Musée Guimet
Musée Guimet, właśc. Musée national des arts asiatiques-Guimet (MNAAG) – muzeum narodowe sztuki azjatyckiej w Paryżu.
.jpg) Fasada Musée Guimet | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
6, place d'Iéna |
| Data założenia |
20 listopada 1889 |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
 48°51′55″N 2°17′38″E/48,865278 2,293889
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Muzeum zostało założone w Lyonie z inicjatywy francuskiego przemysłowca Émile’a Étienne’a Guimeta (1836–1918) w celu prezentowania własnej kolekcji dzieł sztuki zgromadzonych podczas podroży dookoła świata w 1876 roku[1]. Z wyprawy tej przywiózł 300 obrazów, 600 posągów oraz kilka tysięcy dzieł sztuki japońskiej i chińskiej[2]. Zbiory zostały po raz pierwszy udostępnione publiczności podczas wystawy światowej w Paryżu w 1878 roku, a rok później były prezentowane w nowym muzeum w Lyonie[2].
Następnie Guimet przekazał swoje zbiory państwu, które ufundowało nowych gmach muzeum na Place d’Iena w Paryżu, dokąd przeniesiono kolekcję i otwarto dla zwiedzających 20 listopada 1889 roku[2]. Początkowo placówka nosiła nazwę Muzeum Religii z uwagi na profil pokazywanych eksponatów[2]. W 1928 roku została przekształcona w Muzeum Narodowe Sztuki Azji po włączeniu do jej zbiorów kolekcji przywiezionych z francuskich ekspedycji i wypraw naukowych do Tybetu, Azji Środkowej, Chin i Kambodży[2]. Do muzeum trafiły artefakty zebrane m.in. przez Charles’a Varata (1842/1843–1893) w Korei[1], Jacques’a Bacota w Tybecie, Paula Pelliota (1878–1945) i Édouarda Chavannesa (1865–1918) podczas wielkich ekspedycji do Azji Środkowej i Chin[1]. W latach 20. i 30. XX w. muzeum wzbogaciło się o obiekty z wykopalisk prowadzonych przez Francuską Delegację Archeologiczną w Afganistanie, a w 1927 roku przejęło kolekcję Muzeum Indochin w Trocadero[1]. W 1945 roku do muzeum przeniesiono z Luwru kolekcję dzieł z Dalekiego Wschodu[2], a do Luwru egipskie zbiory Guimeta[1]. W latach 60. XX w. rozbudowano zbiory sztuki Indii[1].
W latach 1996–2001 przeprowadzono gruntowną renowację gmachu muzeum[1]. Stworzono duże, wolne przestrzenie wystawiennicze i zadbano o oświetlenie naturalnym światłem[1].
Zbiory edytuj
Kolekcja muzeum obejmuje sztukę z terenu Afganistanu i Pakistanu[3], obszaru Himalajów[4], regionu Azji południowo-wschodniej[5] i Azji środkowej[6] a także z Chin[7], Korei[8], Indii[9] i Japonii[10]. W zbirach muzeum znajduje się również kolekcja Riboud – kolekcja tkanin azjatyckich[11].
-
Figura Bodhisattwy, Gandhara -
-
Figurka młodej kobiety grającej w polo, Chiny, Dynastia Tang -
-
-
Z cyklu Tysiąc obrazów morza, Hokusai Katsushika, 1833–1834
.jpg)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Histoire du musée Guimet. [w:] www.guimet.fr [on-line]. [dostęp 2021-06-25]. (fr.).
- ↑ a b c d e f Kiciński 2006 ↓, s. 145.
- ↑ Afghanistan – Pakistan. [w:] www.guimet.fr [on-line]. [dostęp 2021-06-25]. (fr.).
- ↑ Himalaya. [w:] www.guimet.fr [on-line]. [dostęp 2021-06-25]. (fr.).
- ↑ Asie du sud est. [w:] www.guimet.fr [on-line]. [dostęp 2021-06-25]. (fr.).
- ↑ Asie centrale. [w:] www.guimet.fr [on-line]. [dostęp 2021-06-25]. (fr.).
- ↑ Chine. [w:] www.guimet.fr [on-line]. [dostęp 2021-06-25]. (fr.).
- ↑ Corée. [w:] www.guimet.fr [on-line]. [dostęp 2021-06-25]. (fr.).
- ↑ Inde. [w:] www.guimet.fr [on-line]. [dostęp 2021-06-25]. (fr.).
- ↑ Japon. [w:] www.guimet.fr [on-line]. [dostęp 2021-06-25]. (fr.).
- ↑ Textiles. [w:] www.guimet.fr [on-line]. [dostęp 2021-06-25]. (fr.).
Bibliografia edytuj
- Andrzej Kiciński. Rozkwit i przyszłość zgrupowań muzeów w centrach miast. Nowe i zmodernizowane muzea w Paryżu, Madrycie i Monachium. „Muzealnictwo”, s. 136–157, 2006. (pol.).