonie na kierowcę 5 12
Rozwijanie silnika zamrożone dowolne
ECU hardware specyfikacja Magneti Marelli
ECU oprogramowanie dowolne (do 30 czerwca, od 1 lipca zamrożone) standard
Opony pośrednie, twarde miękkie, pośrednie

Team Suzuki powrócił w sezonie 2015 do rywalizacji w MotoGP po 4 latach przerwy[109][110]. Do stawki powróciła również Aprilia, która zawiązała współpracę z teamem Gresini Racing[111][112]. Zespół Paul Bird Motorsport opuścił serię MotoGP i przeniósł się do brytyjskiej serii Superbike[113]. 2015 rok był również pierwszym sezonem teamu Estrella Galicia 0,0 Marc VDS w klasie MotoGP[114]. Zespół LCR Honda wprowadził drugi motocykl, który startował w klasie Open. Avintia Racing zmieniła motocykl z Kawasaki na Ducati[101].

Colin Edwards zakończył karierę na koniec sezonu 2014[115]. Jego miejsce w zespole Forward Racing zajął Stefan Bradl, który opuścił team LCR Honda[116]. W tym zespole miejsce Niemca zajął Cal Crutchlow, który odszedł z Ducati Teamu[117]. We włoskim zespole zastąpił go Andrea Iannone, który na koniec sezonu 2014 porzucił Pramac Racing[118]. Natomiast miejsce Iannone w tym zespole zajął Danilo Petrucci, który na koniec poprzedniego sezonu rozstał się z teamem IodaRacing Project[119]. W tym zespole miejsce Petrucciego zajął Alex de Angelis, który drugą część sezonu 2014 spędził w zespole Forward Racing zastępując Edwardsa[120]. Scott Redding przeszedł z Gresini Racing do zespołu Marc VDS Racing, w którym startował w serii Moto2 w 2013 roku[114]. Australijczyk Jack Miller przeszedł z serii Moto3 do MotoGP, gdzie startował na motocyklu Open w zespole LCR Honda[121]. Loris Baz zadebiutował w MotoGP w zespole Forward Racing, do którego przyszedł z serii World Superbike[122]. W nowo powstałym teamie Suzuki wystartowali Aleix Espargaró, który przeszedł z zespołu Forward Racing oraz Maverick Viñales, który przeszedł do MotoGP z serii Moto2[123]. Do mistrzostw powrócili natomiast Eugene Laverty (w Aspar Racing)[124] i Marco Melandri (w połączonym zespole Aprili i Gresiniego)[125].

Klucz
Kierowca etatowy Kierowca z dziką kartą Kierowca zastępujący
Zespoły fabryczne
Zespół Konstruktor Motocykl Nr Motocyklista Rundy
Ducati Team Ducati Ducati Desmosedici GP15 04 Andrea Dovizioso[126] Wszystkie
29 Andrea Iannone[127]
51 Michele Pirro[128] 6, 13, 18
Aprilia Racing Team Gresini Aprilia[129] Aprilia RS-GP 6 Stefan Bradl[130] 10–18
19 Álvaro Bautista[131] Wszystkie
33 Marco Melandri[132] 1–8
70 Michael Laverty[133] 9
Repsol Honda Team Honda Honda RC213V 7 Hiroshi Aoyama[134] 2–4
26 Dani Pedrosa[135] 1, 5–18
93 Marc Márquez[136] Wszystkie
Pramac Racing
Octo Pramac Racing
Ducati Ducati Desmosedici GP14[137] 9 Danilo Petrucci[138]
68 Kolumbia Yonny Hernández[139]
Octo IodaRacing Team
E-Motion IodaRacing Team
ART ART 15 Alex de Angelis[140] 1–15
23 Broc Parkes[141] 18
55 Damian Cudlin[142] 16–17
Yamaha Motor Racing Yamaha Yamaha YZR-M1 21 Katsuyuki Nakasuga[143] 15
Team Suzuki ECSTAR MotoGP Suzuki Suzuki GSX-RR 25 Maverick Viñales[144] Wszystkie
41 Aleix Espargaró[144]
CWM LCR Honda
LCR Honda
Honda Honda RC213V 35 Cal Crutchlow[145]
Monster Yamaha Tech 3 Yamaha Yamaha YZR-M1 38 Bradley Smith[146]
44 Pol Espargaró[147]
Estrella Galicia 0,0 Marc VDS Honda Honda RC213V 45 Scott Redding[148]
Movistar Yamaha MotoGP Yamaha Yamaha YZR-M1 46 Valentino Rossi[149]
99 Jorge Lorenzo[150]
Team HRC with Nissin Honda Honda RC213V 72 Takumi Takahashi[143] 15
Klasa Open
Zespół Konstruktor Motocykl Nr Motocyklista Rundy
ATHINA Glasses Forward Racing
Forward Racing
Forward Yamaha Forward-Yamaha 6 Stefan Bradl[151] 1–8
24 Toni Elías[152] 14–18
71 Claudio Corti[153] 9, 11–13
76 Loris Baz[154] 1–9, 11–18
AB Motoracing Honda Honda RC213V-RS 7 Hiroshi Aoyama[155] 9
13 Anthony West[156] 16–18
17 Karel Abraham[157] 1–7, 11–13
24 Toni Elías[158] 10
64 Kousuke Akiyoshi[143] 15
Avintia Racing Ducati Ducati Desmosedici GP14[159] 8 Héctor Barberá[101] Wszystkie
63 Mike di Meglio[160]
CWM LCR Honda Honda Honda RC213V-RS 43 Jack Miller[161]
Drive M7 Aspar Honda Honda RC213V-RS 50 Irlandia Eugene Laverty[162]
69 Nicky Hayden[163]
Motocykle fabryczne w sezonie 2015
Yamaha
Honda
Ducati
Suzuki
Aprilia

Zmiany listy startowej w trakcie sezonu

edytuj

Opis sezonu

edytuj
Start GP Katalonii

Sezon rozpoczęło GP Kataru, które pomimo ósmej pozycji startowej wygrał Valentino Rossi, który pokonał startującego z pole position Andreę Dovizioso na Ducati o 0,174 sekundy[206]. Obaj zawodnicy z Ducati Teamu zajęli miejsce na podium, gdyż trzecie miejsce zajął Andrea Iannone. Ostatni taki przypadek miał miejsce podczas GP Aragonii 2010, kiedy to pierwsze i trzecie miejsce zajęli Casey Stoner i Nicky Hayden[207].

Podczas GP Ameryk i GP Argentyny pole position zdobył Marc Márquez. Hiszpan wygrał w Austin[208], jednakże wyścigu w Argentynie Márquez nie ukończył, przewracając się dwa okrążenia przed metą, po walce o zwycięstwo z Valentino Rossim. Włoch wygrał wyścig umacniając się na pozycji lidera[209].

Jorge Lorenzo wygrał 4 następne wyścigi (GP Hiszpanii, GP Francji, GP Włoch i GP Katalonii)[210], dzięki czemu Hiszpan zdołał zniwelować stratę do prowadzącego w klasyfikacji generalnej Rossiego do jednego punktu[211]. Rossi w tych czterech wyścigach dwukrotnie zajął drugą i dwukrotnie trzecią pozycję[212].

Holenderskie TT wygrał Valentino Rossi, który pokonał Marca Márqueza po wyrównanej walce, podczas której Rossi obronił pierwszą pozycje po kontrowersyjnym ścięciu ostatniej szykany. Lorenzo wyścig ukończył na trzecim miejscu[213].

GP Niemiec[214] i GP Indianapolis[215] zakończyły się zwycięstwami Marca Márqueza, który poprzez wywrotki w poprzednich wyścigach bardzo skomplikował sobie drogę do obrony mistrzostwa.

GP Czech wygrał Jorge Lorenzo, który dzięki temu zwycięstwu miał taką samą ilość punktów co Valentino Rossi, jednakże dzięki większej ilości zwycięstw, Hiszpan objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej mistrzostw. Drugie miejsce w wyścigu zajął Marc Márquez, a trzecie Rossi[216].

Podczas GP Wielkiej Brytanii pole position zdobył Marc Márquez, który wywrócił się podczas deszczowego wyścigu, przez co po raz czwarty w sezonie nie ukończył wyścigu. Grand Prix wygrał Valentino Rossi, który odzyskał prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Całe podium zajęli Włosi, gdyż drugie miejsce zajął Danilo Petrucci, a trzecie Andrea Dovizioso. Dotychczasowy lider, Jorge Lorenzo ukończył wyścig na czwartej pozycji[217].

GP San Marino z pierwszego pola rozpoczął Jorge Lorenzo, który nie potwierdził dobrej dyspozycji w deszczowym wyścigu, którego nie ukończył. Rywalizację wygrał Marc Márquez, a podium niespodziewanie uzupełnili Bradley Smith i Scott Redding. Valentino Rossi po raz pierwszy w sezonie ukończył wyścig poza podium. Włoch zajął piąte miejsce i powiększył przewagę nad Lorenzo do 23 punktów[218].

GP Aragonii wygrał Jorge Lorenzo, który wyprzedził wracającego do dobrej dyspozycji Daniego Pedrosę, który zdołał obronić się przed Valentino Rossim[219].

Azjatycką cześć sezonu zdominowali zawodnicy Repsol Hondy. GP Japonii[220] i GP Malezji[221] wygrał Dani Pedrosa, a GP Australii na pierwszym miejscu ukończył Marc Márquez, który na ostatnim okrążeniu wyścigu wyprzedził Jorge Lorenzo[222].

Podczas GP Malezji doszło do wyrównanej walki o trzecie miejsce między Valentino Rossim a Markiem Márquezem, w wyniku której po raz szósty w sezonie wywrócił się Márquez. Za winnego incydentu uznano Rossiego, który dostał 3 punkty karne oraz karę startu z ostatniego pola startowego podczas GP Walencji[11][12].

Przed ostatnim wyścigiem Rossi miał 7 punktów przewagi nad Lorenzo. W przypadku zwycięstwa Lorenzo, Rossi aby zostać mistrzem świata musiałby zająć drugą pozycję. Jeśli Hiszpan byłby drugi, to Rossi, aby wygrać sezon potrzebowałby trzeciej lokaty. Jeśli Lorenzo finiszowałby trzeci, Rossiemu wystarczyłoby szóste miejsce[223]. Wyścig z pole position rozpoczął Lorenzo, który szybko odskoczył od rywali, jednak w drugiej części wyścigu został dogoniony przez Márqueza i Pedrosę, jednakże pomimo tego Hiszpan utrzymał prowadzenie i wygrał wyścig. Rossi ukończył rywalizację na czwartym miejscu, co oznacza, że tytuł mistrzowski po raz czwarty w klasie MotoGP zdobył Jorge Lorenzo, który wyprzedził Włocha o 5 punktów[8][9][10].

Rossi po wyścigu oskarżył Márqueza o pomaganie Lorenzo przez kilka ostatnich wyścigów, dzięki czemu Hiszpan został mistrzem świata[13][14][15][16]. Włoch nie pojawił się na gali przyznania nagród, podczas której Lorenzo podniósł Tower Trophy uzupełnione płytką upamiętniającą zwycięstwo Hiszpana w sezonie 2015[32].

Liderzy klasyfikacji motocyklistów

edytuj

Wyniki

edytuj

Zwycięzcy sesji

edytuj

-Wyścig toczony w deszczowych warunkach
-Rekord toru biorąc pod uwagę wszystkie sesje
-Rekord toru podczas wyścigu

GP FP1 FP2 FP3 FP4 Q1 Q2 WUP RACE NO
QAT Marc Márquez[224]
1:55,281
Marc Márquez[225]
1:54,828
Marc Márquez[226]
1:54,822
Andrea Iannone[227]
1:55,088
Danilo Petrucci[228]
1:55,094
Andrea Dovizioso[229]
1:54,113
Marc Márquez[230]
1:55,819
Valentino Rossi[231]
42:35,717
Valentino Rossi[232]
1:55,267
AME Andrea Dovizioso[233]
2:19,402
Marc Márquez[234]
2:04,839
Marc Márquez[235]
2:03,302
Marc Márquez[236]
2:03,548
Andrea Iannone[237]
2:03,644
Marc Márquez[238]
2:02,135
Marc Márquez[239]
2:05,905
Marc Márquez[240]
43:47,150
Andrea Iannone[241]
2:04,251
ARG Aleix Espargaró[242]
1:40,806
Aleix Espargaró[243]
1:38,776
Marc Márquez[244]
1:38,602
Marc Márquez[245]
1:39,265
Bradley Smith[246]
1:38,956
Marc Márquez[247]
1:37,802
Marc Márquez[248]
1:38,671
Valentino Rossi[249]
41:35,644
Valentino Rossi[250]
1:39,019
ESP Jorge Lorenzo[251]
1:39,174
Jorge Lorenzo[252]
1:39,300
Jorge Lorenzo[253]
1:38,493
Andrea Iannone[254]
1:39,360
Danilo Petrucci[255]
1:39,360
Jorge Lorenzo[256]
1:37,910
Pol Espargaró[257]
1:38,721
Jorge Lorenzo[258]
44:57,246
Jorge Lorenzo[259]
1:38,735
FRA Andrea Dovizioso[260]
1:34,034
Bradley Smith[261]
1:33,179
Jorge Lorenzo[262]
1:32,647
Loris Baz[263]
1:41,913
Danilo Petrucci[264]
1:33,923
Marc Márquez[265]
1:32,246
Marc Márquez[266]
1:33,195
Jorge Lorenzo[267]
43:44,143
Valentino Rossi[268]
1:32,879
ITA Andrea Dovizioso[269]
1:47,893
Andrea Dovizioso[270]
1:47,479
Jorge Lorenzo[271]
1:46,617
Andrea Dovizioso[272]
1:47,658
Kolumbia Yonny Hernández[273]
1:47,117
Andrea Iannone[274]
1:46,489
Jorge Lorenzo[275]
1:47,461
Jorge Lorenzo[276]
41:39,173
Marc Márquez[277]
1:47,654
CAT Marc Márquez[278]
1:41,808
Aleix Espargaró[279]
1:41,158
Maverick Viñales[280]
1:41,105
Andrea Iannone[281]
1:41,959
Dani Pedrosa[282]
1:41,188
Aleix Espargaró[283]
1:40,546
Jorge Lorenzo[284]
1:41,627
Jorge Lorenzo[285]
42:53,208
Marc Márquez[286]
1:42,219
NED Valentino Rossi[287]
1:34,357
Dani Pedrosa[288]
1:33,450
Valentino Rossi[289]
1:33,167
Marc Márquez[290]
1:33,387
Aleix Espargaró[291]
1:33,380
Valentino Rossi[292]
1:32,627
Marc Márquez[293]
1:33,747
Valentino Rossi[294]
40:54,037
Marc Márquez[295]
1:33,617
GER Marc Márquez[296]
1:21,766
Marc Márquez[297]
1:21,621
Marc Márquez[298]
1:21,083
Marc Márquez[299]
1:21,334
Kolumbia Yonny Hernández[300]
1:21,333
Marc Márquez[301]
1:20,.336
Marc Márquez[302]
1:21,322
Marc Márquez[303]
41:01,087
Marc Márquez[304]
1:21,530
IND Jorge Lorenzo[305]
1:33,654
Jorge Lorenzo[306]
1:32,860
Marc Márquez[307]
1:32,392
Marc Márquez[308]
1:32,399
Danilo Petrucci[309]
1:32,886
Marc Márquez[310]
1:31,884
Marc Márquez[311]
1:32,699
Marc Márquez[312]
41:55,371
Marc Márquez[313]
1:32,625
CZE Jorge Lorenzo[314]
1:56,499
Marc Márquez[315]
1:56,513
Jorge Lorenzo[316]
1:55,476
Jorge Lorenzo[317]
1:56,274
Pol Espargaró[318]
1:56,212
Jorge Lorenzo[319]
1:54,989
Jorge Lorenzo[320]
1:56,048
Jorge Lorenzo[321]
42:53,042
Marc Márquez[322]
1:56,048
GBR Marc Márquez[323]
2:03,111
Jorge Lorenzo[324]
2:02,338
Jorge Lorenzo[325]
2:01,429
Marc Márquez[326]
2:01,491
Kolumbia Yonny Hernández[327]
2:01,888
Marc Márquez[328]
2:00,234
Valentino Rossi[329]
2:18,660
Valentino Rossi[330]
46:15,617
Valentino Rossi[331]
2:16,486
SMR Marc Márquez[332]
1:33,328
Jorge Lorenzo[333]
1:32,871
Jorge Lorenzo[334]
1:32,192
Jorge Lorenzo[335]
1:33,063
Aleix Espargaró[336]
1:32,961
Jorge Lorenzo[337]
1:32,146
Marc Márquez[338]
1:32,504
Marc Márquez[339]
48:23,819
Jorge Lorenzo[340]
1:33,273
ARA Jorge Lorenzo[341]
1:48,249
Jorge Lorenzo[342]
1:47,517
Marc Márquez[343]
1:47,380
Dani Pedrosa[344]
1:48,058
Danilo Petrucci[345]
1:47,853
Marc Márquez[346]
1:46,635
Marc Márquez[347]
1:48,181
Jorge Lorenzo[348]
41:44,933
Jorge Lorenzo[349]
1:48,120
JPN Jorge Lorenzo[350]
1:48,120
Jorge Lorenzo[351]
1:44,731
Jorge Lorenzo[352]
1:44,089
Jorge Lorenzo[353]
1:45,000
Maverick Viñales[354]
1:45,030
Jorge Lorenzo[355]
1:43,790
Dani Pedrosa[356]
1:55,235
Dani Pedrosa[357]
46:50,767
Dani Pedrosa[358]
1:54,767
AUS Jorge Lorenzo[359]
1:30,047
Marc Márquez[360]
1:29,383
Marc Márquez[361]
1:29,081
Marc Márquez[362]
1:29,245
Pol Espargaró[363]
1:29,647
Marc Márquez[364]
1:28,364
Marc Márquez[365]
1:29,344
Marc Márquez[366]
40:33,849
Marc Márquez[367]
1:29,280
MAL Dani Pedrosa[368]
2:00,412
Jorge Lorenzo[369]
2:00,246
Jorge Lorenzo[370]
1:59,544
Dani Pedrosa[371]
2:00,471
Maverick Viñales[372]
2:00,753
Dani Pedrosa[373]
1:59,053
Marc Márquez[374]
2:00,186
Dani Pedrosa[375]
40:37,691
Jorge Lorenzo[376]
2:00,606
VAL Marc Márquez[377]
1:31,250
Jorge Lorenzo[378]
1:31,111
Andrea Iannone[379]
1:30,925
Marc Márquez[380]
1:31,203
Aleix Espargaró[381]
1:31,409
Jorge Lorenzo[382]
1:30,011
Marc Márquez[383]
1:31,062
Jorge Lorenzo[384]
45:59,364
Jorge Lorenzo[385]
1:31,367

Źródło: Oficjalna strona MotoGP[386]

Klasyfikacja generalna i wyniki motocyklistów

edytuj

Mistrzem świata został po raz piąty w karierze i trzeci w klasie MotoGP Hiszpan Jorge Lorenzo[387].

7 zwycięstw w sezonie zaliczył Jorge Lorenzo, 5 razy wygrał Marc Márquez, 4 razy Valentino Rossi, a 2 triumfy zanotował Dani Pedrosa. Rossi zbliżył się w ilości zwycięstw w MMŚ do Giacomo Agostiniego na odległość 10 triumfów (122 Agostiniego i 112 Rossiego po sezonie 2015).

Mj Kierowca Motocykl QAT

[388]
AME

[389]
ARG

[390]
ESP

[391]
FRA

[392]
ITA

[393]
CAT

[394]
NED

[395]
GER

[396]
IND

[397]
CZE

[398]
GBR

[399]
RSM

[400]
ARA

[401]
JPN

[402]
AUS

[403]
MAL

[404]
VAL

[405]
Punkty
1. Jorge Lorenzo Yamaha 4 4 5 1 1 1 1 3 4 2 1 4 NU 1 3 2 2 1 330
2. Valentino Rossi Yamaha 1 3 1 3 2 3 2 1 3 3 3 1 5 3 2 4 3 4 325
3. Marc Márquez Honda 5 1 NU 2 4 NU NU 2 1 1 2 NU 1 NU 4 1 NU 2 242
4. Dani Pedrosa Honda 6 16 4 3 8 2 4 5 5 9 2 1 5 1 3 206
5. Andrea Iannone Ducati 3 5 4 6 5 2 4 4 5 5 4 8 7 4 NU 3 NU NU 188
6. Bradley Smith Yamaha 8 6 6 8 6 5 5 7 6 6 7 7 2 8 7 10 4 6 181
7. Andrea Dovizioso Ducati 2 2 2 9 3 NU NU 12 NU 9 6 3 8 5 5 13 NU 7 162
8. Cal Crutchlow Honda 7 7 3 4 NU NU NU 6 7 8 NU NU 11 7 6 7 5 9 125
9. Pol Espargaró Yamaha 9 NU 8 5 7 6 NU 5 8 7 8 NU NU 9 NU 8 9 5 114
10. Danilo Petrucci Ducati 12 10 11 12 10 9 9 11 9 10 10 2 6 NU NU 12 6 10 113
11. Aleix Espargaró Suzuki 11 8 7 7 NU NU NU 9 10 14 9 9 10 6 11 9 7 8 105
12. Maverick Viñales Suzuki 14 9 10 11 9 7 6 10 11 11 NU 11 14 11 NU 6 8 11 97
13. Scott Redding Honda 13 NU 9 13 NU 11 7 13 NU 13 12 6 3 12 10 11 11 15 84
14. Kolumbia Yonny Hernández Ducati 10 NU NU 10 8 10 NU 14 12 12 11 NU NU 10 14 17 12 13 56
15. Héctor Barberá Ducati 15 12 13 14 13 13 16 NU 13 15 16 13 18 16 9 16 13 16 33
16. Álvaro Bautista Aprilia NU 15 19 15 15 14 10 17 14 18 13 10 15 13 16 14 15 14 31
17. Loris Baz Yamaha Forward 22 17 14 NU 12 12 13 15 19 15 16 4 17 NU 18 NU 19 28
18. Stefan Bradl Yamaha Forward 16 NU 15 16 NU NU 8 NU 17
Aprilia 20 14 NU 16 18 18 21 10 18
19. Jack Miller Honda NU 14 12 20 NU NU 11 NU 15 NU 19 NU 12 19 NU 15 17 21 17
20. Nicky Hayden Honda 17 13 16 17 11 NU NU 16 16 16 17 12 17 15 13 NU 16 17 16
21. Michele Pirro Ducati 8 NU 12 12
22. Irlandia Eugene Laverty Honda 18 16 17 18 14 15 12 NU 17 19 NU 17 19 14 17 19 19 NU 9
23. Katsuyuki Nakasuga Yamaha 8 8
24. Mike di Meglio Ducati 19 NU 18 22 NU 16 14 18 NU 17 18 14 13 20 15 20 18 NU 8
25. Hiroshi Aoyama Honda 11 NU NU NU 5
26. Takumi Takahashi Honda 12 4
27. Toni Elías Honda 22 2
Yamaha Forward 21 20 22 14 20
28. Alex de Angelis ART 20 18 22 21 17 NU 15 NU 18 21 NU 15 NU NU NW 2
Karel Abraham Honda NU NU 21 NU NU 17 NW 21 19 21 0
Marco Melandri Aprilia 21 NU 20 19 18 18 NU 19 0
Claudio Corti Yamaha Forward NU 20 18 20 0
Kousuke Akiyoshi Honda 19 0
Anthony West Honda 23 20 22 0
Michael Laverty Aprilia 20 0
Damian Cudlin ART NU NU 0
Broc Parkes ART NU 0

