Muzeum Kolejnictwa w Kościerzynie
Muzeum Kolejnictwa w Kościerzynie, dawny Skansen Parowozownia Kościerzyna – znajduje się w Kościerzynie przy ulicy Towarowej, w bezpośrednim sąsiedztwie dworca kolejowego. Parowozownia zaprzestała działalności operacyjnej z dniem 1 stycznia 1991, kiedy to straciła samodzielność i stała się częścią lokomotywowni w Gdyni. Otwarcie skansenu nastąpiło w listopadzie 1992. W dniu 24 lipca 2009 spółka PKP Cargo przekazała placówkę muzealną Muzeum Ziemi Kościerskiej, jako oddział pod nazwą Muzeum Kolejnictwa w Kościerzynie. Skansen odwiedzany jest przez ponad 30 tysięcy osób rocznie.
Oddział Muzeum Ziemi Kościerskiej w Kościerzynie | |
![]() Hala Parowozowni w Kościerzynie | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
83-400 Kościerzyna |
Data założenia |
1992 |
Położenie na mapie Kościerzyny ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu kościerskiego ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Położenie
edytujMuzeum Kolejnictwa znajduje się obok stacji Kościerzyna, we wschodniej części miasta. W budynku i placu dawnej lokomotywowni. Jednakże aby dojść od dworca, należy przejść aż do wiaduktu i następnie cofnąć się na ulicę Towarową.
Historia
edytujPierwszą linią kolejową, która dotarła do Kościerzyny, była należąca do sieci Królewskiej Kolei Wschodniej (Königliche Ostbahn) linia kolejowa z Pszczółek, otwarta w 1885 r. Nie wiadomo, kiedy powstała w Kościerzynie pierwsza parowozownia, jednakże z uwagi na stosowaną w Prusach praktykę lokalizowania ich na stacjach końcowych można przyjąć, że kościerski obiekt powstał właśnie w tym czasie. Jego rola znacząco wzrosła po wybudowaniu magistrali węglowej Maksymilianowo – Kościerzyna – Gdynia. Widniejący na budynku parowozowni rok 1929 jest datą powstania obecnego, a więc nie pierwszego, budynku parowozowni. W latach 2013–2014 przeprowadzono remont hali oraz budynków biurowych; warsztaty zostały przekształcone w sale ekspozycyjne, a wystawa wzbogacona w elementy multimedialne.
Zbiory skansenu
edytujParowozy
edytuj- parowóz serii Ok1: Ok1-112 z 1915 r.
- parowóz serii Oi2: Oi2-29
- parowóz serii Ol49: Ol49-71
- parowóz serii Pt47: Pt47-171 (aktualnie błędnie oznaczony Pt47-100)
- parowóz serii TKb: TKb 2845
- parowóz serii BR52: TE-7175
- parowóz serii TKh49: 3140
- parowóz serii TKh100: TKh100-45
- parowóz serii TKp: TKp-4
- parowozy serii TKt48: TKt48-99, TKt48-179
- parowóz serii Tw1: Tw1-90
- parowozy serii Ty2/Ty42: Ty2-446, Ty2-1401, Ty42-105, Ty42-126 oraz stojące na bocznicy (nie należące bezpośrednio do muzeum) wraki: Ty2-178, Ty2-1098, Ty2-1301, Ty42-39
- parowóz serii Ty45: Ty45-139
- parowóz serii Tx: Tx-1123
Lokomotywy spalinowe
edytuj- SP45-139
- SP47-001
- Ls40-5438 (PKP seria SM02)
- SM03-136
- 409Da-224
- Ganz-Mavag DVM 2-2-43 (SM41-227 / SM41-43)
- SP30-006
Lokomotywy elektryczne
edytuj- ET21-367
EZT
edytujWagony motorowe
edytuj- SR61-001 (pełniący rolę sklepu z pamiątkami i jedzeniem na terenie muzeum)
- dwa, pozostawione na bocznicy wraki SN61, nienależące bezpośrednio do muzeum: SN61-86, SN61-549
Inne zbiory
edytuj- Pociąg ratunkowy
- Wagon kolei linowej na Gubałówkę
- Skład pociągu wąskotorowego
- Pług śnieżny 411S
- Wagon cysterna służący do odchwaszczania torowiska
Łącznie w ekspozycji znajduje się 45 jednostek taboru.
Przypisy
edytuj- ↑ Jednostka złożona z członów dwóch różnych zespołów – EW90-05 i EW90-12.