Muzeum Archidiecezjalne w Gnieźnie

Muzeum Archidiecezjalne w Gnieźniemuzeum erygowane przez ówczesnego biskupa gnieźnieńskiego Józefa Glempa w 1989 roku i otwarte 22 maja 1991 roku, obejmujący swoją opieką zbiory w skarbcu archikatedry gnieźnieńskiej, mieszczące się w zaadaptowanym budynku znajdującym się tuż przy katedrze, przy ul. Kolegiaty 2.

Muzeum Archidiecezjalne w Gnieźnie
Ilustracja
Dziedziniec muzeum
Państwo

 Polska

Miejscowość

Gniezno

Adres

ul. Kolegiaty 2
62-200 Gniezno

Data założenia

1985

Dyrektor

Bartosz Przybyła

Położenie na mapie Gniezna
Mapa konturowa Gniezna, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Muzeum Archidiecezjalne w Gnieźnie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Muzeum Archidiecezjalne w Gnieźnie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Archidiecezjalne w Gnieźnie”
Położenie na mapie powiatu gnieźnieńskiego
Mapa konturowa powiatu gnieźnieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Archidiecezjalne w Gnieźnie”
Ziemia52°32′15,86″N 17°35′35,33″E/52,537739 17,593147
Strona internetowa

Zbiory edytuj

Zbiory obejmują zabytki sztuki sakralnej należące do archidiecezji gnieźnieńskiej, często przeniesione z innych miejsc (np. kolegiata w Kruszwicy i Trzemesznie). Muzeum sprawuje również opiekę nad skarbcem katedralnym, który obok wawelskiego i jasnogórskiego posiada najcenniejsze i najbardziej unikatowe zabytki sakralnej sztuki romańskiej i gotyckiej w Polsce oraz nad zabytkami samej archikatedry, do których należą m.in. Drzwi Gnieźnieńskie. Oprócz zbiorów katedry muzeum posiada kolekcje rzeźb sakralnych, portretów trumiennych, tkanin liturgicznych, medali, monet oraz pamiątek po ostatnich prymasach Polski. Pierwszym dyrektorem, kustoszem i organizatorem zbiorów był Bolesław Dzierwa.

W gnieźnieńskich zbiorach znajduje się jeden z najstarszych w Polsce łacińskich leoninów z XII w., nellowany na patenie kielicha królewskiego, który w tłumaczeniu znaczy: Życie ugaszcza śmierć / Słodycz wypija ocet / Nie człowiek lecz czerw / Męża zbrojnego zwycięża[1].

Cenne eksponaty edytuj

Przypisy edytuj

  1. D. Jung, Poemat o mówieniu prawdy, „Zeszyty Poetycki”, 2014, s. 42.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj