Motocyklowe mistrzostwa świata

Motocyklowe mistrzostwa świata (ang. Grand Prix motorcycle racing) – najbardziej prestiżowe na świecie zawodowe wyścigi motocyklowe, odpowiednik samochodowej Formuły 1, nazywane też „klasą królewską”, organizowane przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM). Rozgrywane są od 1949 roku[1]. Pierwszym wyścigiem zaliczanym do tego cyklu był wyścig o Tourist Trophy Wyspy Man. W zawodach tych uczestniczyli zawodnicy, którzy startowali na motocyklach o pojemności 250 cm³, 350 cm³ oraz 500 cm³. Ta ostatnia była najważniejszą kategorią do 2001 roku, kiedy to zastąpiona została klasą MotoGP. Pierwszym mistrzem świata w najwyższej klasie był Leslie Graham pochodzący z Wielkiej Brytanii[2].

Road Racing World Championship Grand Prix
MotoGP
Ilustracja
Logo MotoGP
2024
Państwo

międzynarodowe

Dyscyplina

wyścigi motocyklowe

Organizator rozgrywek

FIM, Dorna Sports

Data założenia

1949

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Leslie Graham (500 cm³)
Freddie Frith (350 cm³)
Bruno Ruffo (250 cm³)
Nello Pagani (125 cm³)

Obecny zwycięzca

Jorge Martín (MotoGP)
Ai Ogura (Moto2)
David Alonso (Moto3)

Najwięcej zwycięstw

Giacomo Agostini (15 MŚ – 8 w 500 cm³, 7 w 350 cm³)

Strona internetowa

Mistrzostwa obecnie składają się z 19 wyścigów tzw. Grand Prix, odbywających się na kontynentach: europejskim, amerykańskim, azjatyckim oraz w Australii[3]. Zawodnik, który zdobędzie najwięcej punktów podczas wszystkich wyścigów, zdobywa mistrzostwo świata.

„Królewska klasa” jest poligonem do testowania najnowszych technologii z dziedziny konstrukcji motocykli i ich opon. Motocykle te mają masę od 135 do 165 kg (w zależności od liczby cylindrów), silniki benzynowe o pojemności 1000 cm³, osiągające moc do ok. 250 KM i prędkości do 350 km/h. W 2016 roku Andrea Iannone na torze w Mugello osiągnął prędkość 354,9 km/h[4], co było rekordem prędkości w MotoGP. Obecny rekord wynosi 366.1 km/h i pierwszy raz został uzyskany w 2023 roku na torze w Mugello przez Brada Bindera[5]. Hałas o natężeniu 130 decybeli, jaki wytwarzają, zmusza kierowców do używania stopperów.

W sezonach 2007–2011 wszystkie motocykle w najwyższej klasie były wyposażone w silniki o pojemności zmniejszonej z 990 cm³ do 800 cm³. Powodem były zbyt wysokie prędkości osiągane na torze przez zawodników. Kolejnym była śmierć w 2003 roku japońskiego motocyklisty Daijiro Kato po wypadku na japońskim torze Suzuka.

Obecnie w MotoGP uczestniczy 6 producentów: Yamaha, Honda, Ducati, Suzuki, Aprilia oraz KTM[6][7][8].

Od sezonu 2012 pojemność motocykli w klasie MotoGP wynosi 1000 cm³.

Historia

edytuj

Początki

edytuj
 
Mapa przedstawiająca państwa, z których startowali zawodnicy we wszystkich klasach motocyklowych mistrzostw świata

Pierwsze wzmianki jakie ukazały się na temat szosowych wyścigów motocyklowych przypadają na koniec XIX w. we Francji. W 1949 r. FIM stworzyła jednolite przepisy torowych wyścigów motocyklowych oraz zorganizowała motocyklowe mistrzostwa świata[9].

Zasady rozgrywania zawodów uległy znacznym zmianom na przestrzeni 50 lat. Już w 1946 roku podczas wyścigów motocyklowych zabroniono stosowania specjalnych paliw oraz silników z turbodoładowaniem, a w 1958 roku zabroniono stosowania owiewek „typu lotniczego”.

Podczas ostatniego półwiecza motocykle tak ewoluowały, iż zmusiło to FIM do znaczących zmian w regulaminie. Dotyczy to głównie zastosowania nowych materiałów konstrukcyjnych zmniejszających masę pojazdów oraz elementów poprawiających jego dynamikę. Przez długi czas ramy motocykli były wykonywane z rur i elementów stalowych, ale pod koniec lat 70. XX w. dominować zaczęły konstrukcje aluminiowe. Najnowszym osiągnięciem techniki motoryzacyjnej jest coraz szersze i powszechniejsze stosowanie włókien węglowych, które z powodzeniem zastępują tradycyjne tworzywa sztuczne i metale. Stosowane są one głównie do produkcji owiewek, wsporników, błotników czy tarcz hamulcowych.

Wraz z rozwojem motocykli styl jazdy również uległ zmianie w porównaniu z tym z lat 50. i 60. Obecnie dominującym stylem jazdy jest tzw. „wysunięte biodro”. Technika ta polega na maksymalnym przesunięciu masy ciała do wewnątrz zakrętu. Jako pierwszy ten sposób jazdy zaprezentował Fin Jarno Saarinen. Dzięki znaczącemu postępowi w konstrukcji opon i zawieszeń motocykli jazda z wysuniętym biodrem stała się powszechnym sposobem na jeszcze szybszą jazdę.

Kalendarium

edytuj
 
Klasy składowe MMŚ na przestrzeni lat
  • 1949: Start motocyklowych mistrzostw świata.
  • 1957: Gilera, Mondial i Moto Guzzi wycofują się na koniec sezonu.
  • 1958: MV Agusta wygrywa klasyfikacje indywidualną i drużynową we wszystkich 4 klasach. Zabronienie stosowania owiewek „typu lotniczego”.
  • 1959: MV Agusta broni wszystkich 8 mistrzostw. Honda debiutuje w TT Wyspy Man.
  • 1960: MV Agusta ponownie broni wszystkich tytułów.
  • 1961: Gary Hocking zostaje pierwszym mistrzem świata klasy 500 cm3 pochodzącym spoza Europy.
  • 1962: Wprowadzenie klasy 50 cm³.
  • 1964: John Surtees wygrywa w Formule 1 i zostaje jedynym zawodnikiem w historii, który został mistrzem świata w Formule 1 i MMŚ.
  • 1966: Pierwsze mistrzostwo świata Giacomo Agostiniego Honda wygrywa wszystkie 5 klas drużynowo.
  • 1967: Ostatni rok z nieograniczoną liczbą cylindrów.
  • 1968–1972: Giacomo Agostini (MV Agusta) wygrywa klasę 500 cm3 i 350 cm3 cztery razy z rzędu (w latach 1968–1970 wygrywa wszystkie 54 wyścigi tych klas, w których startował).
  • 1972: Śmierć Gilberto Parlottiego w TT Wyspy Man, bojkot czterech ostatnich rund przez zawodników ze względu na bezpieczeństwo.
  • 1973: Śmierć Jarno Saarinena i Renzo Pasoliniego podczas GP Włoch na Monzy.
  • 1975: Giacomo Agostini (Yamaha) po raz ostatni wygrywa klasę 500 cm3. Yamaha jest pierwszym teamem spoza Europy, który wygrywa mistrzostwo.
  • 1976: Barry Sheene wygrywa pierwsze mistrzostwo dla Suzuki. TT Wyspy Man znika z kalendarza motocyklowych mistrzostw świata.
  • 1977: Giacomo Agostini kończy karierę. GP Wielkiej Brytanii wchodzi do kalendarza zamiast TT Wyspy Man.
  • 1978–1980: Kenny Roberts wygrywa klasę 500 cm3 (w 1978 roku wygrywa jako debiutant w najwyższej klasie).
  • 1980: Patrick Pons i Malcolm White (pasażer Phila Love'a w klasie sidecar) giną w GP Wielkiej Brytanii.
  • 1982: Yamaha jako pierwsza używa silników V4.
  • 1982: Jock Taylor (pasażer Benga Johanssona w klasie sidecar) ginie w GP Finlandii, które po sezonie opuszcza kalendarz MotoGP.
  • 1982: Klasa 350 cm3 opuszcza MMŚ.
  • 1984: Michelin dostawcą opon, klasa 50 cm3 zmienia się w klasę 80 cm3.
  • 1987: Tzw. „Push start"(startującego zawodnika pchają mechanicy) został zakazany.
  • 1988: Zostaje wprowadzony hamulec tarczowy.
  • 1988: Alfred Heck (pasażer Andreasa Räckego) ginie w GP Francji.
  • 1989: Iván Palazzese (Aprilia) ginie w klasie 250 cm3 w GP Niemiec na Hockenheim.
  • 1990: Klasa 80 cm3 opuszcza MMŚ.
  • 1993: Shin’ichi Itō przekracza prędkość 320 km/h na Hockenheim.
  • 1993: Nobuyuki Wakai (Suzuki) ginie w klasie 250 cm3 w GP Hiszpanii.
  • 1994: Simon Prior ginie w wypadku 7 sidecarów w GP Niemiec.
  • 1996: Wycofanie klasy sidecar po sezonie.
 
Casey Stoner
  • 1998: Przejście na paliwo bezołowiowe.
  • 2000: Kenny Roberts Jr. wygrywa ostatnie mistrzostwo dla Suzuki.
  • 2001: Valentino Rossi wygrywa swoje pierwsze mistrzostwo w najwyższej klasie.
  • 2002: MotoGP zastępuje klasę 500 cm3.
  • 2003: Daijirō Katō ginie uderzając w barierę w GP Japonii w klasie MotoGP.
  • 2004: Makoto Tamada wygrywa pierwszy wyścig dla opon Bridgestone (GP Brazylii).
  • 2007: Casey Stoner wygrywa ostatnie mistrzostwo dla Ducati. Pojemność silnika motocykla MotoGP jest ograniczona do 800 cm3.
  • 2008: Dunlop wycofuje się z MotoGP.
  • 2009: Jak na razie ostatnie mistrzostwo świata wywalczone przez Valentino Rossiego. Michelin wycofuje się z MotoGP, Bridgestone zostaje jedynym dostawcą opon. Kawasaki zawiesza działalność w MotoGP. Dani Pedrosa ustanawia rekord prędkości 349,288 km/h na Mugello.
  • 2010: Moto2 zastępuje klasę 250 cm3. Shoya Tomizawa ginie w GP San Marino Moto2.
  • 2011: Marco Simoncelli ginie w wyścigu MotoGP w Malezji. Suzuki wycofuje się z MotoGP na koniec sezonu.
  • 2012: Moto3 zastępuje klasę 125 cm3. Zwiększenie pojemności silników motocykla MotoGP do 1000 cm3.
  • 2013: Marc Márquez najmłodszym mistrzem świata i zostaje pierwszym debiutantem od 1978 roku, który zdobył mistrzostwo świata w najwyższej klasie[10]. Marc Márquez zalicza wypadek przy prędkości 338 km/h (przeciążenie wynosiło ponad 25G) na torze Mugello, jest to „najszybszy” wypadek w historii MotoGP, zawodnikowi nic się nie stało[11]. Zostaje wprowadzony dwuczęściowy format kwalifikacji w klasie MotoGP.
  • 2014: Likwidacja CRT na rzecz klasy Open. Nowy rekord prędkości: Andrea Iannone na torze Mugello osiągnął prędkość 349,6 km/h[12]. Do sezonu 2014 włącznie wyścigi rozgrywano na 71 torach.
  • 2015: Suzuki wraca do MotoGP.
  • 2016: Michelin głównym dostawcą opon klasy MotoGP, likwidacja klasy Open. Luis Salom ginie w treningu przed GP Katalonii w klasie Moto2. Stawkę opuszcza mistrz świata z 2006 roku Nicky Hayden.
  • 2017: KTM startuje w klasie Moto GP.
  • 2018: Karierę kończy Dani Pedrosa.
  • 2019: Szósty mistrzowski tytuł Marqueza, trzecie wicemistrzostwo z rzędu Dovizioso, Jorge Lorenzo kończy wyścigową karierę. Klasa Moto2 zmienia jednostki napędowe na firmę Triumph o pojemności 750 centymetrów sześciennych.
  • 2020: Joan Mir i ekipa Suzuki zdobywają tytuły mistrzowskie.
  • 2021: Fabio Quartararo pierwszym francuskim mistrzem świata, Ducati mistrzem konstruktorów. Siedmiokrotny mistrz świata klasy królewskiej, Valentino Rossi, kończy wyścigową karierę.
  • 2022: Francesco Bagnaia drugim w historii Ducati mistrzem świata, Aprilia zostaje w pełni fabrycznym teamem, Andrea Dovizioso zakończył karierę. Suzuki po raz drugi opuszcza klasę królewską.
  • 2023: Bagnaia broni tytuł mistrzowski w klasyfikacji kierowców, natomiast Ducati w klasyfikacji konstruktorów, satelicka ekipa Ducati, Pramac Racing, wywalczyła tytuł mistrzów wśród zespołów, po raz pierwszy wprowadzono do rywalizacji wyścigi sprinterskie, Aprilia zyskała ekipę satelicką.
  • 2024:Jorge Martin (Prima Pramac) po raz pierwszy w karierze został motocyklowym mistrzem świata w klasie MotoGP. Jest pierwszym w historii zawodnikiem, który wygrał, reprezentując satelicką ekipę. Korzystał jednak z fabrycznego motocykla. Pecco Bagnaia przegrał różnicą zaledwie dziesięciu punktów, mimo że wygrał aż 11. z 20. rozegranych wyścigów.