Klasyfikacja konstruktorów i brane pod uwagę pozycje

edytuj

W tej klasyfikacji pod uwagę brane są punkty najlepszego zawodnika jeżdżącego na danym motocyklu w wyścigu.

37. raz w historii tytuł zdobyła Yamaha[406][407]. Zawodnicy jeżdżący na tym motocyklu wygrali 11 wyścigów w sezonie. W każdym wyścigu przynajmniej jeden zawodnik na podium startował na Yamasze.

Wicemistrzostwo zdobyła Honda, której zawodnicy zanotowali 7 zwycięstw.

Mj Motocykl QAT
AME
ARG
ESP
FRA
ITA
CAT
NED
GER
IND
CZE
GBR
RSM
ARA
JPN
AUS
MAL
VAL
Punkty
1. Yamaha 1 3 1 1 1 1 1 1 3 2 1 1 2 1 2 2 2 1 407
2. Honda 5 1 3 2 4 4 3 2 1 1 2 5 1 2 1 1 1 2 355
3. Ducati 2 2 2 6 3 2 4 4 5 5 4 2 6 4 5 3 6 7 256
4. Suzuki 11 8 7 7 9 7 6 9 10 11 9 9 10 6 11 6 7 8 137
5. Aprilia 21 15 19 15 15 14 10 17 14 18 13 10 15 13 16 14 10 14 36
6. Yamaha Forward 16 17 14 16 12 12 8 15 19 15 16 4 17 20 18 14 19 35
7. ART 20 18 22 21 17 NU 15 NU 18 21 NU 15 NU NU NW NU NU NU 2

Klasyfikacja i wyniki zespołów

edytuj

Najlepszym zespołem po raz szósty okazał się team Movistar Yamaha MotoGP, w którym startował mistrz i wicemistrz sezonu 2015[407][408].

Mj Zespół Kierowca QAT
AME
ARG
ESP
FRA
ITA
CAT
NED
GER
IND
CZE
GBR
RSM
ARA
JPN
AUS
MAL
VAL
Punkty
1. Movistar Yamaha MotoGP Rossi 1 3 1 3 2 3 2 1 3 3 3 1 5 3 2 4 3 4 655
Lorenzo 4 4 5 1 1 1 1 3 4 2 1 4 NU 1 3 2 2 1
2. Repsol Honda Team Aoyama 11 NU NU 453
Pedrosa 6 16 4 3 8 2 4 5 5 9 2 1 5 1 3
Márquez 5 1 NU 2 4 NU NU 2 1 1 2 NU 1 NU 4 1 NU 2
3. Ducati Team Dovizioso 2 2 2 9 3 NU NU 12 NU 9 6 3 8 5 5 13 NU 7 350
Iannone 3 5 4 6 5 2 4 4 5 5 4 8 7 4 NU 3 NU NU
4. Monster Yamaha Tech 3 Smith 8 6 6 8 6 5 5 7 6 6 7 7 2 8 7 10 4 6 295
P. Espargaró 9 NU 8 5 7 6 NU 5 8 7 8 NU NU 9 NU 8 9 5
5. Team Suzuki Ecstar Viñales 14 9 10 11 9 7 6 10 11 11 NU 11 14 11 NU 6 8 11 202
A. Espargaró 11 8 7 7 NU NU NU 9 10 14 9 9 10 6 11 9 7 8
6. Pramac Racing
Octo Pramac Racing[h].
Petrucci 12 10 11 12 10 9 9 11 9 10 10 2 6 NU NU 12 6 10 134
Hernández 10 NU NU 10 8 10 NU 14 12 12 11 NU NU 10 14 17 12 13
7. CWM LCR Honda
LCR Honda[i].
Crutchlow 7 7 3 4 NU NU NU 6 7 8 NU NU 11 7 6 7 5 9 142
Miller NU 14 12 20 NU NU 11 NU 15 NU 19 NU 12 19 NU 15 17 21
8. Estrella Galicia 0,0 Marc VDS Redding 13 NU 9 13 NU 11 7 13 NU 13 12 6 3 12 10 11 11 15 84
9. Avintia Racing Barberá 15 12 13 14 13 13 16 NU 13 15 16 13 18 16 9 16 13 16 41
Di Meglio 19 NU 18 22 NU 16 14 18 NU 17 18 14 13 20 15 20 18 NU
10. Athinà Forward Racing
Forward Racing[j].
Bradl 16 NU 15 16 NU NU 8 NU 39
Corti NU 20 18 20
Elías 21 20 22 14 20
Baz 22 17 14 NU 12 12 13 15 19 15 16 4
11. Aprilia Racing Team Gresini Bradl 20 14 NU 16 18 18 21 10 18 39
Bautista NU 15 19 15 15 14 10 17 14 18 13 10 15 13 16 14 15 14
Melandri 21 NU 20 19 18 18 NU 19
Laverty 20
12. Aspar MotoGP Team Laverty 18 16 17 18 14 15 12 NU 17 19 NU 17 19 14 13 19 19 NU 25
Hayden 17 13 16 17 11 NU NU 16 16 16 17 12 17 15 17 NU 16 17
13. Octo IodaRacing Team
E-Motion IodaRacing Team[h]
De Angelis 20 18 22 21 17 NU 15 NU 18 21 NU 15 NU NU NW 2
Parkes NU
Cudlin NU NU
AB Motoracing Aoyama NU 0
West 23 20 22
Abraham NU NU 21 NU NU 17 NW 21 19 21 NU
Elías 22
Akiyoshi 19

BMW M Award – pozycje w kwalifikacjach

edytuj

BMW M Award jest to nagroda dla zawodnika z największą liczbą punktów za pozycje zdobyte w kwalifikacjach (punkty te są przyznawane w taki sam sposób jak w wyścigach)[409].

8 razy pole position zdobył Marc Márquez. Pięciokrotnie z pierwszego pola startował Jorge Lorenzo. Po jednym pole position zanotowali Andrea Iannone, Valentino Rossi, Dani Pedrosa, Andrea Dovizioso i Aleix Espargaró.

Trzeci raz z rzędu nagrodę zdobył Marc Márquez, który wygrał samochód BMW M[410].

