Myszor

rodzaj ssaka

Myszor[2] (Maxomys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Myszor
Maxomys
Sody, 1936[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju - myszor rudy (M. surifer)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Rattini

Rodzaj

myszor

Typ nomenklatoryczny

Mus bartelsii Jentink, 1910

Gatunki

19 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji Południowo-Wschodniej[3][4][5].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 95–226 mm, długość ogona 88–265 mm, długość ucha 15–30 mm, długość tylnej stopy 22–49,9 mm; masa ciała 25–285 g[4][6].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1936 roku holenderski teriolog Henri Jacob Victor Sody na łamach Natuurkundig tijdschrift voor Nederlandsch Indië[1]. Na gatunek typowy Sody wyznaczył myszora jawajskiego (M. bartelsii).

Etymologia edytuj

Maxomys: Max Eduard Gottlieb Bartels (1871–1936), holenderski kierownik plantacji herbaty, przyrodnik na Jawie w latach 1895–1936; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1].

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[7][6][3][2]:

Opisano również gatunek wymarły z pliocenu dzisiejszej Mjanmy[8]:

Przypisy edytuj

  1. a b c H.J.V. Sody. Seventeen new generic, specific and subspecific names for Dutch East Indian mammals. „Natuurkundig tijdschrift voor Nederlandsch Indië”. 96, s. 55, 1936. (ang.). 
  2. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 271–272. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 462–464. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 858–863. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Maxomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-05].
  6. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 295–297. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-09]. (ang.).
  8. Y. Nishioka, M. Takai, T.D. Nishimura, Thaung Htike, Zin Maung Maung Thein, N. Egi, T. Tsubamoto & Maung Maung. Late Pliocene rodents from the Irrawaddy sediments of central Myanmar and their palaeogeographical significance. „Journal of Systematic Palaeontology”. 13 (4), s. 295, 2014. DOI: 10.1080/14772019.2014.909537. (ang.).