Mutsu (jap. 陸奥 Mutsu) – pancernik japoński typu Nagato. Stępkę pod jego budowę położono 1 czerwca 1918 r. w stoczni japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej w Yokosuka. Wodowanie miało miejsce 31 maja 1920, a 24 października 1921 r. okręt został ukończony. W okresie międzywojennym okręt przeszedł dwie poważne modernizacje, które całkowicie zmieniły jego sylwetkę (usunięto przedni komin, całkowicie przebudowano główne nadbudówki i zastąpiono stary system kierowania ogniem), a także zwiększyły wyporność. Wymieniono kotły napędowe na maszyny o większej mocy i zainstalowano wyposażenie lotnicze (hangar, katapultę i trzy wodnosamoloty zwiadowcze).

Mutsu
Ilustracja
Historia
Stocznia

Yokosuka Kaigun Kosho

Położenie stępki

1 czerwca 1918

Wodowanie

31 maja 1920

 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby

22 listopada 1921

Zatonął

1943

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

31 850-42 800 t[1]

Długość

224 m

Szerokość

34-36 m

Zanurzenie

9,1-9,5 m

Rodzaj kadłuba

nitowany

Materiał kadłuba

stal STS (zwiększonej odporności)

Napęd
4 turbiny parowe o mocy 82 000 KM napędzające 4 śruby
Prędkość

25 węzłów

Uzbrojenie
8 dział 410 mm
16-20 dział 140 mm[2]
8 dział 127 mm[3]
4 działa 80 mm[4]
20 dział 25 mm[5]
8 pojedynczych wyrzutni torpedowych typu 6[6]
Wyposażenie lotnicze
katapulta, 3 samoloty[7]
Załoga

1330-1370

Oprócz udziału w bitwie pod Midway, gdzie „Mutsu” wchodził w skład tyłowych tzw. Sił Głównych pod dowództwem adm. Isoroku Yamamoto oraz misji zaopatrzeniowej na wyspę Guadalcanal, pancernik nie wziął udziału w żadnej operacji wojennej. 8 czerwca 1943, prawdopodobnie na skutek zaniedbań ze strony załogi przy załadunku amunicji, okręt eksplodował i zatonął na Morzu Wewnętrznym. W wyniku wybuchu zginęło ponad 1000 marynarzy, w tym 140 kadetów i instruktorów ze szkoły lotnictwa morskiego. Na stanowisku dowodzenia poległ także dowódca „Mutsu”, kmdr Teruhiko Miyoshi, pośmiertnie awansowany do rangi kontradmirała.[potrzebny przypis]

Wydobyta z morza lufa działa artylerii głównej znajduje się w zbiorach muzeum morskiego w Tokio[8]

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wyporność okrętu rosła po kolejnych modernizacjach
  2. Początkowo 18 dział kalibru 140 mm, później zdjęto dwa działa, a po pewnym czasie następne dwa
  3. Zainstalowane w 1933 roku
  4. Zdjęte w 1933 roku
  5. Od 1936 roku
  6. Zdemontowano w 1936 roku
  7. Od 1933 roku
  8. Krzysztof Kubiak. Muzeum morskie w Tokio. „Morze, statki i okręty”, s. 76-69, 03.2010. Magnum-X sp.z.o.o.. ISSN 1426-529X.