Mj Kierowca QAT

[411]
[412]
AME

[413]
[414]
ARG

[415]
[416]
ESP

[417]
[418]
FRA

[419]
[420]
ITA

[421]
[422]
CAT

[423]
[424]
NED

[425]
[426]
GER

[427]
[428]
IND

[429]
[430]
CZE

[431]
[432]
GBR

[433]
[434]
RSM

[435]
[436]
ARA

[437]
[438]
JPN

[439]
[440]
AUS

[441]
[442]
MAL

[443]
[444]
VAL

[445]
[446]
Punkty
1. Marc Márquez 3 1 1 2 1 12 4 3 1 1 2 1 2 1 3 1 2 2 365
2. Jorge Lorenzo 6 3 5 1 3 2 3 8 3 3 1 2 1 2 1 3 4 1 323
3. Andrea Iannone 4 7 3 3 5 1 12 6 4 7 4 9 6 3 5 2 6 7 222
4. Valentino Rossi 8 4 8 5 7 7 7 1 6 8 3 4 3 6 2 7 3 12 214
5. Dani Pedrosa 2 8 6 6 4 2 2 9 3 4 5 6 4 1 3 212
6. Andrea Dovizioso 1 2 6 8 2 3 5 10 11 10 6 12 7 13 4 10 7 9 188
7. Aleix Espargaró 11 8 2 6 10 5 1 2 7 12 15 10 9 7 7 8 11 4 176
8. Cal Crutchlow 12 5 4 7 4 4 9 7 10 4 10 8 10 8 8 5 5 5 167
9. Bradley Smith 7 10 10 10 6 10 8 12 9 6 5 6 5 10 9 12 9 6 138
10. Pol Espargaró 10 9 18 4 12 9 11 5 8 11 8 5 11 4 11 9 12 9 127
11. Maverick Viñales 13 12 9 14 13 8 2 9 12 9 7 13 13 12 10 6 8 11 113
12. Danilo Petrucci 9 11 7 11 9 13 16 11 15 5 13 18 8 9 17 13 13 10 83
13. Kolumbia Yonny Hernández 5 15 13 9 11 11 10 14 5 15 12 11 14 11 14 17 18 18 70
14. Scott Redding 14 6 11 12 15 17 14 16 14 13 14 7 12 14 12 11 15 20 56
15. Héctor Barberá 15 13 12 13 19 14 13 17 13 14 11 17 18 19 18 14 12 14 36
16. Michele Pirro 6 6 13 23
17. Stefan Bradl 18 14 15 19 16 15 15 13 17 16 14 19 17 13 21 14 13 18
18. Loris Baz 23 20 22 21 22 18 19 15 20 18 15 15 22 23 19 20 15 4
19. Irlandia Eugene Laverty 19 17 14 17 21 24 22 19 24 19 20 19 21 15 20 16 22 24 3
20. Nicky Hayden 17 22 20 18 14 19 18 22 19 20 21 21 23 16 21 20 19 17 2
21. Álvaro Bautista 21 23 19 15 23 21 20 21 16 18 19 20 20 21 15 18 17 19 2
22. Jack Miller 22 19 21 22 18 23 21 20 18 16 22 16 17 20 22 15 16 21 1
23. Hiroshi Aoyama 18 15 16 22 1
24. Katsuyuki Nakasuga 15 1
Mike di Meglio 16 16 23 23 17 22 17 18 21 22 17 22 22 18 24 22 23 22 0
Karel Abraham 20 21 17 20 20 20 NW 25 24 25 0
Alex de Angelis 24 24 25 24 24 25 23 23 17 21 23 25 26 24 NW 0
Takumi Takahashi 19 0
Toni Elías 23 25 25 24 21 25 0
Anthony West 23 24 23 0
Claudio Corti 25 24 23 24 0
Marco Melandri 25 25 24 25 25 26 24 24 0
Michael Laverty 24 0
Damian Cudlin 25 25 0
Kousuke Akiyoshi 26 0
Broc Parkes 26 0

Najlepsi w klasie Open

edytuj

Rookie of the Year

edytuj
Klasyfikacja zawodników na motocyklu klasy Open[447].

Najlepszym zawodnikiem klasy Open okazał się Héctor Barberá, który w klasyfikacji generalnej mistrzostw zajął 15. miejsce[448].

Mj Kierowca Punkty
1. Héctor Barberá 33
2. Loris Baz 28
3. Jack Miller 17
4. Nicky Hayden 16
5. Stefan Bradl 9
6. Irlandia Eugene Laverty 9
7. Mike di Meglio 8
8. Toni Elías 2
Klasyfikacja zawodników debiutujących w klasie MotoGP (zawodnicy z dzikimi kartami nie są brani pod uwagę)[449].

Najlepszym debiutantem okazał się Maverick Viñales, który punktował w 16 wyścigach (dwóch nie ukończył) i dwukrotnie zajmował szóste miejsce[450].

Mj Kierowca Punkty
1. Maverick Viñales 97
2. Loris Baz 28
3. Jack Miller 7
4. Irlandia Eugene Laverty 9

Lista startowa

edytuj

Prowizoryczna lista startowa została ogłoszona 23 października 2014 roku[160]. Zaktualizowana lista została podana 2 lutego 2015 roku[451].

Hiszpan Esteve Rabat pozostał w serii Moto2 pomimo zdobycia mistrzostwa tej serii w sezonie 2014 (ostatni taki przypadek miał miejsce w 2009 roku, kiedy to mistrz sezonu 2008 – Marco Simoncelli pozostał w klasie 250)[452]. Do królewskiej klasy awansował natomiast brązowy medalista sezonu poprzedniego Maverick Viñales[453]. Z serii Moto3 do Moto2 przeszli mistrz Moto3 sezonu 2014 Álex Márquez (do Estrella Galicia 0,0 Marc VDS)[454] oraz zdobywca 3. miejsca sezonu 2014 w najniższej klasie Álex Rins (do zespołu Paginas Amarillas HP 40)[455]. Johann Zarco przeszedł z zespołu AirAsia Caterham do Ajo Motorsport[456].

