Muchomor srebrzysty

gatunek grzyba

Muchomor srebrzysty (Amanita mairei Foley) – gatunek grzybów należący do rodziny muchomorowatych (Amanitaceae)[1].

Muchomor srebrzysty
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

muchomorowate

Rodzaj

muchomor

Gatunek

muchomor srebrzysty

Nazwa systematyczna
Amanita mairei Foley
Mém. Soc. Hist. nat. Afr. Nord., Hors. sér. 2: 117 (1949)

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Amanita, Amanitaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy naukowe[2]:

  • Amanita mairei Foley 1949, f. mairei
  • Amanita mairei var. amplivolvata Contu 1985
  • Amanita mairei Foley, 1949, var. mairei

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]

Morfologia edytuj

Kapelusz

Średnica od 5 do 9 cm. Powierzchnia gładka o barwach brązowych, szarawych, czasami także oliwkowych z fiołkowym odcieniem. Nigdy jednak nie jest to kolor czysto szary ani metaliczny. Występują na nim resztki osłony w postaci łatek. Kapelusz przy brzegu krótko prążkowany[4].

Blaszki

Wolne lub wąsko przyrośnięte, o szerokości 6–9 mm, gęste, czasami rozwidlone. Początkowo są białe, później lekko szarawe[4].

Trzon

Ma wysokość od 5 do 9 cm, a jego średnica wynosi od 1 do 2 cm. Jest cylindryczny i ma zaokrągloną podstawę z resztkami białej pochwy[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników biały. Zarodniki o rozmiarach (9,5–)11,0–14,0(–17,5) × (6,6–) 7,1–10,0(–11,5) μm i kształcie od elipsoidalnego do szeroko elipsoidalnego. Na podstawkach czasami występują sprzążki[4].

Występowanie i siedlisko edytuj

Stanowiska tego gatunku muchomora opisano tylko w Europie i Japonii[5]. W Europie występuje głównie w basenie Morza Śródziemnego i związany jest tutaj z sosnami[4]. W Polsce gatunek rzadki. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 6 jego stanowisk[3]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony, który zapewne przesunie się w najbliższej przyszłości do kategorii wymierających, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech[3].

W Polsce rozwija się w lasach liściastych, szczególnie pod grabem, dębami i lipami, ale znaleziono go także w lesie iglastym pod sosną. Rośnie na ziemi, szczególnie na glebach wapiennych[3].

Znaczenie edytuj

Grzyb mikoryzowy. Jest grzybem jadalnym[3].

Gatunki podobne edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Index Fungorum. [dostęp 2016-01-10]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  3. a b c d e Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f Amanitaceae. Amanita mairei. [dostęp 2016-01-10].
  5. Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].
  6. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. Na grzyby. Muchomor srebrzysty. [dostęp 2015-01-12].