W historii wszystkich kategorii MMŚ wszystkie miejsca na podium jednego wyścigu zajmowali reprezentanci Włoch, Wielkiej Brytanii, Niemiec, Argentyny, USA, Francji, Hiszpanii i Japonii[13].

Mistrzowie 500 cm³/MotoGP

edytuj
Osobny artykuł: Lista sezonów MotoGP.
 
Marc Márquez i Valentino Rossi podczas GP Wielkiej Brytanii 2013
 
Jorge Lorenzo podczas GP Portugalii 2011
 
Loris Capirossi, Nicky Hayden i Valentino Rossi podczas GP Malezji 2005
 
GP Włoch 2003
 
Kevin Schwantz podczas GP Japonii 1993
 
Wayne Rainey podczas GP Japonii 1989
 
Giacomo Agostini podczas GP Niemiec 1976
 
Holenderskie TT w 1960 roku
Edycja Rok Triumfator Kraj Motocykl
76 2024 Jorge Martín   Hiszpania Ducati
75 2023 Francesco Bagnaia   Włochy Ducati
74 2022 Francesco Bagnaia   Włochy Ducati
73 2021 Fabio Quartararo   Francja Yamaha
72 2020 Joan Mir   Hiszpania Suzuki
71 2019 Marc Márquez   Hiszpania Honda
70 2018 Marc Márquez   Hiszpania Honda
69 2017 Marc Márquez   Hiszpania Honda
68 2016 Marc Márquez   Hiszpania Honda
67 2015 Jorge Lorenzo   Hiszpania Yamaha
66 2014 Marc Márquez   Hiszpania Honda
65 2013 Marc Márquez   Hiszpania Honda
64 2012 Jorge Lorenzo   Hiszpania Yamaha
63 2011 Casey Stoner   Australia Honda
62 2010 Jorge Lorenzo   Hiszpania Yamaha
61 2009 Valentino Rossi   Włochy Yamaha
60 2008 Valentino Rossi   Włochy Yamaha
59 2007 Casey Stoner   Australia Ducati
58 2006 Nicky Hayden   Stany Zjednoczone Honda
57 2005 Valentino Rossi   Włochy Yamaha
56 2004 Valentino Rossi   Włochy Yamaha
55 2003 Valentino Rossi   Włochy Honda
54 2002 Valentino Rossi   Włochy Honda
53 2001 Valentino Rossi   Włochy Honda
52 2000 Kenny Roberts Jr.   Stany Zjednoczone Suzuki
51 1999 Alex Criville   Hiszpania Honda
50 1998 Michael Doohan   Australia Honda
49 1997 Michael Doohan   Australia Honda
48 1996 Michael Doohan   Australia Honda
47 1995 Michael Doohan   Australia Honda
46 1994 Michael Doohan   Australia Honda
45 1993 Kevin Schwantz   Stany Zjednoczone Suzuki
44 1992 Wayne Rainey   Stany Zjednoczone Yamaha