Klucz
Kierowca etatowy Kierowca z dziką kartą Kierowca zastępujący
Zespół Konstruktor Motocykl Nr Motocyklista Rundy
Estrella Galicia 0,0 Marc VDS Kalex Kalex Moto2 2015 1 Esteve Rabat[457] 1–16, 18
73 Álex Márquez[457] Wszystkie
Emwe SAG Team
APH PTT The Pizza SAG
Kalex Kalex Moto2 2015 2 Jesko Raffin[458]
10 Thitipong Warokorn[160]
ATHINA Glasses Forward Racing Kalex Kalex Moto2 2014[459] 3 Simone Corsi[160] 1–9, 11–18
7 Lorenzo Baldassarri[460]
JiR Moto2 Kalex[461] Kalex Moto2 2014[459] 4 Randy Krummenacher[160] Wszystkie
Ajo Motorsport Kalex Kalex Moto2 2014[459] 5 Johann Zarco[160]
Paginas Amarillas HP 40 Kalex Kalex Moto2 2015 9 Luca Marini[462] 13
39 Luis Salom[160] Wszystkie
40 Álex Rins[463]
57 Edgar Pons[464] 4, 7, 11
Dynavolt Intact GP Kalex Kalex Moto2 2015 11 Sandro Cortese[465] Wszystkie
Derendinger Racing Interwetten
Technomag Racing Interwetten
Kalex[466] Kalex Moto2 2014[459] 12 Thomas Lüthi[466]
16 Joshua Hook[467] 15–18
70 Robin Mulhauser[466] Wszystkie
77 Dominique Aegerter[466] 1–14
Abbink GP Speed Up Speed Up SF14 13 Jasper Iwema[468] 8
JPMoto Malaysia Suter Suter MMX2 15 Ratthapark Wilairot[469] 7–10
51 Zaqhwan Zaidi[470] 1–6
88 Ricard Cardús[471] 11–18
Federal Oil Gresini Moto2
Gresini Racing
Kalex Kalex Moto2 2014[459] 19 Xavier Siméon[160] Wszystkie
54 Mattia Pasini[472] 6, 13
Promoto Sport TransFIORmers bd. 20 Louis Bulle[473] 5
90 Louis Mahias[474] 18
Italtrans Racing Team Kalex Kalex Moto2 2015 21 Franco Morbidelli[475] 1–11, 16–18
36 Mika Kallio[475] 1–13
57 Edgar Pons[476] 14–18
64 Federico Caricasulo[477] 12–14
Speed Up Racing Speed Up Speed Up SF15 22 Sam Lowes[160] Wszystkie
Tech 3 Tech 3 Tech 3 Mistral 610 23 Marcel Schrötter[160]
88 Ricard Cardús[160] 1–9
97 Xavi Vierge[478] 10–18
Idemitsu Honda Team Asia Kalex Kalex Moto2 2015 25 Azlan Shah[160] Wszystkie
30 Takaaki Nakagami[160]
FAB-Racing FTR bd. 28 Bradley Ray[477] 12
Team Ciatti Suter Suter MMX2 32 Federico Fuligni[476] 14, 18
AGR Team Kalex Kalex Moto2 2015 44 Steven Odendaal[479] 3
49 Axel Pons[160] 1–2, 4–18
94 Jonas Folger[160] Wszystkie
Petronas Raceline Malaysia
Petronas AHM Malaysia
Kalex Kalex Moto2 2015 55 Hafizh Syahrin[160]
93 Ramdan Rosli[480] 7, 17
QMMF Racing Team Speed Up Speed Up SF15 36 Mika Kallio[476] 14–18
60 Julián Simón[160] Wszystkie
95 Anthony West[160] 1–13
Octo IodaRacing Team
E-Motion IodaRacing Team
Suter Suter MMX2 66 Florian Alt[481] Wszystkie
NTS T.Pro Project NTS bd. 71 Tomoyoshi Koyama[482] 15
Moriwaki Racing Moriwaki bd. 72 Yuki Takahashi[482] 15
Tasca Racing Scuderia Moto2 Tech 3 Tech 3 Mistral 610 96 Louis Rossi[483] Wszystkie

Zmiany w liście startowej w trakcie sezonu

edytuj

Opis sezonu

edytuj
GP Katalonii

Sezon rozpoczęło GP Kataru, które po raz pierwszy w tej serii wygrał Jonas Folger. Kolejne miejsca na podium zajęli Xavier Siméon i Thomas Lüthi. Obrońca tytułu Esteve Rabat nie ukończył wyścigu, podobnie jak startujący z pole position Sam Lowes[505].

Następne GP Ameryk zakończyło się pierwszym w karierze zwycięstwem Sama Lowesa, który wyprzedził Johanna Zarco i Álexa Rinsa, dla którego było to pierwsze podium w klasie Moto2. Rins dodatkowo objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej, gdyż Jonas Folger nie zdobył w ten weekend punktów[506].

GP Argentyny wygrał Johann Zarco, dla którego było to drugie zwycięstwo w karierze i pierwsze w klasie Moto2. Francuz objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej wyprzedzając drugiego w wyścigu Álexa Rinsa[507].

GP Hiszpanii zakończyło się drugim zwycięstwem Jonasa Folgera w sezonie[508]. GP Francji wygrał Thomas Lüthi[509], a w GP Włoch zwyciężył Esteve Rabat, który dwa poprzednie wyścigi kończył na podium[510]. Lider klasyfikacji generalnej, Johann Zarco GP Hiszpanii i GP Włoch zakończył na drugim miejscu, a GP Francji ukończył jako trzeci[511].

GP Katalonii[512] i Holenderskie TT[513] to kolejne zwycięstwa Zarco, który umocnił się na prowadzeniu w klasyfikacji generalnej wyprzedzając kolejno Álexa Rinsa i Esteve Rabata. Oba wyścigi Francuz wygrał startując z pole position, które zdobył również w GP Niemiec, jednakże wyścig ukończył na drugim miejscu, finiszując za plecami Xaviera Siméona o 0,083 sekundy. Dla Belga było to pierwsze zwycięstwo w karierze[514].

Kolejne GP Indianapolis zakończyło się zwycięstwem Álexa Rinsa, który wyprzedził Johanna Zarco i Franco Morbidellego. Cała trójka zmieściła się w 1 sekundzie[515].

Następne trzy wyścigi (GP Czech, GP Brytanii i GP San Marino) zakończyły się kolejnymi zwycięstwami Johanna Zarco, który bardzo zbliżył się do tytułu mistrzowskiego[516]. W tych trzech wyścigach Esteve Rabat dwukrotnie zajął drugie i raz trzecie miejsce. Natomiast Álex Rins był trzeci w Czechach i drugi w Wielkiej Brytanii, jednakże podczas GP San Marino został zdyskwalifikowany za wykonywanie niebezpiecznych manewrów przy przepuszczaniu dublujących go zawodników[517].

GP Aragonii wygrał Esteve Rabat, który wyprzedził drugiego Rinsa o 0,096 sekundy. Johann Zarco zajął 6. miejsce, czym zakończył swoją passę dwunastu miejsc na podium z rzędu[518].

Johann Zarco został mistrzem świata po pierwszym treningu przed GP Japonii, gdyż wówczas z powodu kontuzji ramienia, z rywalizacji wycofał się Esteve Rabat, który był jedynym, który mógł pozbawić Francuza tytułu[519]. Zarco potwierdził swoją dominację zwyciężając w wyścigu[520].

GP Australii wygrał Álex Rins, który wyprzedził pauzującego Rabata i zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej[521]. GP Malezji po raz ósmy w sezonie wygrał Zarco[522].

Finałowe GP Walencji wygrał powracajcy Esteve Rabat, który jednak niezdołał odzyskać drugiego miejsca, gdyż drugie miejsce w wyścigu zajął Álex Rins, który w klasyfikacji generalnej wyprzedził swojego rodaka o 3 punkty. Mistrz świata serii Moto2, Johann Zarco ostatni wyścig ukończył na 7. pozycji[523].

Liderzy klasyfikacji motocyklistów

edytuj

Wyniki

edytuj

Zwycięzcy sesji

edytuj

-Wyścig toczony w deszczowych warunkach
-Rekord toru biorąc pod uwagę wszystkie sesje
-Rekord toru podczas wyścigu

GP FP1 FP2 FP3 QP WUP RACE NO
QAT Sam Lowes[524]
1:59,717
Sam Lowes[525]
2:00,025
Sam Lowes[526]
1:59,541
Sam Lowes[527]
1:59,423
Johann Zarco[528]
2:00,549
Jonas Folger[529]
40:18,532
Johann Zarco[530]
1:59,918
AME Sam Lowes[531]
2:26,356
Sam Lowes[532]
2:10,563
Johann Zarco[533]
2:10,310
Xavier Siméon[534]
2:09,888
Mika Kallio[535]
2:14,814
Sam Lowes[536]
41:45,565
Sam Lowes[537]
2:10,578
ARG Jonas Folger[538]
1:43,816
Johann Zarco[539]
1:43,239
Sam Lowes[540]
1:42,961
Johann Zarco[541]
1:42,809
Sam Lowes[542]
1:43,167
Johann Zarco[543]
39:44,497
Jonas Folger[544]
1:43,001
ESP Esteve Rabat[545]
1:43,198
Jonas Folger[546]
1:43,413
Johann Zarco[547]
1:42,875
Esteve Rabat[548]
1:42,874
Simone Corsi[549]
1:42,822
Jonas Folger[550]
45:01,873
Álex Rins[551]
1:43,012
FRA Esteve Rabat[552]
1:38,030
Esteve Rabat[553]
1:37,625
Thomas Lüthi[554]
1:37,746
Álex Rins[555]
1:37,114
Sam Lowes[556]
1:37,679
Thomas Lüthi[557]
42:27,011
Thomas Lüthi[558]
1:37,281
ITA Sam Lowes[559]
1:52,865
Esteve Rabat[560]
1:52,311
Esteve Rabat[561]
1:51,820
Sam Lowes[562]
1:51,514
Esteve Rabat[563]
1:52,081
Esteve Rabat[564]
39:40,545
Esteve Rabat[565]
1:52,530
CAT Johann Zarco[566]
1:46,941
Sandro Cortese[567]
1:47,127
Simone Corsi[568]
1:46,606
Johann Zarco[569]
1:45,895
Johann Zarco[570]
1:46,253
Johann Zarco[571]
41:15,487
Álex Rins[572]
1:46,474
NED Sam Lowes[573]
1:38,146
Johann Zarco[574]
1:37,670
Esteve Rabat[575]
1:37,287
Johann Zarco[576]
1:36,346
Johann Zarco[577]
1:37,499
Johann Zarco[578]
26:13,410
Esteve Rabat[579]
1:37,449
GER Sam Lowes[580]
1:25,027
Mika Kallio[581]
1:25,069
Franco Morbidelli[582]
1:24,336
Johann Zarco[583]
1:24,044
Johann Zarco[584]
1:24,484
Xavier Siméon[585]
41:09,295
Franco Morbidelli[586]
1:24,538
IND Álex Rins[587]
1:37,711
Esteve Rabat[588]
1:36,967
Álex Rins[589]
1:36,821
Álex Rins[590]
1:36,540
Esteve Rabat[591]
1:37,072
Álex Rins[592]
41:18,866
Franco Morbidelli[593]
1:37,498
CZE Johann Zarco[594]
2:03,082
Esteve Rabat[595]
2:02,714
Jonas Folger[596]
2:02,019
Johann Zarco[597]
2:01,614
Johann Zarco[598]
2:02,327
Johann Zarco[599]
41:02,500
Thomas Lüthi[600]
2:02,422
GBR Johann Zarco[601]
2:08,461
Sam Lowes[602]
2:08,004
Álex Rins[603]
2:06,932
Sam Lowes[604]
2:06,345
Álex Rins[605]
2:26,245
Johann Zarco[606]
42:53,674
Florian Alt[607]
2:13,742
SMR Simone Corsi[608]
1:37,910
Esteve Rabat[609]
1:37,457
Esteve Rabat[610]
1:37,246
Johann Zarco[611]
1:36,754
Sam Lowes[612]
1:37,582
Johann Zarco[613]
42:38,099
Jonas Folger[614]
1:37,422
ARA Sam Lowes[615]
1:53,700
Esteve Rabat[616]
1:53,164
Esteve Rabat[617]
1:53,118
Esteve Rabat[618]
1:52,232
Esteve Rabat[619]
1:52,973
Esteve Rabat[620]
26:25,925
Álex Rins[621]
1:52,767
JPN Thomas Lüthi[622]
1:51,556
Johann Zarco[623]
1:51,158
Álex Rins[624]
1:50,909
Álex Rins[625]
1:50,339
Álex Rins[626]
2:06,645
Johann Zarco[627]
31:17,900
Jonas Folger[628]
2:04,166
AUS Sam Lowes[629]
1:33,658
Álex Rins[630]
1:33,106
Álex Rins[631]
1:32,883
Álex Rins[632]
1:32,523
Álex Rins[633]
1:32,798
Álex Rins[634]
39:00,084
Álex Rins[635]
1:32,880
MAL Jonas Folger[636]
2:07,720
Thomas Lüthi[637]
2:07,453
Johann Zarco[638]
2:06,881
Thomas Lüthi[639]
2:06,383
Thomas Lüthi[640]
2:07,081
Johann Zarco[641]
40:37,772
Thomas Lüthi[642]
2:07,321
VAL Sam Lowes[643]
1:35,761
Thomas Lüthi[644]
1:35,560
Thomas Lüthi[645]
1:35,545
Esteve Rabat[646]
1:35,234
Thomas Lüthi[647]
1:35,689
Esteve Rabat[648]
28:48,831
Esteve Rabat[649]
1:35,416

Źródło: Oficjalna strona MotoGP[386]

Klasyfikacja generalna i wyniki motocyklistów

edytuj

Mistrzem świata został po raz pierwszy w karierze Francuz Johann Zarco[650].

8 zwycięstw zaliczył Johann Zarco, 3 razy wygrał Esteve Rabat, po 2 razy zwyciężyli Álex Rins i Jonas Folger. Jedno zwycięstwo zanotowali Sam Lowes i Thomas Lüthi.

Mj Kierowca Motocykl QAT

[651]
AME

[652]
ARG

[653]
ESP

[654]
FRA

[655]
ITA

[656]
CAT

[657]
NED

[658]
GER

[659]
IND

[660]
CZE

[661]
GBR

[662]
RSM

[663]
ARA

[664]
JPN

[665]
AUS

[666]
MAL

[667]
VAL

[668]
Punkty
1. Johann Zarco Kalex 8 2 1 2 3 2 1 1 2 2 1 1 1 6 1 7 1 7 352
2. Álex Rins Kalex 4 3 2 18 18 11 2 4 3 1 3 2 DK 2 11 1 NU 2 234
3. Esteve Rabat Kalex NU 4 4 3 2 1 3 2 NU 5 2 3 2 1 NW NW 1 231
4. Sam Lowes Speed Up NU 1 3 20 4 4 4 3 5 NU 5 6 NU 3 8 2 13 5 186
5. Thomas Lüthi Kalex 3 12 6 4 1 NU 6 5 6 6 7 9 10 5 NU 15 2 3 179
6. Jonas Folger Kalex 1 16 9 1 NU NU 7 7 14 12 6 5 6 4 2 NU 3 14 163
7. Xavier Siméon Kalex 2 NU 22 5 8 6 NU 6 1 8 16 25 12 NU NU 5 10 16 100
8. Takaaki Nakagami Kalex 14 10 20 17 7 13 20 13 7 9 12 14 3 8 22 4 4 11 100
9. Lorenzo Baldassarri Kalex 10 26 8 13 21 10 10 NU 8 3 NU NU 7 10 12 5 4 96
10. Franco Morbidelli Kalex 5 5 5 6 5 NU 8 19 NU 3 10 11 15 NU' 90
11. Sandro Cortese Kalex 7 14 7 NU 14 8 NU 17 11 NU 8 8 8 13 3 NU 7 13 90
12. Simone Corsi Kalex NU 11 NU 8 18 NU 13 10 4 11 NU 4 9 7 13 9 9 86
13. Luis Salom Kalex NU 27 11 7 NU 5 5 NW 17 16 9 17 9 NU NU 6 6 6 80
14. Álex Márquez Kalex 11 15 15 9 NU 12 11 9 18 10 4 4 NU NU 18 9 NU 12 73
15. Mika Kallio Kalex 6 8 4 NU NU NU 12 8 12 NU 15 20 NU 72
Speed Up 11 15 8 12 10
16. Hafizh Syahrin Kalex 12 6 10 12 9 NU 14 15 16 NU 14 16 18 7 15 16 8 NU 64
17. Dominique Aegerter Kalex 15 18 13 16 10 3 9 12 10 4 13 13 24 NU WD 62
18. Julián Simón Speed Up 13 9 26 11 6 7 15 11 9 NU 18 18 5 NU 16 18 25 18 58
19. Axel Pons Kalex NU NW NU 15 9 NU 22 15 7 17 15 11 12 NU 24 11 8 41
20. Marcel Schrötter Tech 3 16 13 16 10 13 16 16 18 NU 14 19 11 17 15 9 12 NU 15 32
21. Randy Krummenacher Kalex 17 21 21 14 12 14 18 14 13 NU 20 12 14 17 10 10 17 21 31
22. Anthony West Speed Up NU 7 14 15 11 19 22 NU NU 13 21 7 15 30
23. Azlan Shah Kalex 18 19 17 21 19 15 19 16 NU 11 23 19 13 14 4 21 16 NW 24
24. Ricard Cardús Tech 3 NU 17 18 NU 16 17 NU NU 19 20
Suter 24 10 NU 18 6 14 14 19
25. Louis Rossi Tech 3 9 22 NU NW NU 20 23 NU NU NU NU 27 19 23 20 23 18 NW 7
26. Tomoyoshi Koyama NTS 13 3
27. Yuki Takahashi Moriwaki 14 2
28. Robin Mulhauser Kalex 20 20 23 23 20 22 NU 20 20 15 NU 23 NU 19 23 NU 19 22 1
Xavi Vierge Tech 3 NU NU 22 23 16 NU 19 22 17 0
Mattia Pasini Kalex 18 16 0
Jesko Raffin Kalex 22 24 28 25 24 23 24 21 21 17 26 21 NU 20 17 17 21 24 0
Edgar Pons Kalex 19 17 22 NU 19 22 20 NU 0
Thitipong Warokorn Kalex 19 23 24 22 22 21 25 23 22 18 25 NU 20 22 NU 25 27 23 0
Florian Alt Suter 21 25 25 24 23 24 21 NU NW 19 NU 24 22 21 21 NU 26 20 0
Steven Odendaal Kalex 19 0
Joshua Hook Kalex NU 20 23 26 0
Luca Marini Kalex 21 0
Ratthapark Wilairot Suter NU 24 23 NU 0
Zaqhwan Zaidi Suter 23 NU 27 26 25 NU 0
Ramdan Rosli Kalex 26 24 0
Federico Fuligni Suter NU 25 0
Jasper Iwema Speed Up 25 0
Federico Caricasulo Kalex 26 NU NW 0
Louis Bulle TransFIORmers 26 0
Louis Mahias TransFIORmers NU 0
Bradley Ray FTR NU 0

Klasyfikacja konstruktorów i brane pod uwagę pozycje

edytuj

W tej klasyfikacji pod uwagę brane są punkty najlepszego zawodnika jeżdżącego na danym motocyklu w wyścigu.

Tytuł wśród konstruktorów trzeci raz z rzędu zdobył Kalex[672]. 13 z 14 pierwszych motocyklistów w klasyfikacji generalnej startowało na tym motocyklu. Zawodnicy Kalexa wygrali 17 z 18 wyścigów sezonu. Jedno zwycięstwo zaliczył Speed Up, który zdobył wicemistrzostwo.

Mj Motocykl QAT
AME
ARG
ESP
FRA
ITA
CAT
NED
GER
IND
CZE
GBR
RSM
ARA
JPN
AUS
MAL
VAL
Punkty
1. Kalex 1 2 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 445
2. Speed Up 13 1 3 11 4 4 4 3 5 13 5 6 5 3 8 2 12 5 209
3. Tech 3 9 13 16 10 13 16 16 18 19 14 19 11 17 15 9 12 18 15 39
4. Suter 21 25 25 24 23 24 21 24 23 19 24 10 22 18 6 14 14 19 20
5. NTS 13 3
6. Moriwaki 14 2
TransFIORmers 26 NU 0
FTR NU 0

Pozycje w kwalifikacjach

edytuj

Pozycje zawodników Moto2 w kwalifikacjach. Zawodnicy uporządkowani są według najlepszych miejsc startowych.

7 razy pole position zdobył Johann Zarco. Trzykrotnie z pierwszego pola startowali Esteve Rabat, Álex Rins i Sam Lowes. Jedno pole position zaliczyli Xavier Siméon i Thomas Lüthi.

Kierowca QAT

[673]
AME

[674]
ARG

[675]
ESP

[676]
FRA

[677]
ITA

[678]
CAT

[679]
NED

[680]
GER

[681]
IND

[682]
CZE

[683]
GBR

[684]
RSM

[685]
ARA

[686]
JPN

[687]
AUS

[688]
MAL

[689]
VAL

[690]
Johann Zarco 2 4 1 9 3 6 1 1 1 8 1 3 1 3 1 7 2 2
Esteve Rabat 3 3 2 1 4 3 3 2 6 2 2 4 3 1 NW NW 1
Álex Rins 9 8 5 2 1 9 7 7 12 1 3 2 2 2 5 1 3 3
Sam Lowes 1 2 4 6 2 1 5 3 9 7 13 1 7 4 4 3 8 10
Thomas Lüthi 7 17 3 4 6 4 10 8 4 4 5 5 13 8 2 4 1 4
Xavier Siméon 6 1 9 10 8 8 14 6 2 16 19 21 20 18 11 17 10 23
Jonas Folger 5 19 6 3 15 13 2 5 8 5 10 7 9 7 3 14 4 18
Dominique Aegerter 25 9 17 15 19 2 4 16 13 11 6 11 5 14
Axel Pons 11 8 16 10 11 11 14 18 9 13 14 9 8 2 16 7
Franco Morbidelli 8 5 22 14 12 21 23 32 3 9 8 19 19 11
Mika Kallio 16 11 10 17 11 23 22 15 10 3 18 19 23 15 20 5 14 15
Simone Corsi 10 12 7 11 20 7 8 4 5 12 15 4 11 16 12 11 9
Sandro Cortese 4 16 8 7 18 11 9 14 7 10 4 10 11 10 9 8 6 13
Takaaki Nakagami 18 6 15 5 5 17 25 10 11 6 16 6 8 5 7 6 7 8
Lorenzo Baldassarri 20 21 13 12 22 16 13 9 16 11 8 15 12 10 9 5 5
Luis Salom 15 14 18 19 7 5 6 21 22 20 15 17 12 20 13 16 13 12
Hafizh Syahrin 19 15 16 20 13 14 19 19 17 14 17 12 6 13 6 13 18 24
Julián Simón 21 7 14 30 9 12 15 12 15 17 22 16 10 16 14 10 12 6
Álex Márquez 12 23 20 16 21 15 12 13 24 13 7 9 17 6 15 18 9 14
Randy Krummenacher 24 18 11 18 10 20 18 18 19 15 14 14 16 19 18 21 23 20
Marcel Schrötter 17 10 12 13 14 19 16 17 21 19 21 18 19 21 21 20 17 21
Ricard Cardús 14 20 21 21 25 22 30 22 20 28 23 18 22 17 11 24 17
Azlan Shah 23 24 25 24 24 24 17 24 23 12 25 20 22 17 12 15 15
Anthony West 22 13 19 23 17 30 27 23 18 23 23 22 21
Louis Rossi 13 22 23 23 26 26 25 29 26 20 26 30 25 26 22 22
Louis Mahias 16
Mattia Pasini 18 24
Thitipong Warokorn 26 26 27 25 27 31 29 30 28 27 26 27 31 28 19 27 20 28
Florian Alt 30 27 28 27 28 27 28 28 28 29 29 29 29 30 28 27 19
Robin Mulhauser 28 25 24 26 26 25 20 26 27 21 24 28 25 26 22 29 21 26
Edgar Pons 22 21 27 23 24 26 26 25
Xavi Vierge 25 30 24 28 27 27 25 25 22
Ratthapark Wilairot 24 27 25 22