43 1991 Wayne Rainey   Stany Zjednoczone Yamaha
42 1990 Wayne Rainey   Stany Zjednoczone Yamaha
41 1989 Eddie Lawson   Stany Zjednoczone Yamaha
40 1988 Eddie Lawson   Stany Zjednoczone Honda
39 1987 Wayne Gardner   Australia Honda
38 1986 Eddie Lawson   Stany Zjednoczone Yamaha
37 1985 Freddie Spencer   Stany Zjednoczone Honda
36 1984 Eddie Lawson   Stany Zjednoczone Yamaha
35 1983 Freddie Spencer   Stany Zjednoczone Honda
34 1982 Franco Uncini   Włochy Suzuki
33 1981 Marco Lucchinelli   Włochy Suzuki
32 1980 Kenny Roberts   Stany Zjednoczone Yamaha
31 1979 Kenny Roberts   Stany Zjednoczone Yamaha
30 1978 Kenny Roberts   Stany Zjednoczone Yamaha
29 1977 Barry Sheene   Wielka Brytania Suzuki
28 1976 Barry Sheene   Wielka Brytania Suzuki
27 1975 Giacomo Agostini   Włochy Yamaha
26 1974 Phil Read   Wielka Brytania MV Agusta
25 1973 Phil Read   Wielka Brytania MV Agusta
24 1972 Giacomo Agostini   Włochy MV Agusta
23 1971 Giacomo Agostini   Włochy MV Agusta
22 1970 Giacomo Agostini   Włochy MV Agusta
21 1969 Giacomo Agostini   Włochy MV Agusta
20 1968 Giacomo Agostini   Włochy MV Agusta
19 1967 Giacomo Agostini   Włochy MV Agusta
18 1966 Giacomo Agostini   Włochy MV Agusta
17 1965 Mike Hailwood   Wielka Brytania MV Agusta
16 1964 Mike Hailwood   Wielka Brytania MV Agusta
15 1963 Mike Hailwood   Wielka Brytania MV Agusta
14 1962 Mike Hailwood   Wielka Brytania MV Agusta
13 1961 Gary Hocking   Federacja Rodezji i Niasy MV Agusta
12 1960 John Surtees   Wielka Brytania MV Agusta
11 1959 John Surtees   Wielka Brytania MV Agusta
10 1958 John Surtees   Wielka Brytania MV Agusta
9 1957 Libero Liberati   Włochy Gilera
8 1956 John Surtees   Wielka Brytania MV Agusta
7 1955 Geoff Duke   Wielka Brytania Gilera
6 1954 Geoff Duke   Wielka Brytania Gilera
5 1953 Geoff Duke   Wielka Brytania Gilera
4 1952 Umberto Masetti   Włochy Gilera
3 1951 Geoff Duke   Wielka Brytania Norton
2 1950 Umberto Masetti   Włochy Gilera
1 1949 Leslie Graham   Wielka Brytania AJS

Najlepsi zawodnicy w historii

edytuj
 
Start do GP Francji 2013 w klasie Moto3

Mistrzowie świata najwyższej klasy to:

W hali sław są też:

  • Daijirō Katō (1 mistrzostwo klasy 250 cm3, wygrał w sezonie 2001 11 wyścigów z 16, zginął w 2003 roku na torze Suzuka),
  • Marco Simoncelli (1 mistrzostwo klasy 250 cm3, zginął w 2011 roku na torze Sepang),
  • Anton Mang (2 mistrzostwa klasy 350 cm3 i 3 klasy 250 cm3 ),
  • Angel Nieto (7-krotny mistrz świata klasy 125 cm3 ),
  • Jim Redman (4 mistrzostwa klasy 350 cm3 i 2 klasy 250 cm3 ),
  • Jarno Saarinen (1 mistrzostwo klasy 250 cm3, pierwszy zawodnik jeżdżący stylem „wysunięte biodro”),
  • Carlo Ubbiali (3 mistrzostwa klasy 250 cm3 i 6 klasy 125 cm3 ).

Pogrubionym drukiem zaznaczeni są kierowcy, którzy nie zakończyli kariery. W nawiasie podana została liczba zwycięstw w najwyższej klasie 500 cm3 i MotoGP.

System punktacji

edytuj

Aktualny system punktacji.

Miejsce  1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   od 16   NU   DSQ 
Punkty 25 20 16 13 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 0 0

Wyścig sprinterski:

Miejsce  1   2   3   4   5   6   7   8   9   od 10  NU   DSQ 
Punkty 12 9 7 6 5 4 3 2 1 0 0 0

Tory na których są obecnie rozgrywane wyścigi zaliczane do MMŚ.

 
Państwa, w których były (kolor czerwony) lub są (kolor zielony) rozgrywane wyścigi MotoGP
 
Liczba wyścigów w sezonach MotoGP

Tory na których wyścigi zaliczane do MMŚ były rozgrywane w 10 ostatnich latach (2004–2013), ale nie ma ich teraz w kalendarzu.

Motocykle i technologia

edytuj

Dane techniczne

edytuj

Dane techniczne motocykli w 2014 roku[14].

 
Kokpit w motocyklu Daniego Pedrosy
Parametr MotoGP Moto2 Moto3
Pojemność 1000 cm3 600 cm3 250 cm3
Moc 250 KM 140 KM 60 KM
Waga minimalna 160 kg 215 kg[15] 148 kg

Kombinezony

edytuj

Kombinezony w MotoGP wykonywane są głównie ze skóry kangura, która jest bardziej odporna, elastyczna i lżejsza od skóry krowiej. Ponadto posiadają ochraniacze w najbardziej narażonych na kontuzje miejscach: plecach, łokciach i kolanach, które ochraniają zawodników podczas wywrotki, nie mogą jednak krępować ruchów i spowalniać refleksu zawodnika.

Na plecach zawodnicy mają na kombinezonie „garby”, które poprawiają bezpieczeństwo, wpływają na lepszą aerodynamikę podczas jazdy i są miejscem na magazynowanie wody. Zawodnicy posiadają również ochraniacze na klatkę piersiową i kręgosłup, które są wykonane z karbonu, kevlaru oraz tytanu. Rękawice i buty zawodników są lekkie i elastyczne, dają motocyklistom odpowiedni zakres ruchów, jednocześnie są także specjalnie wzmocnione w miejscach szczególnie podatnych na urazy.

Na łokcie, ramiona i kolana zawodnicy zakładają slidery. Są one wykonane ze specjalnych, termoplastycznych materiałów i pomagają zawodnikom w lepszym wyczuciu sytuacji podczas jazdy w zakrętach (gdzie kąty nachylenia zawodnika do podłoża dochodzą do 64 stopni).

 
Honda RC213V

Stworzono również specjalne poduszki powietrzne, które uruchamiają się w momencie wywrotki i chronią kark oraz barki kierowcy. Chwilę później powietrze schodzi, co jest niezwykle istotne w momencie, gdy wywrotka była niegroźna i zawodnik może kontynuować jazdę. Wówczas poduszka powietrzna nie krępuje mu ruchów, ale co ważniejsze – w przypadku kolejnej wywrotki – system zadziała raz jeszcze.

Ponadto zawodnicy podczas opadów deszczu zakładają na kombinezon specjalne plastikowe ubrania. Dzięki temu kombinezon nie wchłania wody, a co za tym idzie – nie nabiera na masie, co dodatkowo mogłoby wpływać negatywnie na osiągi. Łączna waga kombinezonu z ochraniaczami wynosi od 3 do 3,5 kg[16].

Kaski wyścigowe nie są znacznie inne od tych dostępnych do użytku na normalnych drogach. Różnią się jedynie detalami, zwłaszcza jeśli chodzi o komfort, kształt i rozmiar. Część zewnętrzna jest zbudowana z włókna węglowego, karbonu, kevlaru i poliuretanu. Wewnętrzna część musi być natomiast dobrze przymocowana do zewnętrznej powłoki, a przy okazji ma chronić czaszkę i zapewniać komfort zawodnikowi. Wyściółka musi również dobrze pasować do twarzy, a zwłaszcza takich jej części jak skronie, nos, czoło czy szczęka. Ważna jest również akustyka: zawodnik musi słyszeć jak pracuje motocykl oraz rywali, jadących za nim lub przed nim. Z przodu kasku znajduje się wizjer, który jest zbudowany z plastiku. Chroni on zawodnika przed owadami, kroplami deszczu czy drobinkami opon.

Poza ochroną życia kask jest też kluczowym elementem do wyrażenia osobowości zawodników, którzy umieszczają na nich np. symbole, maskotki. Dzięki temu ułatwiona jest identyfikacja zawodników na torze[17].

Sesje podczas weekendu wyścigowego

edytuj

Aktualna lista sesji, które są rozgrywane podczas weekendu MotoGP. W tabeli podany jest też czas trwania danego wydarzenia[18].

Klasa MotoGP Moto2 Moto3
Trening 1 45 min 45 min 40 min
Trening 2 45 min 45 min 40 min
Trening 3 45 min[19] 45 min 40 min
Trening 4 30 min brak brak
Kwalifikacje Q1-15 min,

Q2-15 min[20]

45 min 40 min
Rozgrzewka 20 min 20 min 20 min
Wyścig 40-45 min[21] 40-45 min[21] 40-45 min[21]

Lista flag stosowanych w MotoGP[22].

 
Czerwona flaga podczas GP Indianapolis 2008
  Dyskwalifikacja. Pokazywana jest razem z tabliczką z numerem zawodnika.
  Problemy techniczne z motocyklem.
  Zezwolenie na zmianę motocyklu w boksie.
    Mokry tor.
  Informacja dla zawodnika, że będzie dublowany.
  Koniec wyścigu
  Sygnalizacja niebezpiecznej sytuacji.
  Przerwanie wyścigu.
  Brak niebezpieczeństw na torze.

Kobiety startujące w motocyklowych mistrzostwach świata

edytuj

Inne informacje

edytuj

Informacje przekazywane są kierowcom przez zespoły poprzez wystawianie tablic na prostej startowej, a od Grand Prix Niemiec 2017 informacje od zespołu mogą być pokazywane także na desce rozdzielczej motocykla.

W jednej linii startowej wyścig rozpoczyna trzech zawodników.

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj